P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmian.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu stwierdza, że stanowisko spółki - przedstawione we wniosku z dnia 20.07.2006 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów finansowanej przez spółkę wartości bonifikaty za energię elektryczną na rzecz emerytów i rencistów - jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 20.07.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmian.), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania prawa podatkowego w jego indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa. W myśl art. 14 a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o którym mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Przedsiębiorstwo Transportowe Sp. z o. o. na mocy Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy finansuje ulgową odpłatność za energię elektryczną dla emerytów i rencistów, którzy nabyli te prawa, będąc pracownikami spółki. Jednostka wydatki na finansowanie ulgowej taryfy za energię elektryczną dla emerytów i rencistów zalicza do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmian.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 cytowanej ustawy. Z powyższego przepisu wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami Są nimi koszty bezpośrednio jak i pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika czyli związane z funkcjonowaniem spółki. Zatem podatnik ma możliwość zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą być celowe, to znaczy muszą być ponoszone dla uzyskania, zwiększenia bezpośrednio lub pośrednio przychodów.

Tak więc przy kwalifikacji kosztów uzyskania przychodów należy brać pod uwagę przeznaczenie wydatku, jego celowość i zasadność dla funkcjonowania spółki oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku dla osiągnięcia przychodu.

Tutejszy organ podatkowy stoi na stanowisku, iż Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy został zawarty na podstawie przepisów prawa pracy i pracodawca na mocy prawa jest zobowiązany do jego przestrzegania, jednakże finansowanie przez spółkę wydatków na wartości bonifikaty za energię elektryczną emerytom i rencistom nie jest jednoznaczne z tym, że wydatki z tym związane będą stanowiły koszty uzyskania przychodów spółki. Emeryci i renciści są byłymi pracownikami tej jednostki i w związku z powyższym brak jest przesłanek uzasadniających możliwość uznania tych wydatków za koszty uzyskania przychodów. Przedmiotowe wydatki nie służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów i nie mają jakiegokolwiek wpływu na prawidłowe funkcjonowanie spółki.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony przez stronę stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego tutejszy organ podatkowy uznaje, że zajęte przez jednostkę stanowisko jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Jak stanowi art. 14b §1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu, za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej.