INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana Z. R. przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2007r. (data wpływu do tut. Biura – 20 września 2007r.), uzupełnionym w dniu 7 grudnia 2007r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej ubytków naturalnych (strat w środkach obrotowych) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2007r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej ubytków naturalnych (strat w środkach obrotowych).Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 23 listopada 2007r. wnioskodawcę wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 7 grudnia 2007r. do tut. Biura wpłynęło ww. uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży materiałów budowlanych oraz opału. Opał (węgiel, miał) zostaje zakupiony bezpośrednio w kopalniach, skąd w wagonach przygotowanych specjalnie do tego celu przewożony jest do firmy wnioskodawcy, w której odbywa się jego przeładunek. Część transportu opału odbywa się także taborem samochodowym, który jest własnością wnioskodawcy. Podczas przewozu opału ze względu na jego właściwości chemiczne, węgiel i inny opał traci na masie. Powstaje z tego tytułu niedobór w przewożonym materiale opałowym zanim trafi on do firmy wnioskodawcy. Powstały niedobór jest ubytkiem naturalnym powstałym w wyniku właściwości chemicznych, które mimo dochowania wszelkiej staranności są nieuniknione oraz związane z prowadzoną działalnością. Tej straty ze względu na brak możliwości jej udokumentowania wnioskodawca nie zalicza w koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.W uzupełnieniu wniosku podatnik wskazał, iż:

• prowadzi księgi handlowe,
• dotychczas nie ustalano niedoborów związanych z transportem z powodu niejasności przepisów podatkowych,
• zgodnie z zasadami rachunkowości obowiązującymi przy prowadzeniu ksiąg handlowych wielkość faktury zakupu odnoszona jest na magazyn, natomiast w koszty odnoszona jest wartość towarów handlowych wyceniona w cenach zakupu dotycząca sprzedanych wielkości,
• podatnik nie występował do pośrednika transportującego środki obrotowe z reklamacją dotyczącą powstałych ubytków naturalnych z powodu braku podstawy do złożenia tejże reklamacji.
  
  W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
  
  Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów niedobory i ubytki naturalne powstałe w transporcie na podstawie Zarządzeń:
  
• Ministra Komunikacji z dnia 23 czerwca 1986r. w sprawie krajowych norm ubytków naturalnych niektórych artykułów przewożonych transportem kolejowym (M.P. nr 25, poz. 176),
  
• Ministra Transportu, Żeglugi i Łączności z dnia 16 stycznia 1989 r. w sprawie krajowych norm ubytków naturalnych niektórych artykułów przewożonych środkami transportu samochodowego (M. P. nr 5 poz. 55).
  
  

Zdaniem podatnika w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie są wymienione straty w środkach obrotowych jako nie uznane za koszty uzyskania przychodu. Jednocześnie nie ma przepisu, który by w sposób jednoznaczny określał w jaki sposób zgodny z prawem udokumentować powstała stratę. Strata, która jest niezależna od nabywcy towaru i nie powstała w wyniku kradzieży, zdarzeń losowych bądź nieracjonalnego gospodarowania.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu względnie wydatek ten winien zmierzać do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. W katalogu negatywnym (tj. w art. 23 ust. 1 ww. ustawy) wymieniono straty, które nie są uznawane za koszty uzyskania przychodów, ale wśród tych kategorii kosztów nie ma strat w środkach obrotowych. Można zatem przyjąć, iż skoro z przepisów obecnie obowiązujących nie wynika, aby straty w środkach obrotowych należało wykluczyć z kosztów uzyskania przychodów, to co do zasady straty te mogą być uznane za koszty podatkowe, jednakże każdy przypadek i każde tego rodzaju zdarzenie należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie, z uwzględnieniem okoliczności faktycznych badanej sprawy. Powstałych, w ramach działalności gospodarczej jako efekt uboczny, strat nie można pomijać w rachunku podatkowym. Straty w środkach obrotowych należy oceniać pod kątem całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności.

Co do zasady, poniesienie wydatków na nabycie środków obrotowych np. towarów handlowych, materiałów itp. ma na celu osiągnięcie przychodów. Wobec tego straty powstające w toku normalnego i racjonalnego działania podatnika (np. właściwie udokumentowane ubytki naturalne) przy uznaniu ich za koszty uzyskania przychodów powinny być uwzględnione w rachunku podatkowym. Nie będą, natomiast kosztami uzyskania przychodów straty, braki w środkach obrotowych zawinione przez podatnika.

Przepisy prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych nie zawierają unormowań dotyczących limitowania ubytków, czy też odrębnych zasad zaliczania ich do kosztów podatkowych. Nie przewidują jednak możliwości szacunkowego ustalania wielkości strat, przy zastosowaniu np. norm, ryczałtów, wskaźników ustalanych w wymienionej we wniosku zakładowej normie ubytków naturalnych. Niewątpliwie jednak należy stwierdzić, iż faktycznie poniesione straty w środkach obrotowych będące konsekwencją prowadzonej przez podatnika działalności i przez niego niezawinione, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Warunkiem uznania strat w postaci niedoborów towaru handlowego powstałych w trakcie ich transportu za koszty podatkowe jest więc ich odpowiednie udokumentowanie, tj. udokumentowanie w sposób wskazujący:

• okoliczności i przyczyny powstania straty,
• jakiego składnika majątkowego straty te dotyczą,
• jej wielkość.

W przypadku działalności handlowej (sprzedaży węgla, miału) i koniecznością transportowania towarów handlowych środkami komunikacji samochodowej i kolejowej dowodami takimi mogłyby być np. protokoły opisujące rodzaj, ilość i wartość towaru, który uległ utlenieniu czy też w inny sposób uległ naturalnemu zmniejszeniu w trakcie transportu, zatwierdzone przez kierownika jednostki. Taka dokumentacja pozwala także na stwierdzenie, czy strata była niezawiniona czy też zawiniona przez podatnika lub pośrednika transportującego środki obrotowe. Aby bowiem zaliczyć ubytek do kosztów uzyskania przychodów, podatnik winien jednoznacznie wykazać, że strata powyższa nastąpiła bez jego winy tj. czy dołożył należytej staranności w celu jej uniknięcia poprzez odpowiednie zabezpieczenie transportowanego towaru handlowego i faktycznie powstały jedynie w wyniku zmian fizykochemicznych towaru jak również wyjaśnić, czy strata ta nie powstała z winy przewoźnika.

Reasumując powyższe uwzględniając stan faktyczny wynikający z wniosku, należy stwierdzić, iż wartość ubytków środków obrotowych takich jak węgiel czy miał, przy właściwym zabezpieczeniu transportu, ustalana jednakże w wysokości rzeczywiście poniesionych strat oraz odpowiednio udokumentowana, może być zaliczana do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenie w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.