P O S T A N O W I E N I E

W odpowiedzi na zapytanie sformułowane we wniosku z dnia 16 sierpnia 2006 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 17 sierpnia 2006 r.), dotyczące stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w lipcu 2006 r. dokonała sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz ze znajdującymi się na gruncie budynkami, budowlami i urządzeniami oraz studium programowo-przestrzennym. Z uwagi na to, iż sprzedaż przeważającej części budynków i budowli korzystała ze zwolnienia podatkowego (jak również sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym w/w budynki i budowle były umieszczone) Spółka z faktur kosztowych dotyczących tej konkretnej transakcji dokonała odliczenia VAT-u naliczonego ustalając proporcję: wartość obrotu z tytułu zbycia prawa użytkowania wieczystego, budynków, budowli i urządzeń opodatkowanych do całkowitego obrotu z tytułu tej transakcji (bez uwzględniania faktur za studium programowo-przestrzenne). Natomiast z faktur wystawionych przez biuro architektoniczne, dotyczących studium programowo-przestrzennego podatek VAT naliczony Spółka odliczyła w pełnej wysokości w związku z jego sprzedażą opodatkowaną.

Spółka zwróciła się o rozstrzygnięcie następującego zagadnienia:

Czy Spółka postąpiła prawidłowo dokonując odliczenia w wyżej opisany sposób?

Spółka stoi na stanowisku, że odliczenia dokonała w sposób prawidłowy.

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Tym samym przeniesienie prawa użytkowania wieczystego nie jest dostawą towarów, lecz świadczeniem usług – zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 w/w ustawy. Zauważyć należy, iż w przypadku zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na nabywcę przechodzi prawo własności budynków lub budowli trwale z gruntem związanych (zgodnie z przepisem art. 235 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przysługująca użytkownikowi wieczystemu własność budynków na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym). Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług budynki i budowle oraz ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są towarami. Zgodnie z przepisem § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2004 r., Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%. Zgodnie ze stanem faktycznym opisanym we wniosku dostawa przeważającej części budynków i budowli korzystała ze zwolnienia z podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 w/w ustawy, co oznacza, iż czynność zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntów, na których znajdują się te budynki również korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług. Natomiast czynność zbycia użytkowania wieczystego gruntów niezabudowanych oraz prawa użytkowania wieczystego tych gruntów zabudowanych, które nie podlegały zwolnieniu, została opodatkowana. Również sprzedaż studium programowo-przestrzennego została opodatkowana.

Przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Na podstawie przepisu art. 90 ust. 1 w/w ustawy w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Przepisy art. 90 ust. 2-6 w/w ustawy, określające sposób obliczania proporcji brzmią: „2. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

1. Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.
2. Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.
3. Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów, o których mowa w art. 87 ust. 3, używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.
4. Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.”

Biorąc pod uwagę w/w przepisy należy uznać, iż Spółka prawidłowo odliczyła całość podatku VAT naliczonego związanego ze sprzedażą studium programowo-przestrzennego. Natomiast podatek VAT naliczony, wynikający z faktur zakupowych dotyczących transakcji sprzedaży nieruchomości, powinien zostać odliczony przy użyciu proporcji, o której mowa w przepisie art. 90 ust. 2 w/w ustawy. Spółka powinna obliczyć proporcję w sposób podany w w/w przepisach, tj. udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo, przy czym Spółka powinna ustalić ją procentowo na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego proporcja jest ustalana – czyli wg obrotu w 2005 r. Z podanego we wniosku stanu faktycznego nie wynika, czy przepisy zawarte w art. 90 ust. 8 i 9 w/w ustawy, a ustalające odmienne zasady obliczania proporcji, będą miały zastosowanie w przedmiotowej sprawie, czy też nie.

Spółka dokonała odliczenia podatku VAT naliczonego ustalając proporcję w następujący sposób: wartość obrotu z tytułu zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu, budowli, budynków i urządzeń opodatkowanych do całkowitego obrotu z tej transakcji (bez uwzględniania faktur za studium programowo-przestrzenne), czyli niezgodnie z przepisami zawartymi w art. 90 ust. 2-6 w/w ustawy.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie orzekł jak powyżej.

Niniejsza interpretacja dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego zawartego we wniosku z zastrzeżeniami wynikającymi z art. 14a, 14b oraz 14c ustawy Ordynacja podatkowa.

Na postanowienie – na podstawie art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu, w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia. Zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu oraz uzasadnienie przyczyn uznania interpretacji zawartej w niniejszym postanowieniu za niewłaściwą. Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz po 0,50 zł od każdego załącznika .