INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2007 r. (data wpływu 20 września 2007 r.), uzupełnionym w dniu 2 listopada 2007 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania środków produkcji członkom grupy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania środków produkcji członkom grupy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z dniem 26 czerwca 2006 r. została wpisana do rejestru grup producentów rolnych. W toku swojej działalności Wnioskodawca dokonuje nakładów inwestycyjnych w środki trwałe członków grupy oraz zakupu środków produkcji w postaci nieukorzenionych sadzonek roślin ozdobnych, maszyn i urządzeń niezbędnych do realizacji procesu produkcyjnego u członków grupy producentów, które następnie przekazuje im nieodpłatnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zakup środków produkcji - materiału wyjściowego w postaci nieukorzenionych roślin ozdobnych, maszyn i urządzeń niezbędnych do realizacji procesu produkcyjnego u członków grupy producentów oraz poniesienie nakładów inwestycyjnych w środki trwałe służące do produkcji rolnej będące własnością członków grupy producentów, a następnie ich nieodpłatne przekazanie członkom grupy producentów rolnych, daje Spółce prawo do zastosowania zwolnienia podatkowego wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy użyte w art. 17 ust. 9 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych sformułowanie „przekazanych” jest tożsame z nieodpłatnym przekazaniem...
3. Czy u członków grupy producentów rolnych, którym Spółka nieodpłatnie przekaże środki produkcji powstaje zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych...
4. Czy Spółka od „przekazanych” członkom grupy producentów rolnych środków produkcji powinna odprowadzać podatek od towarów i usług, a jeśli tak to w jakiej wysokości i od jakiej wartości...
5. Czy wydatki na zakupione, a następnie przekazane członkom grupy środki produkcji Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie trzecie. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego, drugiego, czwartego i piątego zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sprawie nieodpłatne przekazanie środków produkcji zakupionych przez Spółkę i nieodpłatnie przekazanych członkom grupy producentów nie rodzi dla tych członków zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Jak wynika z art. 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. nr 88, poz. 983 ze zm.), osoby fizyczne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby prawne prowadzące gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym lub prowadzące działalność rolniczą w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej mogą organizować się w grupy producentów rolnych w celu dostosowania produkcji rolnej do warunków rynkowych, poprawy efektywności gospodarowania, planowania produkcji ze szczególnym uwzględnieniem jej ilości i jakości, koncentracji podaży oraz organizowania sprzedaży produktów rolnych, a także ochrony środowiska naturalnego.

Natomiast przepis art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) stanowi, iż przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Z treści przytoczonego wyżej przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego rozróżnia działalność rolniczą, która nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem (tj. działalność wymienioną w art. 2 ust. 2 ustawy) oraz podlegającą opodatkowaniu (tj. działalność określaną jako działy specjalne produkcji rolnej).

Działalność rolnicza, w rozumieniu art. 2 ust. 2 wyżej cytowanej ustawy, to działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawowych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc- w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

- licząc od dnia nabycia.

W związku z powyższym, wszelkie przychody otrzymywane, czy też uzyskiwane w związku z działalnością rolniczą (w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), są wyłączone spod zakresu zastosowania tej ustawy, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin “in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym. Ponadto, jak wynika z przepisu art. 2 ust. 3a wyżej cytowanej ustawy nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nie przekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym “załącznikiem nr 2”.

Zatem uprawa określonych roślin, hodowla lub chów zwierząt stanowią działy specjalne produkcji rolnej, o ile ich rozmiary przekraczają wielkości określone w załączniku nr 2 do ustawy. Informacje zawarte w wyżej wymienionym załączniku mają znaczenie dla oceny, czy danego rodzaju działalność ma charakter działów specjalnych produkcji rolnej. Jeżeli dany rodzaj uprawy czy też chów lub hodowla określonego gatunku zwierząt nie jest wymieniona w treści załącznika, to należy uznać, że ta uprawa, hodowla czy też chów jest działalnością rolniczą, nie będącą działem specjalnym produkcji rolnej. W konsekwencji do przychodów z tej działalności nie znajdują zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższych przepisów wynika, iż działy specjalne produkcji rolnej są wyłączone z działalności rolniczej oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej. Do przychodów uzyskanych z tych działów mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowiące, że jest to odrębne źródło przychodu wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 4 tejże ustawy. W myśl art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku. Jeżeli dochód z działów specjalnych produkcji rolnej jest ustalany na podstawie ksiąg, podatnicy składają ponadto urzędowi skarbowemu w terminie do dnia 30 listopada roku poprzedzającego rok podatkowy deklarację o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji oraz wysokości przewidywanego dochodu w roku następnym. W przypadku rozpoczęcia w ciągu roku prowadzenia działów specjalnych, podatnik zobowiązany jest złożyć zawiadomienie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 7 dni wraz z deklaracją o rozmiarach i rodzajach produkcji.

Jak wynika z kolei z art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Kompleksowa analiza przytoczonych wyżej uregulowań prawnych w odniesieniu do zaprezentowanego stanu faktycznego pozwala wywieść, iż w przypadku podatników, którzy uzyskują dochody z działów specjalnych produkcji rolnej ustalając dochody na podstawie prowadzonych ksiąg, uzyskane nieodpłatnie od Spółki środki produkcji stanowić będą przychody podlegające opodatkowaniu, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychody z tytułu otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Sposób ustalania wartości pieniężnej tych świadczeń wynika z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten traktuje, iż wartość pieniężną świadczeń w naturze - innych niż przysługujących pracownikowi na podstawie odrębnych przepisów - określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Oznacza to, że jeżeli podatnik będący osobą fizyczną (członek grupy) otrzyma nieodpłatnie rzecz lub prawo, wówczas ustalając kwotę przychodu winien wpierw odnaleźć rzecz lub prawo, które będzie spełniało określone powyżej warunki (de facto podobną do przekazanej rzeczy lub prawa) i dopiero poprzez odniesienie do jej ceny określić wysokość przychodu.

W przypadku zaś podatników ustalających dochody przy zastosowaniu norm szacunkowych, otrzymane nieodpłatnie środki produkcji są objęte opodatkowaniem normami szacunkowymi. Opodatkowaniu w formie norm szacunkowych podlegają bowiem wszystkie przychody osiągnięte w wyniku prowadzenia produkcji objętej danym rodzajem działu specjalnego.

Reasumując, dla członków (osób fizycznych) grupy producentów rolnych, którzy prowadzą produkcję rolną, rozumianą jako działy specjalne produkcji rolnej, otrzymane od Spółki nieodpłatnie środki produkcji stanowić będą źródło przychodów podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast dla członków grupy, prowadzących działalność stricte rolniczą – niestanowiącą działów specjalnych w rozumieniu ww. ustawy – otrzymane nieodpłatnie środki produkcji należy kwalifikować jako przychody z działalności rolniczej, która normatywnie została wyłączona z opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo zważa się, że przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowią elementy stanu faktycznego, zawarte w piśmie z dnia 29 listopada 2007 r., stanowiącym doprecyzowanie w zakresie podatku od towarów i usług. Kreują one zasadniczo różny stan faktyczny od zaprezentowanego pierwotnie, zatem jego ocena prawna może stanowić, po spełnieniu pozostałych wymogów ustawowych, przedmiot odrębnego wniosku.

Ponadto należy wskazać, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych względem poszczególnych członków grupy producentów, gdyż osoby te nie są wnioskodawcami. Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego przez członków grupy producentów możliwe jest poprzez złożenie przez każdego z nich wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i art. 14f ustawy Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.