POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w odpowiedzi na pismo w sprawie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu różnic kursowych powstałych w wyniku przyporządkowania spłat kredytu dokonywanych w EUR metodą FIFO transzom kredytu udostępnionym w PLN - Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa – Ursynów

postanawia

uznać stanowisko zawarte we wniosku za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka zaciągnęła w banku kredyt terminowy udzielony w walucie obcej. Na skutek zmiany umowy wprowadzonej kolejnym aneksem transze kredytu udostępnione zostały w walucie polskiej. Podatnik stosując metodę FIFO dla przyporządkowania spłat kredytu dokonywanych w EUR transzom kredytu udostępnionym w PLN stwierdził, iż spłaty dokonywane w EUR dotyczyły transz kredytu udostępnionych w walucie polskiej.

Spółka zwraca się z zapytaniem, czy wobec przyporządkowania spłat dokonywanych w EUR metodą FIFO transzom kredytu udostępnionym w PLN, spłaty takie powodują powstanie różnic kursowych, korygujących koszty uzyskania przychodów?

Zdaniem Spółki przyporządkowanie spłat dokonywanych w EURO metodą FIFO transzom kredytu udostępnionym w PLN, nie powoduje powstania różnic kursowych korygujących (zwiększających/zmniejszających) kosztów uzyskania przychodu spółki.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów podziela stanowisko Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Zgodnie zaś z art. 15 ust. 1a ww. ustawy, koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Należy podkreślić, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych odsyła podatników do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, zatem posiłkowanie się przepisami ustawy o rachunkowości jest uzasadnione. Dla określenia wyniku finansowego – zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości - stosuje się odpowiednie zasady wyceny aktywów i pasywów. Jednakże przepisy o rachunkowości nie są podatkotwórcze i w związku z tym różnice kursowe powstałe na skutek wyceny aktywów i pasywów wyrażonych w walutach obcych nie są kosztami faktycznie poniesionymi, zatem nie mogą korygować kosztów uzyskania przychodu. Ponadto należy zaznaczyć, iż umowa kredytowa, której mowa w zapytaniu, w §7 ust. 6 reguluje sposób, w jaki zaliczane będą wpłaty Kredytobiorcy w celu zaspokojenia wierzytelności Banku.

Mając na względzie brzmienie obu powyżej cytowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stwierdzić należy, iż różnice kursowe mające wpływ na koszty podatkowe powstają tylko w przypadku płatności dokonywanych drogą faktycznego transferu środków pieniężnych w walutach obcych.

W analizowanym przypadku spłata kredytu w walucie obcej dotycząca transzy złotowej nie spowodowała powstania różnic kursowych wpływających na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę postanowiono jak w sentencji.