INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2012 r. (data wpływu 16 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania usług polegających na pośrednictwie wymiany walut - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia podstawy opodatkowania usług polegających na pośrednictwie wymiany walut.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, zwany dalej Spółką, prowadzi kantory w hotelach, których jest właścicielem. Spółka pośredniczy w obrocie walutami, umożliwiając klientom wymianę jednej waluty na drugą w kasie kantoru. Wynagrodzeniem Spółki jest różnica kursowa realizowana przez kantor prowadzony przez Spółkę. Usługi pośrednictwa finansowego (w tym także transakcje walutowe) są zwolnione z VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy obrotem z tytułu wykonania czynności zwolnionych z VAT jest pełna wartość waluty wyrażona w PLN, otrzymana przez Spółkę w momencie sprzedaży waluty, czy tylko różnica kursowa (przykładowo, jeśli Spółka sprzedaje Euro po 4,20 zł, kupione wcześniej po 4 zł, to czy obrotem jest 4,20 zł czy 0,20 zł)...

Zdaniem Wnioskodawcy, obrotem z tytułu wykonania czynności zwolnionych jest jedynie różnica kursowa zrealizowana przez Spółkę, czyli w powyższym przykładzie 0,20 PLN.

Uzasadnienie:

1. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem m.in. art. 30-32 ustawy. Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla: prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze – kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku.
2. Usługi w zakresie pośrednictwa w obrocie walutami są jednym z rodzajów usług pośrednictwa finansowego, zwolnionych z VAT, zatem należy ustalić, jaka wartość będzie obrotem z tytułu wykonania usługi zwolnionej z VAT.
3. Art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT stanowi, iż dla podmiotu prowadzącego działalność w zakresie pośrednictwa lub usług o podobnym charakterze obrotem jest prowizja lub inna postać wynagrodzenia za wykonanie usługi. Obrót walutami jest niewątpliwie usługą o charakterze podobnym do usługi pośrednictwa, co także potwierdza brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, wg którego zwalnia się z VAT transakcje, włącznie z pośrednictwem dotyczące walut.
4. Należy także mieć na uwadze specyfikę świadczenia usług finansowych, zwłaszcza dotyczących walut. Nie bez powodu art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT zwalnia z VAT transakcje, włącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, gdyż często różnica (prowizja) należna za udostępnienie waluty nie wystarczałaby na zapłatę VAT, gdyby był należny.
5. Wobec tego obrotem powinna być kwota marży prowizji lub innego wynagrodzenia o podobnej postaci. W przypadku walut takim wynagrodzeniem jest zrealizowana różnica kursowa miedzy ceną zakupu a ceną sprzedaży waluty, a nie pełna wartość sprzedawanej waluty. Jeśli więc Spółka nabywa 1 Euro po 4,00 zł a następnie sprzedaje po 4,20 zł, to 20 groszy (a nie 4,20) należy brać pod uwagę jako wynagrodzenie za świadczenie usług zwolnionych z VAT.
6. Powyższe wnioski potwierdza także wyrok ETS C-172/96, według którego w przypadku wymiany walut wynagrodzeniem jest różnica kursowa, nadwyżka, którą uzyskuje sprzedawca. Sama wymiana waluty jednej na drugą nie może być uznana jako wynagrodzenie za świadczenie usług. Co więcej skoro, przedmiotem świadczenia jest dostarczenie określonej ilości waluty (np. Euro), za co wykonawca tej usługi otrzymuje wynagrodzenie, to nie można twierdzić, że równowartość dostarczonej waluty wyrażona w złotych jest równocześnie wynagrodzeniem za świadczenie usług. Wynagrodzeniem powinna być tylko uzyskana z tego tytułu nadwyżka.
7. Takie stanowisko zajmują również organy podatkowe w licznych interpretacjach MF (przykładowo interpretacja nr IPP3/443-1213/11/2/SM z dnia 30 listopada 2011 r.; interpretacja nr ITPP1/443-430/10/KM z dnia 27 lipca 2010 r.; interpretacja nr ILPP2/443-1963/10-4/EN z dnia 28 lutego 2011 r.). Co więcej w dwóch z tych interpretacji Minister Finansów odmówił przyznania racji podatnikowi, który domagał się potwierdzenia, iż obrotem zwolnionym z VAT powinna być pełna należność ze sprzedaży waluty (w podanym wyżej przykładzie kwota 4,20 zł), a nie tylko 0,20 zł i stwierdził, że obrotem będzie różnica kursowa (ewentualnie marża, jeśli podatnik takową uzyska, itd., a nie pełna należność).
   
   

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska, iż w przypadku sprzedaży waluty obrotem (wynagrodzeniem) zwolnionym z VAT będzie różnica kursowa miedzy ceną zakupu a ceną sprzedaży waluty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, bowiem Wnioskodawca jako przedmiot wniosku: stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe wskazał liczba zdarzeń przyszłych: 1 oraz dokonał opłaty 40 zł odpowiadającej jednemu zdarzeniu przyszłemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) (art. 7 ust. 1 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z opisu zdarzenia wynika, że Wnioskodawca prowadzi kantory w hotelach, których jest właścicielem. Wnioskodawca pośredniczy w obrocie walutami, umożliwiając klientom wymianę jednej waluty na drugą w kasie kantoru. Wynagrodzeniem Spółki jest różnica kursowa realizowana przez kantor prowadzony przez Spółkę.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż działalność kantorowa została uregulowana w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 826). W art. 2 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy prawo dewizowe ustawodawca postanowił, iż działalnością kantorową jest regulowana działalność gospodarcza polegająca na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych oraz pośrednictwie w ich kupnie i sprzedaży.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera szczególnego przepisu, który określałby wprost podstawę opodatkowania dla usług polegających na wymianie walut, na pośrednictwie w ich sprzedaży.

Natomiast kwestia ta była przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-172/96 First National Bank of Chicago gdzie Trybunał orzekł, że „w przypadku transakcji wymiany walutowej, kiedy bank nie pobiera opłat ani prowizji, podstawę opodatkowania stanowi ogólny wynik transakcji usługodawcy w danym okresie”.

Reasumując, podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest ogólny dodatni wynik transakcji w danym okresie z tytułu transakcji zakupu i sprzedaży walut. Wobec powyższego obrót z tytułu świadczenia usług wymiany walut to różnica pomiędzy ceną zakupu, a ceną sprzedaży danej waluty obcej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż w przypadku sprzedaży waluty obrotem (wynagrodzeniem) zwolnionym z VAT będzie różnica kursowa miedzy ceną zakupu a ceną sprzedaży waluty należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w kwestii zwolnienia usług pośrednictwa w wymianie walut, bowiem powyższe nie było przedmiotem zapytania, jak również Wnioskodawca nie przedstawił w tym zakresie stanowiska. Powyższe zostało potraktowane jako element przedstawionego opisu zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.