INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2008 r. (data wpływu 11 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wypłatę pracownikom premii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wypłatę premii dla pracowników.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

„Z.” S.A. do dnia 30 czerwca 2007 r. wypłacał pracownikom nagrody z tytułu wykrycia nielegalnego poboru energii elektrycznej. Nagroda była wypłacana w momencie uzyskania zapłaty za nielegalny pobór energii lub w przypadku umorzenia zobowiązania. Warunki wypłat nagród zostały uregulowane w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy.

Z dniem 30 czerwca 2007 r. ze struktur tej spółki został wyodrębniony „D.” Sp. z o.o. – spółka zajmująca się dystrybucją energii elektrycznej.

Zgodnie z § 4 umowy aportowej, pracownicy „Z.” S.A. przeszli do „D.” Sp. z o. o. w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy.

Obecnie „Z.” S.A. otrzymuje odszkodowania za nielegalny pobór energii elektrycznej, ewentualnie umarza zobowiązania powstałe do dnia 30 czerwca 2007 r. Odszkodowania te stanowią więc przychody „Z.” S.A. Osoby, którym przysługuje premia z tego tytułu są już pracownikami „D.” Sp. z o.o. Spółka ta wypłaca należne pracownikom nagrody, w przypadku ziszczenia się warunków do ich wypłaty za okres, kiedy byli zatrudnieni przez byłego pracodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy premie wypłacane pracownikom „D.” Sp. z o.o. z tytułu wykrycia nielegalnego poboru energii elektrycznej będą stanowić dla „D.” Sp. o.o. koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenia wypłacane pracownikom będą stanowić koszt uzyskania przychodów, ponieważ Spółka przejęła pracowników na podstawie art. 23¹ Kodeksu pracy. Przepis ten stanowi, że „w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, z zastrzeżeniem przepisów § 5”. Zgodnie z § 2 „ za zobowiązanie wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem części zakładu pracy na innego pracodawcę, dotychczasowy i nowy pracodawca odpowiadają solidarnie”. Oznacza to, że „D.” odpowiada za zobowiązania wobec pracowników powstałe przed datą ich przejęcia. Ponieważ obowiązek poniesienia ww. kosztów został nałożony na Spółkę przez Kodeks pracy, wypłacone nagrody stanowić będą koszt uzyskania przychodów. Spółce będzie przysługiwać ewentualny regres wobec „Z.” S.A. o zwrot wypłaconych nagród, jednakże fakt ten – Jej zdaniem – nie ma żadnego znaczenia dla uznania wypłaconych nagród za koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zmianami) reguluje tworzenie, organizację, funkcjonowanie, rozwiązywanie, łączenie, podział i przekształcanie spółek handlowych (art. 1 § 1 Kodeksu).

Zgodnie z art. 528 § 1 ww. ustawy spółkę kapitałową można podzielić na dwie albo więcej spółek kapitałowych.

W myśl art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu, podział może być dokonany przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub na spółkę nowo zawiązaną (podział przez wydzielenie).

Przepis art. 531 § 1 ww. Kodeksu stanowi natomiast, iż spółki przejmujące lub spółki nowo zawiązane powstałe w związku z podziałem wstępują z dniem podziału bądź z dniem wydzielenia w prawa i obowiązki spółki dzielonej, określone w planie podziału.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż powstała ona przez wydzielenie ze spółki akcyjnej. Na podstawie § 4 umowy aportowej, część osób zatrudnionych wcześniej w spółce akcyjnej, stała się w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy pracownikami Wnioskodawcy.

Jak stanowi art. 23¹ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zmianami), w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on - z zastrzeżeniem przepisów § 5 - z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy.

Za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem części zakładu pracy na innego pracodawcę – w myśl 23¹ § 2 Kodeksu pracy – dotychczasowy i nowy pracodawca odpowiadają solidarnie.

Zasady odpowiedzialności solidarnej regulują natomiast przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zmianami). Zgodnie z art. 366 § 1 Kodeksu cywilnego kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zmianami), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja tego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże istnienie związku przyczynowego pomiędzy ich poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu. Dotyczy to zarówno takich wydatków, które bezpośrednio przekładają się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i tych, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do ich osiągnięcia.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy.

W świetle powyższego wyłącznie zapłacone wynagrodzenia i składki do ZUS mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy, co oznacza, iż takie prawo będzie przysługiwało także Spółce przejmującej pracowników w sytuacji, gdy ureguluje należności z tego tytułu.

Tak więc, zapłacone przez Wnioskodawcę, w ramach odpowiedzialności solidarnej, zobowiązania pracownicze w postaci premii (nagród) mogą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.