POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a, art. 216 §. 1 i § 2 oraz art. 236 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa /t. j. Dz. U. z 2005 roku Nr 8 poz. 60 z późn. zm./ Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek

postanawia

uznać stanowisko w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawarte we wniosku złożonym dnia 3 sierpnia 2006 roku, za prawidłowe.

Uzasadnienie

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka zaciągnęła kredyt denominowany w walucie obcej. Zarówno przekazanie Spółce kredytu jak i jego spłata następowały w złotych polskich w wysokości stanowiącej równowartość kwoty wyrażonej w walucie obcej według kursu kupna tej waluty obowiązującego w dniu dokonania wypłaty o raz według kursu sprzedaży waluty obowiązującego w dniu spłaty danej raty kredytu. Następnie strony umowy kredytowej dokonały przewalutowania kredytu. W wyniku różnicy kursów walut pomiędzy dniem otrzymania kredytu przez Spółkę, a dniem przewalutowania, kwota kredytu po przewalutowaniu, do której spłaty zobowiązana jest Spółka, jest niższa od wyrażonej w złotych kwoty kredytu otrzymanej przez Spółkę.

Zdaniem Spółki, w powyższym stanie faktycznym różnice, jakie powstają pomiędzy wartością kredytu denominowanego, obliczoną wg kursu, po jakim przeliczono kredyt w momencie jego zaciągnięcia a wartością w momencie dokonania przewalutowania, albo w momencie jego spłaty, nie stanowią przychodów ani kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 12 i art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z definicją art. 12 ust. 4 pkt 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy z dnia 15.02.1992r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) otrzymany kredyt nie jest zaliczany do przychodów podatkowych, a jego spłata nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek. Jednakże zaciągnięcie kredytu w walucie obcej i jego spłata w walucie obcej może rodzić skutek w postaci różnic kursowych. Stosownie do treści art. 15 ust. 1 a updop różnice kursowe realizują się jedynie przy spłacie kredytu dewizowego.

W umowach o kredyt denominowany istotny w sprawie jest fakt, że przelicznik walutowy, będący elementem uzgodnień pomiędzy kredytobiorcą a kredytodawcą, ma na celu jedynie aktualizację wartości (części kapitałowej) kredytu w stosunku do waluty obcej. Zastosowanie więc przelicznika nie zmienia faktu, że kredyt pozostaje kredytem złotówkowym. Kredyt złotówkowy, lecz denominowany walutą obcą, jest kredytem, którego kapitał jest określony w złotówkach. Również jego spłata dokonywana jest w walucie polskiej. Zastosowany w umowie kredytu przelicznik walutowy w walucie obcej dla waluty polskiej (przewalutowanie), jest wewnętrzną sprawą umawiających się stron i nie wynika z przepisów podatkowych.

Reasumując, skutki wynikające z przewalutowania kredytu denominowanego są obojętne podatkowo.

Wobec powyższego tut. organ podatkowy potwierdza stanowisko Spółki.