POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku Sp. z o.o. z siedzibą w Gdańsku z dnia 10.05.2006r. rozszerzonego pismem z dnia 11.07.2006r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczących sposobu rozliczenia zakupionych przyczep kempingowych stwierdzam, że stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca przedstawił następujący opis stanu faktycznego:

Spółka prowadzi działalność gastronomiczną i zamierza kupić przyczepy kempingowe o przewidywanym koszcie zakupu 3000 zł netto oraz 5000 zł netto. Zakupione przyczepy służyć mają pracownikom jako zamieszkanie w okresie letnim podczas pracy w punkcie gastronomicznym.

Spółka stawia pytanie:

Czy zakup przyczep kempingowych i korzystanie z pola namiotowego będzie stanowiło koszt uzyskania przychodu.

Stanowisko wnioskodawcy jest następujące:

Zdaniem spółki, w takim stanie faktycznym, zakup przyczep dla pracowników obsługujących punkt gastronomiczny w Jastarni ma ścisły związek z uzyskaniem przychodu. A od wartości przyczepy będzie zależało czy zostanie jednorazowo przypisana do kosztów - przyczepa o wartości mniejszej niż 3 500 zł - czy będzie amortyzowana wg stawek amortyzacyjnych - przyczepa o wartości przekraczającej 3 500 zł.

Oceniając przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny stanowisko Organu podatkowego jest następujące:

Przez środek trwały, zgodnie z art.3 ust 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości z dnia 29.09.1994 (Dz. u. z 2002r. nr 76, poz. 694 ze zm), należy rozumieć rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich w szczególności:

• nieruchomości - w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
• maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy,
• ulepszenia w obcych środkach trwałych,
• inwentarz żywy

Definicja środków trwałych wynikająca z ustawy o PDOP różni się nieznacznie od tej jaka przedstawiona została w ustawie o rachunkowości. Podstawowa różnica polega na tym, iż w ujęciu podatkowym inwentarz żywy nie jest traktowany jako środek trwały, a tym samym odpisy amortyzacyjne z tytułu jego zużycia nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodu. Przepisy podatkowe nie pozwalają również amortyzować m.in. niektórych budynków, lokali, budowli i urządzeń.

Zgodnie z art. 16a ust. 1, środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji podatkowej, co do zasady, są składniki majątkowe spełniające jednocześnie warunki:

• przewidywany przez podatnika okres ich używania jest dłuższy niż rok,
• stanowi własność lub współwłasność podatnika,
• zostały przez podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, określonej w art. 17a pkt 1.

Zgodnie z art. 16d, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3 500 zł; a wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

W świetle powyższego:

1. Odpisom amortyzacyjnym podlegają jedynie te składniki majątku trwałego podatnika, których przewidywany okres używania przekroczy rok. Tak więc, składników majątkowych, kompletnych, zdatnych do użytku i wykorzystywanych w działalności gospodarczej podatnika, bez względu na wartość tych składników nie zalicza się do środków trwałych jeżeli przewidywany okres ich używania jest krótszy niż rok. Wydatki na nabycie lub wytworzenie takich przedmiotów stanowią koszt uzyskania przychodu, jeżeli oczywiście służą podatnikowi w osiągnięciu przychodu, tzn. istnieje związek przyczynowo - skutkowy tego rodzaju, że uzyskanie przez podatnika przychodu następuje w wyniku gospodarczego wykorzystania danego składnika majątkowego. Podjęcie decyzji o przewidywanym okresie używania danego środka trwałego należy do podatnika. Jeżeli przyjmie on, iż okres używania danej rzeczy będzie krótszy niż rok, ma prawo poniesione wydatki odnieść bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli jednak po upływie tego okresu okaże się, iż założenie to było błędne, wówczas podatnik poniesie konsekwencje swojej decyzji, zgodnie z przepisami art. 16e ustawy PDOP.
2. Za środki trwałe podlegające odpisom amortyzacyjnym uważa się te składniki majątku, które są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania. Kompletne i zdatne do użytku są to takie składniki majątku trwałego, które zawierają wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z ich przeznaczeniem, bez narażenia życia lub zdrowia osób z nich korzystających, które ponadto posiadają stosowne atesty i homologacje oraz dopuszczone są do używania przez właściwe organy administracji państwowej.
3. Kolejnym warunkiem (którego spełnienie jest niezbędne) amortyzacji środka trwałego i uznaniem jako kosztu uzyskania przychodu jest wykazanie związku przyczynowo skutkowego używanych środków majątku trwałego tego rodzaju, że uzyskanie przez podatnika przychodu nastąpiło w wyniku gospodarczego wykorzystania danego środka trwałego w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.
4. Istnieje możliwość zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w całości wydatku na nabycie składników majątku (wymienionych w art. 16a, 16b), które mają służyć podatnikowi dłużej niż rok. Przypadek ten dotyczy jednak tylko i wyłącznie tych składników, których wartość początkowa nie przekracza 3 500 zł. Wydatki poniesione na nabycie tych składników stanowić będą koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o PDOP, w miesiącu oddania tych składników do używania. (Decyzję w sprawie ewentualnego amortyzowania składników o wartości nieprzekraczającej 3 500 zł podejmuje podatnik.)

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, w przedstawionym stanie faktycznym, uwzględniając powołane powyżej przepisy, stwierdza, że Spółka po zastosowaniu się do powyższych przepisów prawa podatkowego i spełnieniu powyższych warunków ma prawo poniesione wydatki na zakup przyczep kempingowych zaliczyć zgodnie z art. 16a -16g do kosztu uzyskania przychodu.

Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu stanowisko zaprezentowane przez Spółkę we wniosku jest prawidłowe.