INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 12.10.2007 r. (data wpływu 16.10.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania uzyskanego odszkodowania z tytułu utraconego mienia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.10.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania uzyskanego odszkodowania z tytułu utraconego mienia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie Dekretu o reformie rolnej w oparciu o decyzję Ministra Rolnictwa z 1961 roku utrzymującą w mocy orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej z 1959 roku, zabrano Pani dziadkowi nieruchomość o pow. 50,6 ha (zmierzoną niezgodnie ze stanem faktycznym) według stanu na 13.09.1944 r. W 1989 roku spadkobiercy wystąpili do Ministra Rolnictwa o zwrot nieruchomości, która została przejęta z rażącym naruszeniem prawa, gdyż według stanu na 13.09.1944 r. wynosiła 49,3 ha (według właściwych pomiarów geodezyjnych). W wyniku długotrwałego postępowania w 2002 roku została wydana decyzja Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, w której stwierdzono:

1. na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 w związku z art. 158 § 1 KPA stwierdzono nieważność orzeczenia Ministra Rolnictwa z dn. 04.04.1961 r. i orzeczeń PWRN z dn. 03.07.1959 r. i 07.07.1959 r. o przejęciu na rzecz Skarbu Państwa części nieruchomości Pani dziadka.



2. na podstawie art. 158 § 2 w związku z art. 156 § 1 pkt 2 i § 2 KPA stwierdzono, że orzeczenie Ministra Rolnictwa z 1961 r. i orzeczenia PWRN z 1959 r. zostały wydane z naruszeniem prawa w pozostałej części nieruchomości Pani dziadka, ale nie stwierdzono w tej części nieważności wymienionych orzeczeń, ze względu na zaistniałe nieodwracalne skutki prawne.

W związku z pkt 2 decyzji Ministra Rolnictwa z 2002 r. poszkodowani nie mogą odzyskać nieruchomości w naturze, gdyż grunty zostały trwale rozdysponowane, budynki zniszczone, rozebrane.

W związku z powyższym Minister Rolnictwa decyzją na podstawie art. 160 § 1, 2, 3, 4 KPA (Dz. U. z 2000 r. Nr 98 poz. 107 z późn. zm.) w związku z art. 5 ustawy z dnia 17.06.2004 r. o zmianie – Kodeks Cywilny oraz niektórych ustaw (Dz. U. Nr 162, poz. 1692), przyznał odszkodowanie za poniesioną rzeczywistą szkodę z tytułu utraconego mienia nieruchomego i ruchomego wchodzących w skład nieruchomości stanowiącej własność Pani dziadka, przejętej na rzecz Skarbu Państwa na cele reformy rolnej m. in. na Pani rzecz stosownie do udziałów we współwłasności.

Odszkodowanie zostanie wypłacone z funduszu celowego pn. Fundusz Reprywatyzacji, którym dysponuje Minister Skarbu, a który przeznaczony jest na odszkodowanie w wyniku stwierdzenia nieważności lub niezgodności orzeczeń z prawem (art. 156 – 158 KPA).

Jednocześnie informuje Pani, że decyzja przyznająca odszkodowanie została wydana, natomiast jeszcze nie zostało wypłacone odszkodowanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odszkodowanie, które uzyska Wnioskodawca jest wolne od podatku dochodowego w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego...

Wnioskodawczyni uważa, że nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu uzyskania odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę z tytułu utraconego mienia zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 wraz ze zmianami). Ponieważ „wolne od podatku są otrzymane odszkodowania, jeśli wysokość lub zasady ustalania wynikające wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.”

Wnioskodawca uważa, że jest to odszkodowanie za rzeczywistą szkodę (wyrządzoną krzywdę) z tytułu pozbawienia praw własności na skutek wydania decyzji w 1961 r. z rażącym naruszeniem prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.