Działając na podstawie art. 14a § 1 - 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w odpowiedzi na wniosek Spółki z dnia 22 listopada 2005 r. (wpływ do tutejszego urzędu dnia 30 listopada 2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie w jaki wniosek dotyczył sposobu dokumentowania eksportu towarów dokonywanego na warunkach dostawy free on board, w celu zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0 %, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście postanawia uznać przedstawione we wniosku stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

W przedmiotowym wniosku Spółka podała, że jest podmiotem zagranicznym zarejestrowanym w Polsce dla celów podatku VAT. Jako podatnik VAT w Polsce Spółka nabywa towary od kontrahentów posiadających siedzibę w Polsce i będących podatnikami VAT. Następnie spółka odsprzedaje nabyte towary dokonując wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, na rzecz kontrahentów zagranicznych posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadawany przez właściwe dla nabywcy państwo członkowskie Wspólnoty Europejskiej, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, przy czym Spółka podaje ten numer oraz swój numer jako polski podatnik VAT UE, na fakturze stwierdzającej daną dostawę towarów.

Zgodnie z przyjętą procedurą towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowych dostaw nadawane są każdorazowo przez podmioty, od których Spółka nabyła uprzednio dany towar, bezpośrednio z ich magazynu (znajdującego się na terenie Polski) do kontrahentów w innych państwach członkowskich na podstawie międzynarodowego samochodowego listu przewozowego (CMR). Oznacza to, iż w polu 1 dokumentu CMR jako nadawca widnieje kontrahent polski, od którego Spółka nabyła towary do odsprzedaży na rzecz unijnych kontrahentów (gdyż to on zajmuje się fizyczną wysyłka towaru należącego do Spółki). Transport wskazanych towarów zlecany jest przewoźnikom (spedytorom).

W odniesieniu do opisanych transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów Spółka opodatkowuje je według stawki podatku 0 %, jeżeli posiada w swojej dokumentacji następujące dowody (dokumenty) potwierdzające, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju:
- jedną z kart listu przewozowego CMR, otrzymaną od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, przy czym dokument ten jest stemplowany i ewentualnie dodatkowo podpisany przez nadawcę, przez przewoźnika (spedytora) oraz w niektórych przypadkach przez nabywcę towarów,
- kopię faktury,
- specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (najczęściej poprzez uwzględnienie danych specyfikacyjnych na fakturze, ale w niektórych przypadkach w formie odrębnego załącznika),
- dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju zasadniczo w przypadkach, gdy wskazana wyżej karta dokumentu CMR nie została ostemplowana przez nabywcę towarów.

Spółka dodała, ze gromadzenie dowodów potwierdzających przyjecie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju jest dla niej procesem bardzo czasochłonnym i kosztownym z perspektywy administracyjnej.

Spółka odsprzedaje również omawiane towary nabywane w Polsce, dokonując eksportu w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (tj. towary są wywożone poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności sprzedaży dokonywanej na rzecz kontrahentów zagranicznych posiadających siedziby w krajach trzecich). W przypadku niektórych transakcji eksportowych wywóz towarów dokonywany jest przez nabywcę lub na jego rzecz (tzw. eksport pośredni). Spółka przyjmuje, że wywóz dokonywany jest przez nabywcę lub na jego rzecz, gdy:
- towar wywożony jest przez nabywcę własnym środkiem transportu,
- nabywca zleca wywóz bezpośrednio przewoźnikowi (spedytorowi),
co każdorazowo wynika z warunków dostawy (ex works miejsce wysyłki towarów bezpośrednio w Polsce lub też free on board miejsce załadunku na statek w kraju członkowskim Unii Europejskiej, w którym towary opuszczają terytorium Unii Europejskiej).

We wniosku Spółka wystąpiła o potwierdzenie własnego stanowiska, zgodnie z którym:
1) W zakresie dowodów (dokumentów) łącznie potwierdzających dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (za miesiąc czerwiec 2005 r. oraz kolejne miesiące) do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju w opisanym we wniosku stanie faktycznym, w odniesieniu do dokumentów przewozowych, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług - gdy na wskazanym dokumencie przewozowym CMR zostanie umieszczona pieczątka nadawcy (pole 22) i przewoźnika (pole 23) natomiast nie zawiera on pieczątki nabywcy (pole 24) to dla zastosowania przez Spółkę stawki podatku VAT 0 % nie będzie konieczne posiadanie przez Spółkę jakichkolwiek dodatkowych dokumentów wskazujących, że nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (jak np. dowodu potwierdzającego przyjecie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju), przy założeniu, iż Spółka dysponuje jednocześnie odpowiednią kopią faktury oraz specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku (wymienionymi enumeratywnie w art. 42 ust. 2 pkt 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług.
2) W przypadku opisanego we wniosku eksportu pośredniego (dokonywanego w miesiącu maju 2005 r. i miesiącach następnych), za kopię dokumentu w rozumieniu art. 41 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdza wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty - można uznać kserokopię dokumentu SAD (również przesłaną faksem) i tym samym dla zastosowania przez Spółkę stawki podatku VAT 0 % nie będzie konieczne posiadanie dokumentu SAD w oryginale. Natomiast w przypadku, gdy Spółka nie otrzymuje takiej kserokopii dokumentu SAD - dokumentem umożliwiającym Spółce zastosowanie stawki podatku VAT 0 % będzie potwierdzona za zgodność z oryginałem przez właściwy urząd celny kserokopia karty 1 lub 3 tego dokumentu SAD.

Po przeanalizowaniu treści przedmiotowego wniosku Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście zważył, co następuje:

Jak wskazano na wstępie niniejszego uzasadnienia, pisemna interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa (art. 14a § 3 Ordynacji podatkowej). Zapis ten oznacza, iż wydając postanowienie w sprawie udzielenia interpretacji właściwy organ podatkowy powinien określić, czy przedstawione we wniosku stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe (tj. zgodne z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego) czy też nieprawidłowe. Tym samym w sytuacji, gdy w jednym podaniu wnioskodawca przedstawił kilka problemów do wymagających rozpatrzenia, każdy z nich winien zostać rozpatrzony odrębnym postanowieniem - tym bardziej, że stanowisko wnioskodawcy w odniesieniu do jednych kwestii może być prawidłowe, w odniesieniu do innych nieprawidłowe, a w odniesieniu do kolejnych może nie występować możliwość merytorycznego rozpatrzenia przez organ podatkowy (np. jeżeli przedstawiony problem nie jest uregulowany przepisami prawa podatkowego lub nie stanowi indywidualnej sprawy wnioskodawcy, albo jeżeli wniosek posiada braki formalne nie uzupełnione w wyznaczonym terminie pomimo prawidłowego wezwania ze strony organu podatkowego).

Biorąc pod uwagę powyższe, w pierwszej kolejności niezbędne jest wyodrębnienie kwestii, które wymagają rozpatrzenia odrębnymi postanowieniami. Analiza przedmiotowego wniosku nie pozostawia wątpliwości, iż Spółka w istocie wskazała trzy takie kwestie:

1) Potwierdzenie stanowiska Spółki, zgodnie z którym w stanie prawnym obowiązującym od czerwca 2005 r., dokumentami łącznie potwierdzającymi (dla celów zastosowania stawki podatku w wysokości 0 %) dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej innym niż terytorium Polski, wymienionymi w art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, są:
- jedna z kart międzynarodowego samochodowego listu przewozowego (CMR), otrzymana od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, która w polu 22 zawiera pieczątkę nadawcy (będącego polskim podmiotem, który sprzedał Spółce przedmiotowe towary), a w polu 23 pieczątkę przewoźnika, natomiast nie zawiera on pieczątki nabywcy w polu 24,
- kopia faktury,
- specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (najczęściej poprzez uwzględnienie danych specyfikacyjnych na fakturze, ale w niektórych przypadkach w formie odrębnego załącznika),
zaś w przypadku posiadania wyżej wymienionych dokumentów, zastosowanie przez Spółkę stawki podatku w wysokości 0 % nie wymaga posiadania jakichkolwiek innych dokumentów.

2) Potwierdzenie stanowiska Spółki, zgodnie z którym w przypadku opisanego we wniosku eksportu na warunkach dostawy ex works (dokonywanego w miesiącu maju 2005 r. i w miesiącach następnych), za kopię dokumentu, o którym mowa w art. 41 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, można uznać kserokopię dokumentu SAD (również przesłaną faksem) albo potwierdzoną za zgodność z oryginałem przez właściwy urząd celny kserokopię karty 1 lub 3 dokumentu SAD, i tym samym dla zastosowania przez Spółkę stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0 % nie będzie konieczne posiadanie dokumentu SAD w oryginale.

3) Potwierdzenie stanowiska Spółki, zgodnie z którym w przypadku opisanego we wniosku eksportu na warunkach dostawy free on board (dokonywanego w miesiącu maju 2005 r. i w miesiącach następnych), za kopię dokumentu, o którym mowa w art. 41 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, można uznać kserokopię dokumentu SAD (również przesłaną faksem) albo potwierdzoną za zgodność z oryginałem przez właściwy urząd celny kserokopię karty 1 lub 3 dokumentu SAD, i tym samym dla zastosowania przez Spółkę stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0 % nie będzie konieczne posiadanie dokumentu SAD w oryginale.

Niniejsze postanowienie dotyczy trzeciej spośród wyżej wymienionych kwestii. Po przeanalizowaniu sprawy w tym zakresie, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście zważył, co następuje:

Spółka wystąpiła z zapytaniem odnośnie eksportu dokonywanego w miesiącu maju 2005 r. oraz w miesiącach następnych, podczas gdy dnia 1 czerwca 2005 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług, także w zakresie niektórych spośród niżej wymienionych przepisów - co powoduje konieczność przytoczenia obydwu wersji tych przepisów. Należy jednak zaznaczyć, że zmiany te miały charakter redakcyjny, nie wywołując faktycznych zmian w zakresie stosowania tych przepisów.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 maja 2005 r.) pod pojęciem "eksport towarów" rozumie się potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1 - 4 ustawy (tj. odpłatnej dostawy towarów na terytorium Polski), jeżeli wywóz dokonywany jest przez:
a) dostawcę lub w jego imieniu, lub
b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub w jego imieniu.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r.) pod pojęciem "eksport towarów" rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1 - 4 ustawy (tj. odpłatnej dostawy towarów na terytorium Polski), jeżeli wywóz dokonywany jest przez:
a) dostawcę lub na jego rzecz, lub
b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz.

W pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy czynność będąca przedmiotem niniejszego postanowienia stanowi eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, czy też stanowi eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy. Zdaniem tutejszego organu rozróżnienie to zależy od podmiotu, który dokonuje zgłoszenia celnego. Zatem:
- jeżeli zgłoszenia celnego dokonuje dostawca lub podmiot działający w jego imieniu i na jego rzecz - czynność stanowi eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług,
- jeżeli zgłoszenia celnego dokonuje nabywca lub podmiot działający w jego imieniu i na jego rzecz - czynność stanowi eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie ma przy tym wątpliwości, iż eksport dokonywany w ramach dostawy na warunkach free on board, stanowi eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z powszechnie przyjętymi formułami Incoterms, w przypadku dostawy na warunkach free on board formalności celnych dokonuje dostawca. Nie ma przy tym jakichkolwiek powodów aby sądzić, że w przedmiotowym wniosku Spółka użyła określenia free on board w znaczeniu odmiennym od powszechnie przyjętego.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy, stawka podatku wynosi 0 %. Zgodnie z art. 41 ust. 5 ustawy w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy, dokonywanym przez rolników ryczałtowych stawka podatku wynosi 0 %, pod warunkiem prowadzenia przez podatnika ewidencji określonej w art. 109 ust. 3 ustawy. Stosownie do art. 41 pkt 6 ustawy stawkę podatku 0 % stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 41 ust. 4 i 5 ustawy, pod warunkiem że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty Europejskiej. Przepisy cytowane w niniejszym akapicie nie uległy zmianie z dniem 1 czerwca 2005 r.

Biorąc pod uwagę definicję eksportu zawartą w art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług, nie ma wątpliwości, że dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty Europejskiej musi być dokument wystawiony przez właściwy urząd celny - zarówno w stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 czerwca 2005 r., jaki i od tego dnia (zmiana określenia "urząd celny wyjścia" na wyrażenie "urząd celny określony w przepisach celnych", miała charakter redakcyjny). Dalsza część niniejszego uzasadnienia poświęcona będzie Jednolitemu Dokumentowi Administracyjnemu SAD, którego dotyczy zapytanie Spółki.

Zasady dokonywania pisemnych zgłoszeń celnych do procedury wywozu oraz potwierdzania faktycznego wyprowadzenia towarów poza obszar celny Wspólnoty regulują przepisy rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992 r.) oraz rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993r.). W zakresie uzupełniającym prawo wspólnotowe, kwestia ta jest uregulowana rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymogów, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne (Dz. U. Nr 94, poz. 902).

Procedura wywozu zgodnie z treścią art. 161 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego pozwala na wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty. Dokonanie wywozu wymaga spełnienia formalności dla niego przewidzianych z uwzględnieniem środków polityki handlowej i należności wywozowych, o ile znajdują zastosowanie. Natomiast zgodnie z art. 161 ust. 5 Wspólnotowego Kodeksu Celnego zgłoszenie wywozowe musi zostać złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoją siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego, w tzw. urzędzie celnym wywozu. Urzędowym wzorem zgłoszenia celnego towarów dokonywanego na piśmie w ramach zwykłej procedury w celu objęcia ich procedurą celną jest jednolity dokument administracyjny (SAD).

Po dokonaniu zgłoszenia celnego z zastosowaniem kart 1, 2, 3 dokumentu SAD w urzędzie celnym wywozu (art. 161 ust. 5 Wspólnotowego Kodeksu Celnego), obieg wyżej wymienionych kart dokumentu SAD przedstawia się następująco:
- karta 1 jest przeznaczona dla urzędu celnego, w którym nastąpiło dokonanie zgłoszenia celnego,
- karta 2 służy do celów statystycznych,
- karta 3 jest przeznaczona dla zgłaszającego towary do procedury wywozu.

Po załatwieniu formalności w urzędzie celnym wywozu, karta 3 jest wydawana zgłaszającemu celem dostarczenia jej wraz z towarem do urzędu celnego wyprowadzenia, tj. urzędu, w którym nastąpi faktyczny wywóz towarów poza obszar celny Wspólnoty (jest to ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego Wspólnoty) i w którym będzie dokonane potwierdzenie, że przedmiotowy towar faktycznie opuścił obszar Wspólnoty Europejskiej. Po przedstawieniu towaru i karty SAD w określonym wyżej urzędzie celnym wyprowadzenia (wyjścia) zgłaszający może zażądać jej zwrotu oraz dokonania potwierdzenia przez funkcjonariusza celnego, że towar opuścił Wspólnotę. Żądanie takie powinno być wyrażone poprzez umieszczenie w Polu 44 dokumentu SAD adnotacji o treści "RET-EXP", zgodnie z powołanym wyżej rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r., a także instrukcją wypełniania dokumentu SAD. Natomiast potwierdzenie faktycznego wywozu zostaje dokonane poprzez umieszczenie przez funkcjonariusza na odwrocie kart 3 SAD pieczęci wskazującej datę i nazwę urzędu celnego wyjścia. Po dokonaniu potwierdzenia, o którym wyżej mowa, karta 3 SAD powinna zostać wydana osobie, która ją przedstawiła wraz z towarem (zgłaszający, przedstawiciel, przewoźnik), a jeśli jest to niemożliwe - osobie wskazanej w Polu 50 dokumentu SAD, tj. osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę na obszarze właściwości miejscowej urzędu celnego wyjścia (w praktyce będą to np. agencje celne, spedytorzy).

Biorąc pod uwagę przedstawione wyżej zasady należy stwierdzić, że dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, zarówno w stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 czerwca 2005 r., jaki i w stanie prawnym obowiązującym od tego dnia - może być zarówno karta 1, jak i karta 3 dokumentu SAD, potwierdzająca faktyczny wywóz towarów pieczęcią wskazującą datę i nazwę właściwego urzędu celnego. Przy czym, co do zasady, dostawca posiadać powinien kartę 3 dokumentu SAD w oryginale. Tutejszy organ uważa jednak, iż w przypadku zagubienia oryginału karty 3 dokumentu SAD, dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6 ustawy, może być także potwierdzona przez właściwy urząd celny kserokopia karty 1 dokumentu SAD. Odpowiednim dokumentem mogła by być także potwierdzona przez właściwy urząd celny kserokopia karty 3 dokumentu SAD, chociaż jest mało prawdopodobne, aby Spółka mogła otrzymać taki dokument od właściwego urzędu celnego (jak już wyżej wskazano, karta 3 dokumentu SAD przeznaczona jest dla zgłaszającego towary do procedury wywozu, zaś w posiadaniu urzędu celnego pozostaje karta 1 dokumentu SAD).

Z żadnego przepisu prawa nie wynika jednak, aby dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty Europejskiej, w przypadku eksportu, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług (a jak już wyżej wspomniano, eksportem takim jest omawiany eksport towarów na warunkach dostawy free on board) mogła być nie potwierdzona kserokopia dokumentu SAD, w tym przesłana faksem. Wynika to chociażby z faktu, iż w odniesieniu do eksportu, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, przepis art. 41 ust. 11 ustawy wyraźnie wskazuje wymaga posiadania jedynie kopii dokumentu - w odróżnieniu od art. 41 ust. 6 ustawy, znajdującego zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

Przedstawione powyżej stanowisko tutejszego organu różni się zasadniczo od wyrażonego w przedmiotowym wniosku stanowiska Spółki. To ostatnie należy zatem uznać za nieprawidłowe, w związku z czym Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja udzielona została w oparciu o przepisy prawa podatkowego obowiązujące w dniu wpływu przedmiotowego wniosku do tutejszego urzędu, tj. w dniu 30 listopada 2005 r.