Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, wnioskodawca wydaje tygodnik lokalny “Gwarek”. Przedmiotowe czasopismo spełnia co do zasady wymogi czasopisma specjalistycznego, określonego w art.146 ust.4 ustawy o VAT, dla opodatkowania którego właściwą stawką jest zgodnie z art.146 ust.1 pkt.3 tiret2 stawka zerowa. Tygodnik “Gwarek” oznaczony jest symbolem ISSN o numerze 0209-0368, objęty kodem PKWiU 22.13.10-00.21, PCN 4902 90 10 0. Czasopismo wydawane przez Jednostkę zawiera informacje na tematy lokalne. Jest ono publikowane w regularnych odstępach w postaci odrębnych numerów, objętych wspólnym tytułem, których zakończenia nie przewiduje się, w nakładzie 11.500 egzemplarzy. Na łamach tygodnika zamieszczane są m.in.: dodatki samorządowe – opłacane przez jednostki samorządu terytorialnego strony gazetowe, informujące o pracach władz miejskich, powiatowych, urzędów, podległych im jednostek takich jak szkoły, przedszkola, zakłady budżetowe a także nekrologi, płatne oświadczenia ugrupowań politycznych, komitetów wyborczych, płatne podziękowania osób fizycznych i prawnych, ogłoszenia jednostek samorządu terytorialnego, spółdzielni mieszkaniowych itd., informujące o przetargach, konkursach na obsadę stanowisk, wyłożeniu do wglądu projektów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego itd., płatne zawiadomienia o utrudnieniach w ruchu drogowym, przerwach w dostawie wody, energii elektrycznej itd. Przepisy ustawy nie precyzują w jaki sposób obliczać 33% powierzchni czasopisma przeznaczonej na ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w przypadku czasopism wydawanych cotygodniowo należ brać pod uwagę przeciętne miesięczne przeznaczenie powierzchni na wskazane powyżej informacje, bowiem podstawowym okresem rozliczeniowym w podatku VAT jest okres miesięczny. Również wnioskodawca rozlicza podatek VAT co miesiąc. Zdaniem Jednostki należy przyjąć, iż obliczanie limitu 33% powierzchni przeznaczonej w wydawnictwie na ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe winno odnosić się każdorazowo do jednego miesiąca. Jednostka argumentuje, że przyjęcie wykładni przepisu, zgodnie z którą limit określony ustawą dotyczy odrębnie każdego kolejnego numeru tygodnika, prowadziłoby niejednokrotnie do nieuzasadnionego na gruncie przepisów ustawy o VAT obciążenia podatkowego. Dotyczy to w szczególności sytuacji, w której tylko jeden numer tygodnika wydany w danym miesiącu przekracza określony ustawą limit. W takim przypadku wnioskodawca traciłby prawo do zastosowania stawki 0% w danym miesiącu również w odniesieniu do tygodników, które limitu tego nie przekroczyły. Dlatego też z uwagi na ustanowienie miesiąca jako podstawowego okresu rozliczeniowego w podatku VAT, Jednostka stoi na stanowisku, iż w przypadku czasopism o charakterze tygodników, limit 33% powierzchni przeznaczonej nieodpłatnie lub odpłatnie na na ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe należy obliczać na podstawie przeciętnego przeznaczenia powierzchni w danym miesiącu. Jednostka podkreśla, że przyjęcie takiego rozwiązania jest zgodne z podstawową zasadą prawa podatkowego, w myśl której w razie wątpliwości interpretacyjnych należy orzekać na korzyść podatnika. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Tarnowskich Górach dokonał następującej oceny prawnej przedstawionego przez podatnika stanowiska: Zgodnie z przepisem art.146 ust.1 pkt3 lit.a) tiret drugie ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz.U. nr 54, poz. 535 z 2004r z późn. zm. ) – w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007r stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw w kraju i wewnątrzwspólnotowego nabycia czasopism specjalistycznych. W myśl art.146 ust.4 przez czasopisma specjalistyczne, o których mowa w ww. przepisie, należy rozumieć wydawnictwa periodyczne oznaczone symbolem ISSN, objęte kodem PKWiU 22.13, PCN 4902 i CN 4902, o tematyce szeroko pojętych zagadnień odnoszących się do działalności kulturalnej i twórczej, edukacyjnej, naukowej i popularnonaukowej, społecznej, zawodowej i metodycznej, regionalnej i lokalnej, a także przeznaczone dla niewidomych i niedowidzących, publikowane nie częściej niż raz w tygodniu w postaci odrębnych zeszytów (numerów) objętych wspólnym tytułem, których zakończenia nie przewiduje się, ukazujące się na ogół w regularnych odstępach czasu w nakładzie nie wyższym niż 15.000 egzemplarzy, z wyjątkiem: 1) periodyków o treści ogólnej, stanowiących podstawowe źródło informacji bieżącej o aktualnych wydarzeniach krajowych i zagranicznych, przeznaczonych dla szerokiego kręgu czytelników;2) publikacji zawierających treści pornograficzne, publikacji zawierających treści nawołujące do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość lub znieważające z tych powodów grupę ludności lub poszczególne osoby oraz publikacji propagujących ustroje totalitarne; 3) wydawnictw, w których co najmniej 33 % powierzchni jest przeznaczone nieodpłatnie lub odpłatnie na ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe, w szczególności czasopism informacyjno-reklamowych, reklamowych, folderów i katalogów reklamowych; 4) wydawnictw, które zawierają głównie kompletną powieść, opowiadanie lub inne dzieło w formie tekstu ilustrowanego lub nie, albo w formie rysunków opatrzonych opisem lub nie; 5) publikacji, w których więcej niż 20 % powierzchni jest przeznaczone na krzyżówki, kryptogramy, zagadki oraz inne gry słowne lub rysunkowe; 6) publikacji zawierających informacje popularne, w szczególności porady, informacje o znanych i sławnych postaciach z życia publicznego; 7) czasopism, na których nie zostanie uwidoczniona wysokość nakładu. Aby wydawnictwo można było uznać za czasopismo specjalistyczne i zastosować przy jego dostawie preferencyjną stawkę 0%, muszą być spełnione ustawowe warunki w odniesieniu do każdego kolejnego wydania tygodnika. Definicja czasopisma specjalistycznego zakłada w cytowanych przepisach ograniczenie jego nakładu do 15.000 egzemplarzy. Zatem analogicznie pozostałe warunki umożliwiające zastosowanie preferencyjnej stawki podatku należy rozpatrywać w stosunku do każdego kolejnego nakładu w ww. ilości. Z ww. przepisów nie wynika, że w przypadku czasopism wydawanych cotygodniowo należ brać pod uwagę przeciętne miesięczne przeznaczenie powierzchni na ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe. Tak więc jeżeli dany numer gazety spełni warunek o którym mowa w art.146 ust.4 pkt.3 to w stosunku do tego wydania do 31 grudnia 2007r przysługuje Jednostce prawo do zastosowania obniżonej stawki podatku w wysokości 0%. W związku z powyższym stanowisko Jednostki zajęte we wniosku należy uznać za nieprawidłowe.