POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 1, § 3 i § 4, art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku ... z dnia ... o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej wydatków związanych z uzyskaniem karty pobytu, pozwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony oraz zezwolenia na zatrudnienie.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, iż stanowisko Podatnika jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu ... do tut. organu podatkowego wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie. Z przedmiotowego wniosku wynika, iż Podatnik prowadzi działalność gospodarczą m. in. w zakresie sprzedaży detalicznej, ochrony zdrowia, nauczania w szkołach języków obcych. Siedziba firmy znajduje się w .... Podatnik pochodzi z Indii i ma obywatelstwo indyjskie. Dokumentem stwierdzającym jego tożsamość jest karta pobytu. Ponadto aby legalnie mieszkać i prowadzić działalność gospodarczą na terytorium Polski, oprócz karty pobytu jest zobligowany do posiadania innych dokumentów, tj. zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony oraz zezwolenia na zatrudnienie. Dokumenty te wydawane są na czas określony, a ich uzyskania obłożone jest wysokimi opłatami. Podatnik posiada wszelkie potwierdzenia dokonanych opłat za te zezwolenia. Działalność została zarejestrowana w Urzędzie Miejskim w dniu 07.01.2003r. na podstawie przedłożonej karty pobytu i umowy najmu lokalu.

Wobec Pana ... nie toczy się kontrola podatkowa, postępowanie podatkowe, ani postępowanie przed sądem administracyjnym;

Zdaniem Strony wszelkie opłaty związane z uzyskaniem w/w zezwoleń stanowią koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14a § 1 stosownie do swojej właściwości miejscowej naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.W myśl § 3 w/w przepisu interpretacje, o których mowa w § 1, zawierają ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Wnioskodawca ubiegał się o wpis do ewidencji działalności gospodarczej w 2003r., tj w czasie obowiązywania ustawy z dnia 19.11.1999r. Prawo działalności gospodarczej (Dz.U. z 1999r. Nr 101, poz. 1178 za zm.).

Na podstawie art. 6 ust. 1 w/w ustawy obywatele państw obcych, którzy otrzymali zezwolenie na osiedlenie się na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, korzystają w zakresie podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej z takich samych praw jak obywatele polscy.

Na zasadzie wzajemności, o ile umowy międzynarodowe ratyfikowane przez Polskę nie stanowią inaczej, osoby zagraniczne mogą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach, jak przedsiębiorcy mający miejsce pobytu stałego lub siedzibę w Polsce (art. 6 ust. 2 w/w ustawy).

Wnioskodawca jest obywatelem Indii. Pomiędzy Rządem Rzeczpospolitej Polskiej a Rządem Republiki Indii została zawarta w dniu 07.10.1998r. Umowa o popieraniu i ochronie inwestycji (Dz.U. z 1998r. Nr 34, poz. 186). Zgodnie z art. 4 ust. 1 w/w umowy każda Umawiająca się Strona przyzna inwestycjom dokonanym przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony traktowanie nie mniej korzystne niż przyznane przez nią inwestycjom dokonanym przez jej własnych inwestorów lub inwestycjom dokonanym przez inwestorów jakiegokolwiek państwa trzeciego.

W związku z powyższym Podatnik jako osoba przebywająca legalnie na terenie naszego kraju, na potwierdzenie czego posiadał kartę pobytu, mógł ubiegać się o wpis do ewidencji gospodarczej na takich samych zasadach jak obywatele polscy.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 zd. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (DZ.U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Warunkiem zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej jest więc istnienie związku owego wydatku z przychodami podatnika. Kosztami uzyskania przychodu są bowiem wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiąganych przychodów obciąża podatnika.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 zd. 1 ustawy z dnia 20.04.2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2004r. Nr 99, poz. 1001 ze zm.), cudzoziemiec może wykonywać pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiada pozwolenie na pracę wydane przez wojewodę właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy.

Zezwolenie takie jest wymagane, jeżeli cudzoziemiec wykonuje pracę w podmiocie mającym siedzibę na terenie Rzeczpospolitej Polskiej (art. 88 ust. 1 pkt 1 ustawy). Zgodnie z art. 88 ust. 2 ustawy, warunkiem wydania zezwolenia na pracę jest wcześniejsze udzielenie przez pracodawcę przyrzeczenia i uzyskanie przez cudzoziemca odpowiedniej wizy lub zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Z przedstawionych przepisów wynika, iż uzyskanie przez Podatnika zezwolenia na zatrudnienie nie ma żadnego związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a tym samym nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów z tej działalności.

W zakresie odniesienia do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej wydatków poniesionych przez Podatnika na uzyskanie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony oraz karty pobytu należy powołać się na przepisy ustawy z dnia 13.06.2003r. o cudzoziemcach (Dz.U. z 2003r. Nr 128, poz. 1175 ze zm.). Przepis art. 60 ustawy stanowi, iż zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się na wniosek cudzoziemca. Zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy decyzję w sprawie udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamierzonego pobytu cudzoziemca. Natomiast zgodnie z art. 72 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy kartę pobytu wydaje się cudzoziemcowi, który uzyskał zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony. Karta pobytu, w okresie jej ważności, potwierdza tożsamość cudzoziemca podczas jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz uprawnia, wraz z dokumentem podróży, do wielokrotnego przekraczania granicy bez konieczności uzyskania wizy ( art. 72 ust. 2 ustawy).

Z powołanych przepisów wynika, iż zarówno zezwolenie na zamieszkanie na czas określony jak i karta pobytu, wydawane są na wniosek cudzoziemca. Są to dokumenty imienne adresowe wydawane w interesie cudzoziemca. Mają one na celu potwierdzenie jego tożsamości oraz legalności pobytu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. Wydatki ponoszone w celu uzyskania przedmiotowych dokumentów mają charakter wydatków osobistych i nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. Niezależnie bowiem od tego, czy Podatnik będzie prowadził działalność gospodarczą, czy nie, chcąc przebywać legalnie na terenie naszego kraju będzie musiał ubiegać się o uzyskanie zezwolenia i karty pobytu.

Mając na uwadze powyższe Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, iż stanowisko Strony dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej wydatków poniesionych na uzyskanie zezwolenia na zatrudnienie, zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony oraz karty pobytu jest nieprawidłowe.

Pouczenie:
Niniejsze postanowienie wydane zostało na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na podstawie art. 14a § 4 w/w ustawy na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 ustawy). Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 cyt. ustawy, powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazanie dowodów uzasadniających to żądanie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej w wysokości 5 zł. Niniejsze postanowienie może zostać zmienione lub uchylone w drodze decyzji przez organ odwoławczy w trybie art. 14b § 5 ustawy Ordynacja podatkowa.

Otrzymują:
1.Adresat.2.Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie3.Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Warszawie4.a/a - 2 egz.