P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa / Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz.60 ze zm./ - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nysie stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30.11.2006r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych - dotyczącej możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodu w 2006 roku kwoty niezapłaconych wierzytelności na podstawiezaświadczenia syndyka zawierającego stwierdzenie, że wierzytelność nie będzie zaspokojona-jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 30.11.2006r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nysie wpłynął wniosek z dnia 30.11.2006r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych - dotyczącej możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodu w 2006 roku kwoty niezapłaconych wierzytelności na podstawie zaświadczenia syndyka zawierającego stwierdzenie, że wierzytelność nie będzie zaspokojona.

Jak stanowi art.14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz /prezydent miasta/, starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl art.14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco :

Podatnik prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą ......opodatkowaną na zasadach ogólnych – księgi rachunkowe..Jednym z odbiorców produkowanych przez podatnika wyrobów jest Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe ..................................

Odbiorca ten nie zapłacił za część zakupionych wyrobów na łączną kwotę 76.989,34 zł brutto 63.105,98 zł netto. Przychód netto został zarachowany w prowadzonej księdze rachunkowej jako przychód należny. Ponadto kwota netto została wykazana w deklaracjach VAT-7 jako przychód opodatkowany a podatek VAT w kwocie 13.883,36 zł jako należny.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział V Gospodarczy wydał nakaz zapłaty powyższych zaległości w postępowaniu nakazowym. W oparciu o ten nakaz wierzytelność ta została przez Syndyka Masy Upadłości P.P.H.U....................... uznana i ujęta na liście wierzytelności. W dniu 17.11.2006r. Syndyk Masy Upadłości P.P.H.U. .......... poinformował podatnika, iż wierzytelność ta nie będzie zaspokojona z uwagi na niewystarczające fundusze masy upadłości dłużnika.

Pytanie podatnika:

Czy w oparciu o zawiadomienie Syndyka Masy Upadłości P.P.H.U. .........., iż wierzytelność od P.P.H.U. .......... nie będzie zaspokojona z uwagi na niewystarczające fundusze masy upadłości dłużnika, wierzytelność ta w kwocie 63.105,98 zł może zostać odpisana jako nieściągalna, stanowiąca koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko wnioskodawcy:

Podatnik uważa, że wierzytelność ta może zostać przez niego odpisana jako nieściągalna i zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dokonując analizy stanu faktycznego, Naczelnik Urzędu Skarbowego informuje:

Prowadzenie działalności gospodarczej łączy się z określonym ryzykiem. Przedsiębiorca przyjmuje to ryzyko na siebie i w zasadzie niemożliwe a przynajmniej bardzo utrudnione jest przerzucanie ciężarów z niego wynikłych na Państwo. W obecnej sytuacji gospodarczej ryzyko powyższe związane jest przede wszystkim z wyegzekwowaniem wierzytelności za sprzedane towary i wykonane usługi. Częstym problemem są zatory płatnicze. W niektórych przypadkach problemem może być nie tyle spóźnione zaspokojenie wierzytelności, co jej otrzymanie w ogóle. Może bowiem zaistnieć taka sytuacja, w której jest wielce prawdopodobne, iż wierzytelność nie zostanie ściągnięta, jak również sytuacja, w której jest pewne, że niemożliwe będzie ściągnięcie wierzytelności.Ustawodawca wiąże z powyższymi dwiema sytuacjami określone konsekwencje na gruncie ustawy o podatku dochodowym, głównie w sferze kosztowej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), za przychody z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W związku z tym większość przychodów wykazuje się do opodatkowania niezależnie od tego, czy zostały opłacone, bowiem zgodnie z treścią przepisu ust. 1c art. 14 za datę powstania przychodu uważa się (z zastrzeżeniami wynikającymi z ust. 1e - 1g) dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:
1) wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub
2) wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub
3) otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach.

Równolegle do ww. przepisów podatkowych stanowiących obowiązek podatkowy ustawodawca wprowadził możliwość zarachowania w koszty uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności.

Wierzytelność to uprawnienie przysługujące jednej stronie stosunku prawnego (wierzycielowi) do domagania się od drugiej strony stosunku prawnego (dłużnika) spełnienia określonego świadczenia.Co do zasady wierzytelności nie są kosztem uzyskania przychodów. W ściśle określonych sytuacjach mogą one ów koszt jednak stanowić.

Taka konstrukcja możliwa jest przy zastosowaniu treści przepisów wynikających z art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć jedynie te wierzytelności nieściągalne, które:
- zostały uprzednio, na podstawie art. 14, zarachowane jako przychody należne oraz
- których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Sposoby udokumentowania nieściągalności należności, dające podstawę odpisania ich w koszty, ustawodawca wyliczył w art. 23 ust. 2 ustawy.Są to:
1) postanowienie o nieściągalności, uznane przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo2) postanowienie sądu o:
a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
b) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub
c) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
3) protokół sporządzony przez podatnika, stwierdzający, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Uznanie wierzytelności nieściągalnej za koszt uzyskania przychodów może nastąpić wyłącznie w wymienionych przypadkach, stanowią one bowiem katalog zamknięty. Udokumentowanie nieściągalności wierzytelności w inny sposób niż wskazany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie skutkuje powstaniem prawa do zaliczenia ich wartości do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym.

Pytanie podatnika dotyczy możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wierzytelności, która nie zostanie spłacona ( wierzytelność ta ujęta została przez podatnika w dokumentacji podatkowej jako przychód należny na podstawie art. 14 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Dokumentem potwierdzającym ten fakt oraz stanowiącym podstawę zaliczenia wierzytelności w koszty jest zdaniem podatnika zaświadczenie od syndyka masy upadłości stwierdzające, że z uwagi na niewystarczające fundusze masy upadłości wierzytelność podatnika nie będzie zaspokojona.
Prawna możliwość zaliczenia w koszty wierzytelności wynika z treści art. 23 ust. 1 pkt 20 w związku z ust. 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ustawodawca dokonał w tych przepisach ścisłego i wyczerpującego wyliczenia w kwestii, jakimi środkami można dokumentować nieściągalność wierzytelności. Jest to wyliczenie kompletne, co oznacza, że jakikolwiek inny dokument niż wymieniony w tych przepisach nie może skutecznie udokumentować faktu nieściągalności wierzytelności.

Zaświadczenie syndyka masy upadłości nie spełnia żadnego z wymienionych w przepisie art. 23 ust. 2 warunków, w związku z tym nie stanowi podstawy zaliczenia wierzytelności w koszty na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.Dlatego stanowisko wnioskodawcy w sprawie uznano za nieprawidłowe.

Zgodnie z art.14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie sporządzenia wniosku.
Natomiast zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organypodatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie na podstawie art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nysie w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.
Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa powinno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie