Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty działając na podstawie:

• art. 14a § 1 i § 4 i art. 217 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.)
• art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.),

uznaje za prawidłowe przedstawione przez Pana we wniosku z dnia 26.07.2006r. stanowisko w sprawie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem rzeczy do wynajmowanego lokalu mieszkalnego wyszczególnionych w załączniku Nr 1 do wniosku.

W dniu 26.07.2006r. złożył Pan w tutejszym organie podatkowym wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Potrzeba wyjaśnienia sposobu stosowania tych przepisów powstała na tle następującego stanu faktycznego.

Jest Pan właścicielem lokalu mieszkalnego. Lokal ten nie jest umeblowany i wyposażony w sprzęt RTV i AGD. Zamierza Pan wynająć opisany wyżej lokal. Przyszły najemca życzy sobie, aby lokal został wyposażony w meble i urządzenia, których zestawienie zawiera załączniku Nr 1 do umowy najmu. Wyposażenie zostanie zakupione po podpisaniu umowy najmu i przekazane do używania wraz z lokalem.Na tle przedstawionego stanu faktycznego wniósł Pan zapytanie czy wydatki poniesione na zakup rzeczy wymienionych w załączniku do umowy mogą stanowić koszt uzyskania przychodu z tytułu najmu tego lokalu.

Zdaniem Pana wydatki te będą stanowiły koszt uzyskania przychodu, gdyż zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów z najmu i na podstawie art. 22 d ww. ustawy jednostkowa cena zakupu nie przekroczy 3.500,00 zł.

Ustosunkowując się do przedstawionego stanowiska, tutejszy organ podatkowy wyjaśnia, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 pkt ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Zatem aby dany wydatek mógł być zaliczony do kosztów pomiędzy poniesionym wydatkiem, a źródłem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku wpływa na powstanie lub zwiększenie przychodu oraz wydatek nie może zostać wymieniony w art. 23 ustawy.

Ciężar dowodu, że określony wydatek poniesiony został w celu uzyskania przychodu spoczywa na podatniku. Przy spełnieniu powyższych warunków wydatki poniesione na nabycie rzeczy wymienionych w załączniku Nr 1 do umowy najmu i przekazanych do używania najemcy mogą stanowić koszty uzyskania przychodów z najmu.

Jednocześnie tut. organ podatkowy wyjaśnia, że wydatki te będą bezpośrednio bądź poprzez odpisy amortyzacyjne stanowić koszty uzyskania przychodów. Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie środków trwałych. Z kolei przepis art. 22 ust. 8 ustawy stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22 a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

W odniesieniu do wyposażenia, którego jednostkowa cena zakupu nie przekracza 3.500,00 zł zastosowanie może mieć przepis art. 22 d ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 22 g, nie przekracza 3.500,00 zł. Wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszego postanowienia.

Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) przedstawiona interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawców. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do interpretacji organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14 a § 4 jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Interpretacja, o której mowa w art. 14 a § 1 jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy, i może zostać zmieniona albo uchylona w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.