Wnioskiem z dnia 07.08.2006r., Podatnik zwrócił się o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W przedmiotowym wniosku Podatnik zwraca się z zapytaniem, czy do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć podatek od nieruchomości w sytuacji kiedy właścicielem owej nieruchomości jest współmałżonek. Nieruchomość ta należy bowiem do majątku odrębnego współmałżonka.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż Podatnik prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie najmu lokali. Właścicielem wykorzystywanej w działalności nieruchomości jest żona Podatnika, która przekazała ją nieodpłatnie Podatnikowi na podstawie umowy użyczenia, celem świadczenia usług najmu lokali.

Zdaniem Wnioskodawcy kwoty opłaconego podatku od nieruchomości, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu z tytułu najmu nieruchomości.

Działając na podstawie art.14a § 1 ww. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowym Tomyślu, uprzejmie informuje:Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. Z 200r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 w/w ustawy o podatku dochodowym. Należy przy tym pamiętać, że wydatki powinny służyć prowadzonej działalności i wykazywać związek z przychodami.W związku z powyższym uznać należy, iż pomiędzy wydatkiem na podatek od nieruchomości, a przychodami z najmu lokali zachodzi związek przyczynowo-skutkowy, co skutkuje tym, że podatek od nieruchomości może stanowić koszt uzyskania przychodu przy ustalaniu dochodu z działalności gospodarczej polegającej na najmie lokali. Zgodnie z treścią art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz.93 ze zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu przez czas oznaczony lub nie oznaczony na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Natomiast przepisy art. 713 Kodeksu cywilnego stanowią, iż biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy używanej.Strony umowy mogą nałożyć na użytkującego obowiązek regulowania określonych należności, tj. opłat za energię elektryczną, wywóz nieczystości, zużycie wody, itp. Dotyczy to, takich wydatków, które pozwalają zachować rzecz w stanie nie pogorszonym. Są to zatem koszty związane z eksploatacją rzeczy i mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w działalności opisanej przez Wnioskodawcę. Obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości, zgodnie z art. 3 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.) co do zasady, ciąży na właścicielu lub posiadaczu samoistnym. Posiadanie na podstawie umowy użyczenia jest posiadaniem zależnym, a nie samoistnym. Należności publicznoprawne ciążą z mocy prawa na podatnikach, którzy znaleźli się w sytuacji, z którą ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego, względnie wobec których została przez upoważniony organ wydana decyzja ustalająca bądź określająca zobowiązanie podatkowe. Cechą charakterystyczną zobowiązań publicznoprawnych jest to, iż nie mogą one być przenoszone na inne osoby w drodze umowy, są zatem zawsze ściśle związane z osobą podatnika – właściciela. Z powyższego wynika, że Wnioskodawca nie ma prawnych możliwości regulowania podatku od nieruchomości bezpośrednio na rachunek organu podatkowego. Podatek ten musi opłacać małżonka, jako jedyny właściciel nieruchomości. Obowiązek jego regulowania przez Wnioskodawcę na rzecz właściciela nieruchomości może wynikać zatem jedynie z umowy.Jeżeli Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty kwoty pieniężnej w wysokości odpowiadającej podatkowi od nieruchomości uiszczonemu przez właściciela na podstawie ważnej, zawartej z właścicielem nieruchomości umowy z tytułu używania tejże nieruchomości w ramach własnej działalności w zakresie najmu, to kwota ta może stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu. W efekcie należy stwierdzić, iż Podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zapłatę podatku od nieruchomości, pod warunkiem, że zostaną on w sposób właściwy udokumentowane. Stosownie do przepisów § 12 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:1) faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej „fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub2) inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym, że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych - oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie. W myśl przepisów § 13 cytowanego rozporządzenia za dowody księgowe uważa się również dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem; noty księgowe korygujące zapisy dotyczące operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi; dowody przesunięć; dowody opłat pocztowych i bankowych; inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2. Przepisy § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia przewidują również, że na udokumentowanie zapisów dotyczących niektórych wydatków mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków tzw. dowody wewnętrzne określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). W ust. 2 § 14 wskazano wyłącznie jakich zdarzeń te dokumenty mogą dotyczyć. Dodatkowo należy stwierdzić, że w ramach interpretacji przepisów ustaw podatkowych, organ podatkowy nie rozstrzyga czy określone zapisy umów cywilnoprawnych powodują ich nieważność w świetle prawa cywilnego, tj. czy zawarta umowa jest w istocie umową użyczenia czy jest w istocie umową najmu.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia i jest wiążąca do czasu zmiany przepisów, na podstawie których została wydana.