INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2008 r. (data wpływu 28 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów przeznaczonych pod zabudowę wielorodzinną - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów przeznaczonych pod zabudowę wielorodzinną.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wspólnicy Spółki nabyli w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, własność gruntów rolnych. Grunty te nabyte zostały w celu dalszej ich komercyjnej odsprzedaży. Spółka od ok. 10 lat trudni się komercyjnym obrotem nieruchomościami i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca podjął czynności mające doprowadzić do sprzedaży na rzecz spółdzielni mieszkaniowej niezabudowanych nieruchomości rolnych, stanowiących działki gruntu. Zgodnie z zapisem w rejestrze gruntów Ośrodka w S. i księgach wieczystych nieruchomości te stanowią grunty rolne klasy VI. Ponadto trwają prace nad uchwaleniem planu zagospodarowania przestrzennego dla tych obszarów. Obecnie dla ww. nieruchomości istnieje obowiązujące „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta S.” – z zapisem „zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna wysokiej intensywności”. Dla wskazanych powyżej nieruchomości nie wydano także decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu. Po zawarciu ww. umowy sprzedaży, nabywająca nieruchomości spółdzielnia, wystąpi z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy zagospodarowaniu terenu, a następnie o wydanie pozwolenia na budowę, a w konsekwencji również o wyłączenie przedmiotowego gruntu z produkcji rolnej.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez Spółkę przedmiotowych gruntów rolnych będzie, w oparciu o treść art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolniona od podatku od towarów i usług, czy też w przypadku zawarcia opisanej powyżej umowy sprzedaży należy tą transakcję opodatkować, przyjmując stawkę w wysokości 22%...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowych gruntów będzie zwolniona od podatku od towarów i usług w oparciu o treść art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, z uwagi na fakt, iż sprzedaży podlegają grunty rolne. Ponadto brak jest dla tych nieruchomości miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a także brak jest decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kontekstu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że opisane grunty w obowiązującym „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta S.” przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną wysokiej intensywności, a potencjalnym nabywcą ma być spółdzielnia mieszkaniowa, która po zawarciu umowy sprzedaży wystąpi z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, a następnie o wydanie pozwolenia na budowę. Okoliczności sprawy wskazują zatem na fakt, iż w przyszłości przedmiotowe grunty staną się terenami budowlanymi. W efekcie dostawę gruntów rolnych przeznaczonych pod zabudowę wielorodzinną, w wykonaniu Spółki trudniącej się komercyjnym obrotem nieruchomościami, należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a planowaną sprzedaż gruntów należy traktować jako dostawę towaru, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z tym, iż od podatku od towarów i usług – w odniesieniu do gruntów – zwolniona jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy), transakcje zawarte przez Jednostkę dotyczące opisanych działek winny być opodatkowane 22% stawką podatku.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, nie zaś z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym dołączone do wniosku z dnia 23 lutego 2008 r. dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.