INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19.09.2007r (data wpływu 24.09.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wykupienie pakietu świadczeń zdrowotnych dla pracowników oraz członków ich rodzin - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.09.2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wykupienie dla pracowników i ich rodzin pakietu świadczeń zdrowotnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawierając umowę z jedną z wyspecjalizowanych placówek medycznych, wykupiła dla pracowników pakiet świadczeń medycznych obejmujący świadczenia, do których zapewnienia zobowiązuje pracodawcę Kodeks Pracy, ustawa o służbie medycyny pracy oraz przepisy wykonawcze w tym zakresie. Ponadto aneks do umowy przewiduje korzystanie przez pracowników z pakietu obejmującego świadczenia medyczne, do których zapewnienia nie obligują Spółkę w/w przepisy prawne. Z tych ostatnich świadczeń korzystają oprócz pracowników również członkowie ich rodzin. Spółka przekazuje do placówki medycznej osobne listy pracowników objętych obowiązkowymi świadczeniami jak i pracowników korzystających ze świadczeń dodatkowych oraz listy ich rodzin. Otrzymywana co miesiąc faktura opiewa na jedną kwotę za całość świadczeń, bez wyszczególnienia świadczeń i ich wartości. Umowa przewiduje ryczałtową odpłatność.

W związku z powyższym powstaje pytanie:

Czy z uwagi na ryczałtowy sposób odpłatności na świadczenia zdrowotne pełny koszt tych świadczeń ponoszony przez Spółkę stanowi koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem wnioskodawcy, kosztem podatkowym jest pełny koszt świadczeń zdrowotnych ponoszony przez Spółkę.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz.654 z późn. zm.), za koszty uzyskania przychodów uznaje koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą Podatnika oraz nie może zostać wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, jako wydatek nie stanowiący kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższą definicją do kosztów uzyskania przychodów można również zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia i inne wypłaty pieniężne oraz świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika. Przepisy prawa pracy, w tym przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. – Kodeks Pracy (t. j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) nakładają na pracodawcę wymóg przeprowadzania na własny koszt badań określonych w art. 229 k.p. Pracodawca poza świadczeniami z zakresu badań profilaktycznych obowiązany jest sfinansować koszt profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, ze względu na warunki pracy.

Według stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2006r. koszty związane z finansowaniem przez pracodawcę świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników nie były kosztami uzyskania przychodów z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązywały pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw ( art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Od dnia 01.01.2007 r., w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, brak jest wyłączenia z kosztów podatkowych wydatków poniesionych na finansowanie świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników. Oznacza to, że wydatki ponoszone przez pracodawcę mogą stanowić dla niego koszt uzyskania przychodów.

W przypadku wydatków ponoszonych na rzecz pracowników, nie oznacza to ich automatycznej kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów. Nie powinno się bowiem zapominać o przesłankach wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych warunkujących zaliczenie poniesionych kosztów do kosztów uzyskania przychodów.

Wydatki ponoszone przez Spółkę na zapewnienie pracownikom opieki medycznej mogą mieć wpływ na poprawę stanu zdrowia pracowników, dzięki czemu ograniczeniu uległaby absencja w pracy z powodu choroby, co przedłożyłoby się na efektywność wykonywanej pracy. Zatem, ponoszone przez Podatnika wydatki, są związane w sposób pośredni z uzyskiwanymi przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej. Organ uznaje więc, że przedmiotowe wydatki na rzecz pracowników stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Organ nie podziela natomiast stanowiska Podatnika, że kosztem uzyskania przychodów mogą być również wydatki poniesione na wykupienie pakietu świadczeń medycznych dla członków rodzin pracowników. Nie są oni bowiem pracownikami Spółki, a zatem przedmiotowych wydatków nie można traktować jako kosztów pracowniczych. Przedmiotowe wydatki, nie przekładają się na przychody Podatnika z prowadzonej działalności gospodarczej i nie mają związku z przychodami Spółki oraz nie pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Podatnika. Nie zostały, więc spełnione przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Podatnik jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami. Podatnik chcąc zaliczyć w ciężar kosztów podatkowych wydatki na zapewnienie pracownikom opieki medycznej, powinien dokonać podziału zbiorczej kwoty za usługi świadczone przez placówkę medyczną na część stanowiącą koszt uzyskania przychodów (pracownik), oraz część nie stanowiącą takiego kosztu (członkowie jego rodziny). W przypadku pakietów medycznych oferowanych przez pracodawców pracownikom, nie ma trudności z indywidualizacją świadczenia. W momencie wykupu usług medycznych znana jest zarówno globalna kwota przypadająca do zapłaty, jak i liczba pracowników, dla których wykupiono świadczenie. Zatem wyodrębnienie kwoty świadczeń medycznych dla pracowników z ogólnej kwoty świadczeń medycznych stanowi dla Spółki podstawę do zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy w zakresie uznania za koszt uzyskania przychodu całej kwoty wynikającej z faktury za świadczenia medyczne na rzecz pracowników i ich rodzin jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock