INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2007 r. (data wpływu 12 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracowników - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2007 r. (data wpływu) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracowników.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka rozważa możliwość zawarcia z Towarzystwem Ubezpieczeń umowy grupowego ubezpieczenia zdrowotnego pracowników. Ubezpieczenie zdrowotne oferowane przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe jest kwalifikowane, zgodnie z załącznikiem do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej do Działu II grupy 2 i byłoby dodatkowym dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym, niezależnym od ubezpieczenia zdrowotnego wynikającego z ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. W przypadku tej umowy składka byłaby kalkulowana zbiorczo za całą grupę ubezpieczonych. Pracownicy uprawnieni do świadczeń, identyfikowani byliby za pomocą kart ubezpieczenia. Umowa zostałaby zawarta na okres roczny, byłaby umową bezimienną, a sposób rozliczenia Spółki z Towarzystwem Ubezpieczeń miałby grupowy, zryczałtowany charakter. Wysokość opłaty ryczałtowej uzależniona byłaby od:

• zakresu świadczeń,
• wzrostu lub zmniejszenia procentowanego grupy ubezpieczonych.

 

W przypadku tej umowy istnieje możliwość wyodrębnienia usług świadczonych w ramach medycyny pracy i dodatkowych usług medycznych, do których Spółka nie jest zobowiązana żadnymi przepisami prawa. Zakres świadczeń obejmowałby opiekę w ramach medycyny pracy tj. badania wstępne, kontrolne i okresowe wymagane przez obowiązujące przepisy prawa dla stanowiska lub zawodu wykonywanego przez ubezpieczonego (pracownika) oraz świadczenia dodatkowe, takie jak: dostęp do lekarza pierwszego kontaktu, badania diagnostyczne, konsultacje specjalistyczne, badania obrazowe, rehabilitację, szczepienia ochronne, profilaktykę, prowadzenie ciąży, itp. Świadczenia medyczne oferowane w ramach przedmiotowej umowy byłyby realizowane we wskazanych przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe placówkach medycznych.

Faktury byłyby wystawiane po zakończeniu każdego miesiąca i obejmowałyby ryczałtową kwotę. Wynagrodzenie ryczałtowe, wynikające z zawartej umowy, byłoby płatne niezależnie od ilości świadczonych usług medycznych, czyli niezależnie od tego, czy pracownik skorzystał w danym miesiącu z usługi medycznej czy też nie. Wydatki na zakup bezimiennej polisy ubezpieczeniowej byłyby finansowane ze środków przeznaczonych na bieżąca działalność Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na zakup polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracowników będą kosztem uzyskania przychodów Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup polisy ubezpieczeniowej mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Miałyby one wpływ na poprawę stanu zdrowia pracowników, dzięki czemu ograniczeniu uległaby absencja z powodu chorób, co przełożyłoby się na efektywność wykonywanej pracy. Wydatki te związane są z prowadzoną działalnością, mają pośredni związek z osiąganymi przychodami – mogą przyczynić się do zwiększenia źródła przychodów. W konsekwencji, zdaniem Spółki, spełniają dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto wydatki te, nie znajdują się na liście zawartej w art. 16 ust. 1.

Wprawdzie art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłącza z kategorii kosztów uzyskania przychodów składki opłacane przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza: wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie, jednak kwestia ta nie dotyczy przedmiotowej polisy.

Zdaniem Spółki, wydatki poniesione przez nią na zakup polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracowników będą kosztem uzyskania przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wskazana powyżej definicja ustawowa ma charakter ogólny, co wiąże się z koniecznością każdorazowej indywidualnej oceny prawnej poniesionego przez podatnika konkretnego wydatku. O ile nie został on umieszczony przez ustawodawcę w zamkniętym katalogu wydatków nie zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostanie zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeśli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Dotyczy to zarówno takich wydatków, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i tych, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Co do zasady, opłacone przez pracodawcę składki z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników nie stanowią kosztów uzyskania przychodów stosownie do brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 59 ww. ustawy. Wydatki poniesione w związku z zawieranymi umowami ubezpieczenia mogą jednak zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli łącznie zostaną spełnione trzy warunki:

1. umowy ubezpieczenia dotyczą ryzyka grupy 1, 3 i 5 działu I oraz grupy 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1151 ze zm.), czyli umów:
   1. ubezpieczenia na życie,
   2. ubezpieczenia na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym,
   3. ubezpieczenia wypadkowego i chorobowego, jeżeli są uzupełnieniem ubezpieczeń wyżej wymienionych,
   4. ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (świadczenia jednorazowe, świadczenia powtarzające się, połączone świadczenia jednorazowe i powtarzające się, przewóz osób),
   5. ubezpieczenia choroby (świadczenia: jednorazowe, powtarzające się, kombinowane),
2. uprawnionym do otrzymania świadczenia z tytułu zawartych ww. umów ubezpieczenia nie jest pracodawca,
3. umowy ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym je zawarto lub odnowiono, wykluczają: wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Odnosząc się natomiast do dyspozycji przepisu art. 15 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy stwierdzić, że poniesienie kosztów zawarcia umowy grupowego ubezpieczenia zdrowotnego pracowników, obejmującej swoim zakresem takie świadczenia, jak dostęp do lekarza medycyny pracy, lekarza pierwszego kontaktu, lekarzy specjalistów, szeregu badań diagnostycznych, zabiegów rehabilitacyjnych, powinno przełożyć się na poprawę stanu zdrowia tych pracowników, ograniczając jednocześnie ich absencję w pracy z powodu zachorowań. To z kolei ma pozytywy wpływ na efektywność wykonywanej przez nich pracy, a co za tym idzie na poziom przychodów osiąganych przez Spółkę. Oznacza to, że poniesienie przedmiotowych wydatków jest racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do osiągania przychodów lub powiększania poziomu przychodów osiąganych przez Spółkę.

Podsumowując, wydatki poniesione przez Spółkę w związku z zawarciem umowy grupowego ubezpieczenia zdrowotnego pracowników (zakupem polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracowników) mogą zostać uznane za pośrednie koszty uzyskania przychodów, o ile umowa ubezpieczenia spełnia wymienione powyżej warunki, wynikające z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.