INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2007 r. (data wpływu 22 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy nabyciu wierzytelności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej określenia podstawy opodatkowania przy nabyciu wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności spółki z o.o., zgodnie z wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego, rejestru Przedsiębiorców, jest m.in. pozostałe pośrednictwo pieniężne (65.2) oraz działalność pomocnicza związana z pośrednictwem finansowym (67.1). W dniu 11 października 2007 roku spółka nabyła wierzytelność o wartości 5.548,04 zł, na która składają się: należność główna wysokości 3.837,10 zł, odsetki wyliczone na dzień 4 października 2007 r. w wysokości 995,94 zł oraz koszty postępowania w wysokości 715 zł. Spółka zapłaciła za tę wierzytelność kwotę należności głównej w wysokości 3.837,10 zł. Wierzytelność tę nabywca, czyli spółka będzie dochodziła po podpisaniu umowy we własnym zakresie. Nie jest pewne uzyskanie środków z tytułu tej wierzytelności, nabycie w formie umowy przelewu wierzytelności nie jest równoznaczne z zapłatą przez dłużnika.

Ponadto działalność jednostki polega na obrocie wierzytelnościami. Nabycie wierzytelności następuje na podstawie umowy sprzedaży, analogicznie jak przy nabyciu innych towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaka jest podstawa opodatkowania podatku od czynności cywilnoprawnych, czy jest to cena zakupu wierzytelności czy wartość nominalna wierzytelności...

Zdaniem Wnioskodawcy podstawę opodatkowania w przypadku nabycia wierzytelności stanowi cena jej zakupu, a nie jej wartość faktyczna. Kwota, którą spółka zapłaciła za wierzytelność jest jej wartością rynkową określoną w art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 399 ze zm.) - podatkowi podlegają:

1. następujące czynności cywilnoprawne:
   1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
   2. umowy pożyczki,
   3. (uchylona),
   4. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
   5. umowy dożywocia,
   6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
   7. (uchylona),
   8. ustanowienie hipoteki,
   9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
   10. umowy depozytu nieprawidłowego,
   11. umowy spółki (akty założycielskie);

Podkreślić należy, iż ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera zamknięty katalog czynności objętych tym podatkiem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie rodzaje umów wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Umowa cesji wierzytelności uregulowana została w art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Na skutek cesji wierzytelności zmienia się podmiot po stronie wierzyciela, natomiast przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Jeżeli więc umowa cesji przyjmie postać którejkolwiek z umów wskazanych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych to może spowodować obowiązek zapłaty tego podatku.

Przy ustaleniu podstawy opodatkowania w podatku od czynności cywilnoprawnych cesji wierzytelności, która jest prawem majątkowym, dokonanej w drodze umowy sprzedaży należy zastosować art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy, zgodnie z którym podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego.

Pojęcie wartości rynkowej precyzuje art. 6 ust. 2 ww. ustawy, zgodnie z którym wartość tę określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów. Procedurę określenia wartości rynkowej przedmiotu czynności cywilnoprawnej w sytuacji, gdy podatnik jej nie określił lub wartość określona przez podatnika nie odpowiada w ocenie organu jego wartości rynkowej przewidują przepisy art. 6 ust. 3 i 4 ww. ustawy.

W związku z powyższym podstawę opodatkowania w podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z cesją (sprzedażą) wierzytelności może stanowić cena zakupu wierzytelności, o ile odpowiada ona wartości rynkowej tej wierzytelności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku nabycia wierzytelności należy uznać za prawidłowe.

Mając jednakże na uwadze stan faktyczny opisany we wniosku podkreślić należy, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy podstawy opodatkowania w podatku od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia opodatkowania powyższych transakcji podatkiem od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ich podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług może skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ww. ustawy.

Jednocześnie wyjaśnić należy, że wniosek Spółki w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.