P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 21 września 2006 r. (z datą wpływu do tutejszego Urzędu w dniu 25 września 2006 r.)

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w toku wykonywania działalności gospodarczej Spółka zalicza kwoty należne od kontrahentów do przychodów zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Niekiedy Spółka nie otrzymuje należności od kontrahentów. W toku czynności windykacyjnych Spółka otrzymuje informację o rozpoczęciu postępowania upadłościowego w stosunku do dłużnika. Następnie w toku postępowania upadłościowego sąd umarza postępowanie upadłościowe w razie stwierdzenia, że majątek pozostały po wyłączeniu z niego przedmiotów majątkowych dłużnika obciążonych hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym lub wpisem do rejestru statków nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania. Spółka z reguły nie jest podmiotem wnioskującym o ogłoszenie upadłości swojego dłużnika, wobec czego nie otrzymuje odpisu postanowienia o umorzeniu z urzędu. W związku z tym niekiedy postanowienie o umorzeniu jest wydawane w trakcie trwania jednego roku podatkowego, ale Spółka dowiaduje się o wydaniu postanowienia dopiero w trakcie trwania następnego roku podatkowego. Niekiedy Spółka otrzymuje postanowienie o umorzeniu postępowania upadłościowego dopiero po zakończeniu roku podatkowego, mimo że zostało wydane w poprzednim roku podatkowym.

W związku z powyższym stanem faktycznym Spółka wnosi o udzielenie odpowiedzi ma pytanie, czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu nieściągalne wierzytelności udokumentowane postanowieniem o umorzeniu postępowania upadłościowego (stosownie do art. 16 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) w roku otrzymania tego postanowienia?

Spółka stoi na stanowisku, że może zaliczyć nieściągalne wierzytelności udokumentowane w powyższy sposób do kosztów uzyskania przychodów w roku otrzymania dokumentu, mimo wydania postanowienia w poprzednim roku podatkowym. Zdaniem Spółki stanowisko takie znajduje oparcie w wykładni literalnej, celowościowej oraz w stanowiskach doktryny i organów podatkowych.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie po zapoznaniu się z przedstawionymi okolicznościami uznając stanowisko Spółki za prawidłowe, informuje co następuje:

Zgodnie z postanowieniami art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - dalej updop - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ustawie.

Zatem podatnicy mogą zaliczać do kosztów podatkowych wierzytelności odpisane jako nieściągalne w przypadku, gdy zostały one zarachowane jako przychody należne, zaś ich nieściągalność została udokumentowana w określony sposób, oraz nie uległy one przedawnieniu.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że wierzytelności będące przedmiotem wniosku zostały zarachowane jako przychody należne od kontrahentów na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pojęcie wierzytelności odpisanej jako nieściągalna zostało zdefiniowane przepisem art. 16 ust. 2 updop, zgodnie z którym za wierzytelności takie uważa się te, których nieściągalność została udokumentowana:

1) postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo

2) postanowieniem sądu o:

a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub

b) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lub

c) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo

3) protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Ustawodawca dokonał zatem ścisłego i wyczerpującego wyliczenia w kwestii, jakimi środkami można dokumentować nieściągalność wierzytelności. Jest to wyliczenie kompletne, co oznacza, że jakikolwiek inny dokument niż wymieniony wyżej nie może skutecznie udokumentować faktu nieściągalności wierzytelności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zdarzają się sytuacje w których Spółka otrzymuje postanowienie o umorzeniu postępowania upadłościowego dopiero po zakończeniu roku podatkowego, pomimo że zostało one wydane w poprzednim roku podatkowym. Wątpliwości Spółki dotyczą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnej wierzytelności udokumentowanej postanowieniem o umorzeniu postępowania upadłościowego w roku otrzymania tego postanowienia.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają precyzyjnie momentu, w którym można zaliczyć nieściągalne wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.

Moment zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów określony został w art. 15 ust. 4 updop. Stosownie do powyższego przepisu koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe, w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Z powyżej przytoczonych przepisów art. 16 pkt 1 ust. 25 i art. 16 ust. 2 updop wynika, że Podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów nieściągalne wierzytelności po zaistnieniu przesłanek zawartych w w/w artykułach. Jednocześnie termin do zaliczania powyższych nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów ograniczony jest przepisem art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane jako przedawnione.

Zgodnie z powyższym w opinii Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie Spółka może zaliczyć nieściągalne wierzytelności udokumentowane w powyższy sposób w ciężar kosztów uzyskania przychodów w roku otrzymania postanowienia sądu o umorzeniu postępowania upadłościowego.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego i faktycznego przedstawionego przez Pytającego. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę zakresu praw i obowiązków Podatnika.

Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.

Na podstawie art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 PLN (ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej - t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.).