INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2007r. (data wpływu 17 grudnia 2007r.), uzupełnionym pismami z dnia 4 marca 2008r. oraz z dnia 18 marca 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2007r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży gruntu. W odpowiedzi na wezwanie z dnia 26 lutego 2008r. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 4 marca 2008r. (data wpływu 4 marca 2008r.) oraz z dnia 18 marca 2008r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest rolnikiem i prowadzi gospodarstwo rolne, które otrzymał w formie darowizny. Nie prowadzi innej działalności gospodarczej. Posiada około 7,7 ha gruntów, przede wszystkim rolnych. Jednak część posiadanych przez Wnioskodawcę działek to grunty budowlano - rolne. Do tej pory została przez Wnioskodawcę sprzedana jedna taka działka, a pieniądze uzyskane z jej sprzedaży zostały przeznaczone na rozwój gospodarstwa. Wnioskodawca zamierza sprzedać jeszcze jedną działkę w całości budowlaną i jedyną budowlaną jaką posiada.

Z uwagi na fakt, że wniosek zawierał braki formalne m. in. w zakresie opisu zdarzenia przyszłego, pismem z dnia 26 lutego 2008r. (doręczono dnia 28 lutego 2008r.), wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia co uczyniono pismem z dnia 4 marca 2008r.

Ze złożonego uzupełnienia wynika, że stan faktyczny przedstawiony w pierwotnym wniosku o interpretację uległ zmianie, gdyż planowana sprzedaż działki doszła do skutku dnia 28 grudnia 2007r.

Ponadto Wnioskodawca ponownie podkreślił, iż nie prowadzi działalności gospodarczej innej niż rolnicza. Nie jest też rolnikiem ryczałtowym tylko rolnikiem – podatnikiem podatku VAT na zasadach ogólnych od sierpnia 2007r. Dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej.

Grunt (działka budowlana), który został sprzedany nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy. Został on nabyty wraz z całym gospodarstwem rolnym, od dziadków na podstawie umowy darowizny w 2002r. i stanowił majątek prywatny Wnioskodawcy. Działka sprzedana jako pierwsza nie była użytkowana, natomiast z drugiej działki Wnioskodawca pozyskiwał pasze dla bydła czyli na potrzeby własne. Wydzielenia gruntu budowlanego z działki rolno-budowlanej, przeznaczonego na sprzedaż dokonano w oparciu o złożony przez Wnioskodawcę wniosek o podział. Jednak Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o zmianę przeznaczenia gruntu z rolnego na budowlany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Część gruntów z rolnych na budowlane została zmieniona automatycznie z chwilą uchwalania planu zagospodarowania przestrzennego dla gminy B. w 2004r., a zatem w chwili otrzymania gruntów w formie darowizny, w gminie nie obowiązywał jeszcze plan zagospodarowania przestrzennego.

Obecnie zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego działka sprzedana jako pierwsza (nr X) była działką budowlano-rolną, leżącą częściowo na terenie oznaczonym symbolem ME – tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczeniem zabudowy bliźniaczej i częściowo na terenie oznaczonym symbolem ZN – tereny zieleni izolacyjnej, skupisk zadrzewień i zakrzewień z możliwością występowania potoków a częściowo w terenie oznaczonym symbolem KL – drogi lokalne, natomiast działka sprzedana w 2007r. jako druga (nr Y) znajduje się w całości na terenie oznaczonym symbolem ME.

Obie działki w chwili sprzedaży nie były zabudowane. Od umów kupna – sprzedaży ww. gruntów został zapłacony podatek od czynności cywilno-prawnych.Wnioskodawca nie posiada także innych nieruchomości gruntowych, w tym budowlanych, przeznaczonych do sprzedaży.

Pozostałe posiadane przez Wnioskodawcę grunty są w całości rolne i nie zamierza ich przekwalifikować na budowlane ani sprzedać. Poza sprzedażą dwóch działek wskazanych we wniosku (nr X, nr Y) Wnioskodawca nie będzie dokonywał dalszej sprzedaży gruntów budowlanych, ponieważ więcej takich nie posiada. Nie zamierza zajmować się także handlem nieruchomościami. Środki uzyskane ze sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na zakup działki i budowę własnego domu, gdyż grunty, które Wnioskodawca posiada są gruntami rolnymi. Pozostałe środki finansowe Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na swoje utrzymanie. Ponadto Wnioskodawca podkreśla, iż nie zamierza inwestować uzyskanych środków finansowych w działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż drugiej działki w tym samym roku będzie traktowana jako sprzedaż z zamiarem częstotliwym i czy od sprzedaży obu działek należy zapłacić podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nawet 2 działek w ciągu roku nie powinna być obciążona podatkiem VAT ponieważ Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT tylko rolnikiem i nie prowadzi innej działalności gospodarczej. Ponadto zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż działek nie ma charakteru częstotliwego, gdyż sprzedaż dokonana jest przez osobę fizyczną, która nie prowadzi działalność w zakresie handlu gruntami tylko je uprawia.

Wnioskodawca wskazał na treść art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz powołał się na wyrok NSA z dnia 29 października 2007r., sygn. akt I FPS 3/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt. 6 ustawy o VAT - rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Przez dostawę towarów na terytorium kraju zasadniczo rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika podatku VAT, a czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT tzn. czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub wykonywano czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do danej czynności ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w tym zakresie. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala zatem na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te czynione są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową, okazjonalną) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny od dziadków grunt rolny niezabudowany, który stanowi jego własność prywatną i nie wchodzi w skład prowadzonego przez Wnioskodawcę gospodarstwa rolnego. Z inicjatywy Gminy B., w związku ze zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przedmiotowy grunt znalazł się wśród przekształconych gruntów rolnych na budowlane. Zmiana ta pozwoliła na podział ww. gruntu na działki budowlane oraz drogi dojazdowe. Wnioskodawca wskazał, iż grunt, mający być przedmiotem sprzedaży, ze względu na niską klasę gleby, a w związku z tym nieopłacalną uprawę, nie był przez niego w żaden sposób wykorzystywany. Grunt ten nie był również przedmiotem najmu ani dzierżawy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w odniesieniu do transakcji sprzedaży gruntów, w myśl art. 15 ustawy o VAT. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży dwóch działek Wnioskodawca działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy.

Wnioskodawca sprzedając działki niezabudowane korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.Działki posiadane przez Wnioskodawcę nie zostały nabyte z zamiarem dalszej odsprzedaży, ale weszły w skład jego majątku osobistego w drodze darowizny od dziadków.

Należy zauważyć ponadto, iż to nie Wnioskodawca podjął działania zmierzające do przekwalifikowania gruntu z rolnego na budowlany, lecz klasyfikacja ww. gruntów została zmieniona automatycznie z chwilą uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla gminy B. w 2004r., zatem w chwili otrzymania gruntów w formie darowizny, w gminie nie obowiązywał jeszcze ww. plan zagospodarowania przestrzennego.

Grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany dla celów prowadzenia działalności gospodarczej (rolniczej), gdyż nie wchodził on w skład prowadzonego przez Wnioskodawcę gospodarstwa rolnego, stanowiąc odrębny majątek osobisty. Pierwsza działka nie była przez Wnioskodawcę w żaden sposób wykorzystywana, natomiast druga była wykorzystywana na potrzeby własne. Grunt ten nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy, a Wnioskodawca nie czerpał żadnych pożytków z jego posiadania.

Wnioskodawca zaznacza, iż środki pieniężne uzyskane z tej sprzedaży będzie wykorzystywał na cele osobiste (budowa domu).

Należy zauważyć, iż sprzedaż powyższych działek ma charakter czynności incydentalnych, dokonanych poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej.

A zatem, w zaistniałej sytuacji, przedmiotem sprzedaży będzie majątek osobisty Wnioskodawcy, nabyty w drodze darowizny od dziadków i niewykorzystywany do działalności gospodarczej (rolniczej) w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione przez Stronę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych działek nie nosi znamion powtarzalności, tak więc warunek częstotliwości nie zostaje tu wypełniony.

W świetle powyższego dostawy ww. działek nie można uznać za działalność gospodarczą, bowiem czynność ta nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek. Tym samym dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.