POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Krzyki stwierdza, że stanowisko Pana X, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tutejszego organu podatkowego dnia 11.04.2006 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej posługiwania się Numerem Identyfikacji Podatkowej z prefiksem PL w transakcjach krajowych, jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11.04.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Krzyki wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Wniosek uzupełniony został dnia 28.04.2006 r.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa, na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na zakupie i sprzedaży towarów na terenie kraju i poza jego granicami i jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT oraz VAT UE. Wystawiając faktury VAT, dokumentujące transakcje z kontrahentami polskimi i zagranicznymi, posługuje się Pan Numerem Identyfikacji Podatkowej z prefiksem PL. Wątpliwości Pana dotyczą poprawności takiego postępowania.
Pana zdaniem, umieszczanie NIP-u z prefiksem PL na fakturach wystawianych dla kontrahentów w kraju nie jest błędem. Ponadto uważa Pan, że NIP UE nie jest nowym numerem identyfikacyjnym, a przepisy dotyczące jego stosowania wskazują kto i w jakich sytuacjach zobowiązany jest do posługiwania się numerem NIP UE i nie zabraniają posługiwania się takim numerem w innych przypadkach.
Po dokonaniu analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego organ podatkowy stwierdza, że obowiązek posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej nałożony został ustawą z dnia 13.10.1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r., Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.). Zgodnie art. 2 ust. 1 powołanej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych przepisów są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej, zwane "NIP".
Obowiązek posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej wynika z przepisów ustawy z dnia 02.07.2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807), a także z przepisów ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).
I tak, zgodnie z art. 96 ust. 11 ustawy o PTU, podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny jest obowiązany umieszczać numer identyfikacji podatkowej na fakturach oraz ofertach. Jednocześnie, w myśl art. 97 ust. 10 podmioty zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, posiadający potwierdzenie zarejestrowania tj. VAT-5 UE, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub przy nabyciu usług, o których mowa w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, obowiązane są do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL.
Taki numer identyfikacyjny należy umieszczać na fakturach dokumentujących transakcje wewnątrzwspólnotowe i na innych dokumentach związanych z tymi transakcjami oraz na kwartalnych informacjach podsumowujących, składanych do właściwego organu podatkowego na podstawie art. 100 ust. 1 ustawy o PTU.
Jak zaznaczono wyżej, numer identyfikacji podatkowej z prefiksem PL należy umieszczać na fakturach dokumentujących transakcje wewnątrzwspólnotowe - wynika to z przepisu § 9 ust. 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25.05.2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), który stanowi, że w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów faktura, stwierdzająca tę dostawę powinna zawierać numer podatnika dokonującego tej dostawy, o którym mowa w art. 97 ust. 10 (tj. z kodem PL) oraz właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie, właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.
Natomiast, w przypadku gdy faktury dokumentują transakcje krajowe, to w myśl § 9 ust. 1 pkt 2 cytowanego rozporządzenia Ministra Finansów powinny one zawierać co najmniej numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy. W ocenie tutejszego organu podatkowego sformułowanie "co najmniej", użyte w powołanym przepisie prawa nie wyklucza zamieszczania na fakturze dodatkowych danych, dotyczących numerów NIP tj. kodu PL.
Ponadto, przepisy ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług nie przewidują negatywnych konsekwencji posługiwania się numerem NIP z prefiksem PL w obrocie krajowym.
Biorąc pod uwagę powyższe, Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Krzyki stwierdza, że podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT UE nie narusza obowiązujących w zakresie podatku od towarów i usług przepisów, umieszczając kod PL przed numerem NIP na fakturach, dokumentujących sprzedaż krajową. Dlatego też Pana stanowisko, przedstawione w przedmiotowym wniosku należy uznać za prawidłowe.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego, obowiązującego w dacie złożenia wniosku.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.