P O S T A N O W I E NI E

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) stwierdzam, że stanowisko Spółki zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 13 czerwca 2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 19 czerwca 2006 r.) X Sp. z o.o. zwróciło się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie.Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego na maszynę górniczą bezpośrednio związaną z realizowanymi przez Spółkę robotami górniczymi. Spółka informuje, że umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 17 b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:• została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40 % normatywnego okresu amortyzacji,• suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej środka trwałego.Finansujący w dniu zawarcia umowy nie korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym, o których mowa w art. 17 b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.Zgodnie z postanowieniami umowy wynagrodzenie finansującego składa się z następujących pozycji:• pierwsza rata – 10 % wartości przedmiotu umowy,• 36 okresowych rat miesięcznych,• wartość resztowa.

Pytanie Spółki brzmi:Czy pierwsza rata może zostać jednorazowo uznana w ciężar wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów?

Stanowisko Spółki w tej sprawie:Zdaniem Spółki, pierwsza rata leasingowa powinna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodu jednorazowo w dacie poniesienia tego wydatku. Za powyższą interpretacją przemawia treść art. 17 b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewidującym, że wszelkie opłaty ustalone w umowie leasingu ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy są kosztem uzyskania przychodu. Ustawodawca nie ograniczył tej możliwości od „równomiernego” podziału wynagrodzenia na poszczególne miesiące trwania umowy leasingu.

Ustosunkowując się do powyższego stwierdza się co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późniejszymi zmianami), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Na podstawie art. 17 b ust. 1 ww. ustawy, co do zasady, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:1) została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz 2) suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W oparciu o art. 17 b ust. 2 ww. ustawy, w przypadku, kiedy finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie: 1) art. 6 ustawy, 2) przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,3) art. 23 i 37 ustawy z dnia z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. nr 26, poz. 143 z późniejszymi zmianami)do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h ww. ustawy. Należy zaznaczyć, że w myśl art. 17 j ust. 2 ww. ustawy do opłat leasingowych nie zalicza się: 1) płatności na rzecz finansującego za świadczenia dodatkowe, o ile są one wyodrębnione z opłat leasingowych, 2) podatków, w których obowiązek podatkowy ciąży na finansującym z tytułu własności lub posiadania środków trwałych, będących przedmiotem umowy leasingu, oraz składek na ubezpieczenie tych środków trwałych, jeżeli w umowie leasingu zastrzeżono, że korzystający będzie ponosił ciężar tych podatków i składek niezależnie od opłat za używanie,3) kaucji określonej w umowie leasingu, wpłaconej finansującemu przez korzystającego.

Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę należy stwierdzić, iż istnieje związek przyczynowo – skutkowy między zawarciem umowa leasingu, której przedmiotem jest maszyna górnicza a uzyskaniem przychodu przez Spółkę jak również, że wydatki związane z ww. umową nie znajdują się w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów normą art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Ponadto, umowa leasingu przedmiotowej maszyny górniczej spełnia wymogi określone dyspozycją art. 17 b ust. 1 ww. ustawy. Finansujący nie spełnia warunków przewidzianych art. 17 b ust. 2 ww. ustawy. Oznacza to, że co do zasady, opłaty leasingowe, z wyłączeniem ewentualnych wydatków przewidzianych w art. 17 j ust. 2 ww. ustawy, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z umową zawartą przez Spółkę, na płatności związane z umową leasingu składają się: pierwsza rata w wysokości 10 % wartości przedmiotu umowy, 36 okresowych rat miesięcznych oraz opłata z tytułu „wartości resztowej”. Należy przez to rozumieć, iż w celu wykonania ww. umowy należy spełnić wszystkie przewidziane jej dyspozycjami postanowienia. Zasadniczym elementem przedmiotowej umowy jest określenie trybu i warunków płatności. Nie ma zatem powodu, aby kwestionować ustalenia stron umowy w tym zakresie. Zgodnie z zasadą swobody umów wyrażonej w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. nr 16, poz. 93 z późniejszymi zmianami), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze stosunku), ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z uwagi na powyższe, określenie wartości pierwszej wpłaty na 10 % wartości przedmiotu umowy nie pozostaje w sprzeczności ani z ogólnymi zasadami dotyczącymi umów leasingu ani z zasadą swobody umów. Zatem ustalenie przez strony płatności pierwszej raty na 10 % wartości przedmiotu umowy leasingu nie zmienia jej charakteru jako jednej z opłat leasingowych, do której odnoszą się analogiczne dyspozycje jak do miesięcznych rat leasingowych oraz opłaty z tytułu „wartości resztowej”.

Na podstawie powyższej analizy należy stwierdzić, iż przy zachowaniu warunków przewidzianych dyspozycjami art. 17 b ust. 1, z zastrzeżeniem art. 17 b ust. 2 oraz art. 17 j ust. 2 ww. ustawy, wydatki z tytułu płatności pierwszej raty leasingowej mogą zostać zaliczone jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów Spółki w momencie ich poniesienia. Nadmienić należy, że Naczelnik Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie nie dokonał oceny dokumentacji związanej z przedmiotowym kosztem. Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta natomiast wiąże organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14 a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.