Działając na podstawie art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005r. Dz.U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z art. 4 ust. 1 i art. 7 ustawy z dnia 16.11.2006r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 217, poz.1590), oraz art. 15 ust. 1, ust. 4e i ust. 4d, art. 16 ust. 1 pkt 17 i pkt 22 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. z 2000r. Dz.U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm), po rozpatrzeniu wniosku F. S.A. z dnia 21.05.2007r. bez znaku (data wpływu do tut. Urzędu 22.05.2007r.), uzupełnionego o podpisy osób uprawnionych do reprezentowania Spółki pismem z dnia 11.07.2007r. (data wpływu do tut urzędu 16.07.2007r.) - o udzielenie pisemnej informacji w zakresie prawidłowości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków tytułem: kosztów pomocy prawnej, zwrotu powodowi kosztów pomocy prawnej oraz zadośćuczynienia za spowodowanie trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku poniesionego w styczniu 2007r., Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanawia uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zajmuje się produkcją wyrobów oponiarskich. Wyroby te sprzedawane są na całym świecie między innymi w Wielkiej Brytanii. W 1993r. samochód z założonymi oponami wyprodukowanymi przez Spółkę brał udział w wypadku na terytorium wielkiej Brytanii. W wyniku wypadku jeden z pasażerów samochodu odniósł poważne obrażenia, które spowodowały trwały uszczerbek na zdrowiu – trwałą niesprawność ramienia.

Przeprowadzone przez biegłych ekspertyzy wykazały, że do wypadku mogło przyczynić się uszkodzenie wyprodukowanych przez Spółkę opon. Pomimo tego, iż w ocenie Spółki, uszkodzenie opon nastąpiło z powodu ich niewłaściwego użytkowania, poszkodowany wytoczył Spółce przed sądem brytyjskim proces, w którym domagał się zadośćuczynienia za trwały uraz ramienia spowodowany wypadkiem. W toku postępowania obie strony korzystały z doradztwa prawnego. Postępowanie zakończyło się zawarciem w dniu 19.09.2006r. ugody pomiędzy uczestnikami sporu, zatwierdzonej przez sąd. Na mocy ugody, Spółka została zobowiązana do zapłaty na rzecz powoda kwoty 350.000 funtów brytyjskich tytułem zadośćuczynienia za spowodowanie trwałego uszczerbku na zdrowiu oraz zwrotu powodowi kosztów pomocy prawnej, tj. kwoty 155.000 funtów brytyjskich. Kwota zadośćuczynienia została zapłacona przez Spółkę w sierpniu 2006r., natomiast koszty pomocy prawnej świadczonej powodowi zostały zapłacone przez Spółkę w styczniu 2007r. Dodatkowo Spółka poniosła wydatki związane z wynagrodzeniem osób świadczących na jej rzecz doradztwo prawne. Wydatki te w kwocie 53.519,55 funtów brytyjskich zostały poniesione we wrześniu i październiku 2006r. Spółka wnosi o potwierdzenie, że poniesione przez nią wydatki tytułem:

• kosztów pomocy prawnej udzielonej Spółce,
• zwrotu powodowi kosztów pomocy prawnej na mocy ugody sądowej,
• zadośćuczynienia za spowodowanie trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda,

stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto Spółka wnosi o potwierdzenie, że rozpoznanie jako kosztu uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę z tytułu zwrotu kosztów pomocy prawnej powodowi powinno nastąpić w momencie ich poniesienia, tj. w styczniu 2007r. zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od 1.01.2007r.

Spółka stoi na stanowisku, że wszystkie wymienione koszty stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a wydatek z tytułu zwrotu powodowi poniesionych przez niego kosztów pomocy prawnej powinien zostać rozpoznany jako koszt podatkowy w 2007r. na podstawie art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o CIT.

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i stanowiska Podatnika tut. organ podatkowy stwierdza, co następuje.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 (obowiązującym do 31.12.2006r.) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Na podstawie art. 1 ustawy z dnia 16.11.2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589) z dniem 01.01.2007r. art. 15 ust. 1 w/w ustawy został znowelizowany uzyskując następującą treść (zdanie pierwsze): „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.”

Zdaniem tut. organu podatkowego biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, zmiana brzmienia w/w przepisu nie ma wpływu na kwalifikację uznania za koszt podatkowy wydatków opisanych we wniosku Spółki, a poniesionych w latach 2006 i 2007r.

Zarówno bowiem pod rządami zapisu obowiązującego w 2006r. jaki i zgodnie z brzmieniem art. 15 w 2007r. kosztami uzyskania przychodu będą wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, nie wymienione w art. 16 ust. 1 w/w ustawy. Ustawodawca nie stawia wprost wymogu, by poniesiony koszt przyniósł określony przychód, lecz był poniesiony w celu jego osiągnięcia. Zatem koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, a nie niezbędności i rezultatu, jaki przyniosły w postaci konkretnych przychodów.

Kosztami będą, więc zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskanymi przychodami oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z jego funkcjonowaniem. Koszty funkcjonowania podatnika, jakkolwiek poniesione w celu uzyskania przychodu, nie są bezpośrednim czynnikiem uzyskania konkretnego przychodu.

Stan faktyczny przedstawiony przez Podatnika wskazuje, że poniesione wydatki są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Idąc bowiem za stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego zawartym w wyroku z dnia 31.07.2003r. sygn. akt I SA/Wr 710/02, stwierdzić należy, iż w przypadku Wnioskującej Spółki poniesione koszty pomocy prawnej zaliczyć można do działań związanych z obroną przed roszczeniami wierzyciela i podejmowanych w celu zmniejszenia przyszłych kosztów prowadzonej działalności gospodarczej. W przedmiotowej sprawie do takich kosztów zaliczać się będzie zarówno wysokość wypłaconego zadośćuczynienia jak i zwrot kosztów pomocy prawnej powodowi. Koszty te jak słusznie zauważa Podatnik, wynikają z ryzyka związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. W przypadku Spółki jest to działalność produkcyjna, a występowanie towarów o niższej jakości, pomimo systemu kontroli jakości produkowanych towarów przy takiej skali produkcji jaką prowadzi Spółka jest trudne do uniknięcia. Zatem jednoznacznie można stwierdzić, iż charakter opisanych we wniosku wydatków uwarunkowany jest prowadzoną działalnością gospodarczą i wiąże się z nią nierozerwalnie.

Równocześnie przedmiotowe wydatki nie zostały wymienione w katalogu kosztów i wydatków nie uznanych za koszty uzyskania przychodów - zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uwzględniając bowiem wyraźne wyłączenie przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 pkt 17 w/w ustawy z kosztów uzyskania przychodu tylko kosztów egzekucyjnych, zgodzić się należy ze stanowiskiem NSA zaprezentowanym w powołanym wyżej wyroku, że skoro wyłączeniem tym nie zostały objęte koszty poniesione w innej fazie postępowania, tj. koszty procesu poniesione w postępowaniu rozpoznawczym, to koszty te mogą mieścić się w art. 15 ust. 1w/w ustawy. Z kolei przepis art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług „...” nie będzie miał w przedstawionym stanie faktycznym zastosowania z uwagi na inny zakres uregulowań. Dotyczy on mianowicie sytuacji w których dochodzi do naprawy wyrządzonej wadą towaru szkody majątkowej (wyrównanie straty).

W świetle powyższego, zdaniem tut. organu podatkowego wydatki opisane we wniosku stanowią koszty uzyskania przychodów.

Odrębną kwestią o którą pyta Spółka jest moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w styczniu 2007r. z tytułu zwrotu kosztów pomocy prawnej. Generalnie dla ustalenia momentu potrącenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik winien rozpoznać sposób powiązania ich z przychodami. W przypadku zwrotu kosztów pomocy prawnej niewątpliwie mamy do czynienia z kosztami pośrednimi, gdyż choć związane są z przychodami Spółki (jak wykazano powyżej) to nie pozostają w związku z konkretnymi przychodami. Zatem zastosowanie znajdzie obowiązująca w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych od 01.01.2007r. nowa regulacja zawarta w art. 15 ust. 4d, która stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Obowiązujące od 01.10.2007r. przepisy wprowadziły również definicję dnia poniesienia kosztu, i tak zgodnie z art. 15 ust. 4e w/w ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W świetle istniejącego stanu prawnego ujęcie w księgach rachunkowych (zaksięgowanie) kosztu na dany dzień decyduje o dacie i sposobie jego rozliczenia dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Ponieważ jak pisze Spółka odpis wyroku sądowego otrzymała w styczniu 2007r., ujęcie kosztu jako kosztu podatkowego na podstawie powołanych wyżej przepisów możliwe było w styczniu 2007r.

W tym stanie faktycznym i prawnym stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku należy uznać za prawidłowe.