POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 oraz art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm. ) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kluczborku uznaje za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy w części dotyczącej podatku od towarów i usług, przedstawione w piśmie złożonym w Urzędzie Skarbowym w dniu 27.11.2006 roku uzupełnionym pismem złożonym dnia 20.12.2006 roku w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 14a § 1 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta, jest obowiązany do udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Stan faktyczny sprawy:

W roku 2005 nabył Pan działkę pod zabudowę wytwórczo-składową dla potrzeb prowadzonej obecnie działalności gospodarczej. Po uzyskaniu wszelkich dokumentów zezwalających na budowę budynku magazynowego rozpocznie Pan budowę na tej działce.

Zapytanie wnioskodawcy:

Czy można pomniejszyć należny podatek VAT od zakupionych materiałów budowlanych i montażowych oraz związanych z tym usług?

Stanowisko wnioskodawcy:

Pana zdaniem podatek naliczony zawarty w zakupach materiałów budowlanych, montażowych oraz usługach związanych z budową budynku magazynowego podlega odliczeniu.

Ocena prawna stanowiska wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie natomiast do art. 88 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Przepis ust. 1 pkt 2 powołanego wyżej artykułu nie ma jednak zastosowania w przypadku wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym zaliczane są przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji oraz wydatków związanych z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów (art. 88 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 22a. ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,2) maszyny, urządzenia i środki transportu,3) inne przedmioty;- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem budynek (w tym przypadku magazyn) spełniający powyższe warunki w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest środkiem trwałym podlegającym amortyzacji.

Według art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 litera b cytowanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Zatem wydatki związane z wytworzeniem (wybudowaniem) środka trwałego (magazynu) nie stanowią kosztów uzyskania przychodu.

Kosztem natomiast będą odpisy amortyzacyjne od wybudowanego środka trwałego, naliczane od wartości początkowej stanowiącej koszt wytworzenia tego magazynu, bowiem zgodnie z art. 22 ust. 8 cytowanej ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W świetle cytowanego powyżej przepisu, wydatki związane z wytworzeniem środka trwałego będą stanowiły koszt uzyskania przychodu dopiero po zakończeniu inwestycji i oddaniu budynku do użytkowania w postaci odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym oraz faktem, iż wydatki na zakup materiałów budowlanych, montażowych oraz związanych z tym usług nie mogą zostać bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, ale jednocześnie są one kosztami uzyskania przychodu w sposób pośredni - poprzez odpisy amortyzacyjne od wybudowanego środka trwałego, należy stwierdzić, iż jeśli wybudowany budynek magazynowy rzeczywiście będzie służył działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, to przysługuje Panu prawo do pomniejszenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wykazane w fakturach dokumentujących zakup towarów i usług wykorzystanych do budowy ww budynku magazynowego.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania postanowinia. Na podstawie art. 14b § 1 i § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14a § 4 i 236 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu w terminie 7 dni od daty jego doręczenia. Zażalenie na postanowienie organu podatkowego zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.