Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Kielcach zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach z dnia 14.09.2006 r., znak: OG/005/140/PP1/30/2006 wydane dla "H." w zakresie interpretacji przepisów prawa podatkowego w podatku od towarów i usług i uznaje, że przedstawione we wniosku stanowisko Podatnika jest prawidłowe w odniesieniu do pytania numer 4, natomiast nieprawidłowe w odniesieniu do pytania numer l, 2, 3, 5.

W dniu 27.06.2006 r. właściciel firmy "H." Rafał H. zwrócił się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach z pisemnym wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczących dostawy wewnątrzwspólnotowej nowego środka transportu.

W szczególności podatnik zapytał:
1. Jakie dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT musi posiadać podatnik dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej nowego środka transportu na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy ?
2. Czy dokument VAT-22 mający podstawę prawną w art. 42 ust. 16 dotyczy art. 42 ust. 5 pkt 5, czy art. 42 ust. 5 pkt 6 ?
3. Czy istnieje ściśle określona forma oświadczenia, o którym mowa w art. 42 ust. 5 pkt 5 ?
4. Czy skrócony 25-cio dniowy termin zwrotu podatku VAT przysługuje w przypadku zaksięgowania faktury zaliczkowej dotyczącej dostawy wewnątrzwspólnotowej ?
5. Czy na fakturze sprzedaży nowego środka transportu w dostawie wewnątrzwspólnotowej konieczne jest podanie dodatkowych informacji o dacie dopuszczenia pojazdu do użytku i liczbie kilometrów ?

W przedmiotowej sprawie podatnik zajął następujące stanowisko:
Ad. 1. Dowody określone zostały w art. 42 ust. 5 pkt 1-5 z wyłączeniem pkt 6, gdyż pkt 6 mówi o dokumencie wywozu, który zgodnie z art. 42 ust. 6 i odniesieniem do art. 106 ust. 6 musi zostać wystawiony w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy nowego środka transportu dla nabywcy, który nie podał dla tej czynności numeru identyfikacyjnego nadanego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy.
Ad. 2. Art. 42 ust. 16 odnosi się do art. 42 ust. 5 pkt 6, ponieważ w art. 42 ust. 5 pkt 6 jest mowa o "dokumencie wywozu", a art. 42 ust. 16 stanowi o określeniu wzoru tego dokumentu.
Ad. 3. Nie istnieje, gdyż nie ma o niej mowy w ustawie.
Ad. 4. Tak, gdyż zaliczka na dostawę wewnątrzwspólnotową opodatkowana jest stawką podatku 0%,tak jak dostawa wewnątrzwspólnotowa.
Ad. 5. Nie, ponieważ podatnik nie znalazł takiego zapisu w ustawie.

W dniu 14.09.2006 r. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach wydał postanowienie, znak: OG/005/140/PP1/30/2006, w którym stwierdził, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe w odniesieniu do pytania numer l, 2, 4, natomiast jest nieprawidłowe w odniesieniu do pytania numer 3, 5.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Dyrektor Izby Skarbowej w Kielcach stwierdza, co następuje:

Wymogi dotyczące postanowień zostały precyzyjnie określone w art. 217 Ordynacji podatkowej. Stosownie do art. 217 § 1 pkt 5 i § 2 tej ustawy postanowienie zawiera m.in. rozstrzygnięcie oraz uzasadnienie faktyczne i prawne. Obydwie te części powinny stanowić jedność w znaczeniu materialnym i formalnym.

Postanowieniem z dnia 14.09.2006 r., znak: OG/005/140/PP1/30/2006 Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach w rozstrzygnięciu uznał za prawidłowe przedstawione we wniosku stanowisko podatnika odnośnie pytania numer 1, 2, 4. Natomiast w uzasadnieniu w/w postanowienia udzielił odpowiedzi, z której wynika, że stanowisko podatnika w odniesieniu do pytania numer 1 i 2 jest nieprawidłowe. Mianowicie w udzielonej odpowiedzi stwierdził, iż dowodami wywozu z terytorium kraju i dostarczenia do nabywcy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu są dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 pkt 2 i 3, ust. 4, ust. 5 i ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), a nie tylko dowody wymienione w art. 42 ust. 5 pkt 1-5 z wyłączeniem pkt 6, jak to stwierdza podatnik w swoim stanowisku odnośnie pytania numer 1. Ponadto, z treści odpowiedzi Naczelnika Urzędu Skarbowego wynika, że art. 42 ust. 5 pkt od 1 do 6 mówi o dokumencie wywozu, tj. formularzu VAT-22 określonym w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 84, poz. 783) na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 42 ust. 16 ustawy o VAT, a nie wyłącznie art. 42 ust. 5 pkt 6 ustawy o VAT, jak uznaje podatnik w swoim stanowisku do pytania numer 1 i 2.

Ze stanowiska podatnika, wyrażonego w odniesieniu do pytania numer 1, można uznać, że zdaniem podatnika dokument wywozu wystawiany jest tylko w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy nowego środka transportu dla nabywcy, który nie podał dla tej czynności numeru identyfikacyjnego nadanego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy. Organ podatkowy pierwszej instancji, w wydanym postanowieniu stwierdził natomiast, że w każdym przypadku dostawca i nabywca nowego środka transportu powinien posiadać dokument VAT-22 (dokument wywozu), ale obowiązek przesłania go do Biura Wymiany Informacji wystąpi tylko wtedy, gdy są spełnione przesłanki art. 42 ust. 6 w brzmieniu: dokument wywozu podatnik wystawia w każdym przypadku, w którym ma zastosowanie art. 106 ust. 6, tj. w przypadkach wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu dla nabywcy, który nie podał dla tej czynności numeru identyfikacyjnego, nadanego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy.

W świetle w/w nieprawidłowości, Dyrektor Izby Skarbowej w Kielcach stwierdza, iż postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach z dnia 14.09.2006 r., znak: OG/005/140/PP1/30/2006 zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa, tj. przepisu art. 217 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, poprzez sprzeczność pomiędzy zajętym przez organ pierwszej instancji stanowiskiem wyrażonym w rozstrzygnięciu postanowienia a stanowiskiem wyrażonym w jego uzasadnieniu. Jednocześnie, tut. organ podatkowy stwierdza, że stanowisko Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach wyrażone w uzasadnieniu w/w postanowienia jest prawidłowe.

Dyrektor tut. Izby, w uzupełnieniu i zarazem podsumowaniu udzielonej przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach interpretacji przepisów prawa podatkowego, zawartej w punkcie 2 wskazuje, iż dokument VAT-22 winien być wystawiony w przypadku, o którym mowa w art. 42 ust. 5, czyli w sytuacji wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia innego środka transportu (bez względu na to, czy nabywca podał dla tej czynności numer identyfikacyjny nadany dla transakcji wewnątrzwspólnotowych przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy) oraz w przypadku, o którym mowa w art. 42 ust. 6, czyli w sytuacji, gdy nabywca nie podał dla tej czynności numeru identyfikacyjnego nadanego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy (bez względu na sposób wywozu nowego środka transportu).

Ponadto, tut. organ podatkowy, odnośnie pytania numer 4, informuje, iż zgodnie z art. 87 ust. 3a ustawy o VAT do obrotu, o którym mowa w ust. 3 (uprawniającym do otrzymania zwrotu VAT w terminie 60 dni), wlicza się obrót z tytułu otrzymania należności, dla którego obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 12 albo art. 20 ust. 3 (tj. z chwilą otrzymania całości lub części ceny przed dokonaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów), pod warunkiem przedstawienia w urzędzie skarbowym zabezpieczenia majątkowego w kwocie odpowiadającej kwocie podatku, jaka byłaby należna gdyby obrót ten dotyczył dostawy towarów na terytorium kraju, do czasu przedstawienia dokumentów potwierdzających eksport towarów albo wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, objętych tą należnością. Zatem, przedstawienie w/w zabezpieczenia majątkowego stanowi warunek otrzymania zwrotu VAT w terminie 60 dni, (który z kolei, zgodnie z ust. 6 ulega skróceniu do 25 dni).

W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji.