P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 z 2005 r. poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 18.05.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 19.05.2006 r.)

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Zgodnie ze stanem faktycznym podanym we wniosku, Podatnik ("Spółka") jest spółką dominującą w grupie kapitałowej ("Grupa"), w skład której wchodzą między innymi Spółka T i Spółka M.

W celu poprawy sytuacji finansowej całej Grupy Spółka zleciła firmom zewnętrznym sporządzenie planu restrukturyzacji i rozwoju Grupy. Z założeń planu wynika, że restrukturyzacja Grupy ma polegać zasadniczo na wniesieniu przedsiębiorstwa Podatnika do Spółki M., a następnie przejęciu przez Podatnika Spółki M. Połączenie ma zostać dokonane bez podwyższenia kapitału zakładowego Podatnika z uwagi na fakt posiadania przez Podatnika wszystkich udziałów w Spółce T. Jednocześnie, plan restrukturyzacji Grupy zakłada marginalizację znaczenia Spółki T. poprzez przejęcie jej działalności operacyjnej przez Spółkę M. oraz nawiązanie współpracy z innymi firmami transportowymi.

Podatnik wnosi o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do transakcji polegającej na poniesieniu wydatku na sporządzenie planu restrukturyzacji oraz rozwoju grupy kapitałowej.

W opinii Spółki koszty sporządzenia planu restrukturyzacji i rozwoju Grupy będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Spółki, za czym przemawia treść art. 15 ust. 1 zd. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie, niniejsze koszty nie powinny być dzielone pomiędzy poszczególne spółki z Grupy, albowiem w niniejszej sytuacji nie będzie miał zastosowania § 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 października 1997 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów podatników w drodze oszacowania cen w transakcjach dokonywanych przez tych podatników, ponieważ wydatki te zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu tylko i wyłącznie przez Podatnika, a nie przez pozostałe spółki z Grupy. Jeśli bowiem chodzi o Spółkę M. to plan restrukturyzacji i rozwoju Grupy zakłada likwidację tego podmiotu poprzez przejęcie przez Podatnika. Natomiast, odnośnie Spółki T. plan ten zakłada marginalizację jej znaczenia gospodarczego, co jak można się domyślać również doprowadzi do likwidacji tej spółki.

Zdaniem Spółki, podobne stanowisko prezentowane jest również w praktyce działania organów podatkowych. Na potwierdzenie Spółka podaje sygnatury licznych interpretacji i informacji wydawanych przez organy podatkowe.

Ponadto, jak podnosi Podatnik, tego typu koszty powinny stanowić koszty uzyskania przychodów jednorazowo w momencie poniesienia, ponieważ nie są one bezpośrednio związane z przychodem, a zatem do ich rozliczenia w czasie nie znajduje zastosowania art. 15 ust. 4 w/w ustawy, ale art. 15 ust. 1. Plan restrukturyzacji i rozwoju Grupy zakłada jego wdrożenie w okresie od II kwartału 2006 r. do II kwartału 2007 r., są to jednak założenia hipotetyczne. Efektem wdrożenia planu może być zarówno zwiększenie przychodów w okresie jego wdrożenia, jak również po zakończeniu okresu wdrożenia. Wobec powyższego, w opinii Spółki wydatek powinien stanowić koszt uzyskania przychodów jednorazowo w momencie poniesienia.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie po zapoznaniu się z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym stwierdza co następuje:

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Aby podatnik miał prawo zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione następujące warunki:

- wydatek został poniesiony przez podatnika;

- wydatek został poniesiony przez podatnika;

- pozostaje w związku z prowadzona działalnością gospodarczą;

- poniesiony został w celu uzyskania przychodu, ewentualnie może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;

- został właściwie udokumentowany.

Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 w/w ustawy, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podatnik ma więc prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków jeżeli pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu. Będą to koszty zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem oraz koszty związane z całokształtem działalności podatnika, pod warunkiem, że wykaże on ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Z wniosku Podatnika wynika, że w celu poprawy sytuacji finansowej całej grupy kapitałowej zlecił on firmom zewnętrznym sporządzenie planu restrukturyzacji i rozwoju Grupy. Wydatki na ten cel zostały zatem poniesione przez Spółkę i mają charakter definitywny. O możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów decydować będzie okoliczność, czy poniesienie tych kosztów miało na celu osiągnięcie przychodu oraz kto miał ten planowany przychód osiągnąć

Podatnik powinien wykazać, że poniesione przez niego w przedmiotowej sprawie wydatki - obiektywnie rzecz ujmując - były racjonalne co do zasady i co do wielkości, a planowana restrukturyzacja Grupy zmierza do zwiększenia przychodów Podatnika.

Jeżeli zatem Podatnik jest w stanie udowodnić, że poniesione koszty na sporządzenie planu restrukturyzacji oraz rozwoju grupy kapitałowej zostały poniesione w celu poprawy sytuacji finansowej całej Grupy, a w wyniku dokonanych działań restrukturyzacyjnych - Spółka dominująca (Podatnik) osiągnie tylko korzyści w postaci zwiększenia przychodu (gdyż spółki M i T ulegną generalnie likwidacji) - Podatnik będzie miał prawo zaliczenia kosztów sporządzenia planów restrukturyzacji oraz rozwoju grupy do kosztów uzyskania przychodów. Art. 17 powołanego wyżej rozporządzenia nie ma zastosowania, gdyż mówi on o kosztach wspólnie ponoszonych. Podatnik natomiast ponosi je sam, co jest odrębną sytuacją, niż w przedstawionej normie prawnej.

W takim przypadku, w związku z brakiem bezpośredniego wpływu tego typu kosztów na konkretne przychody, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów powinno nastąpić w momencie ich faktycznego poniesienia.