INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2007 r. (data wpływu 21 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu potrącania kosztów uzyskania przychodów w postaci zapłaty wstępnej raty leasingowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2007 r. (data wpływu) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu potrącania kosztów uzyskania przychodów w postaci zapłaty wstępnej raty leasingowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik posiadający status spółki handlowej zawarł w czerwcu 2007 r. umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego na okres 36 miesięcy, spełniającą warunki określone w przepisie art. 17b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Na podstawie tej umowy Spółka zobowiązała się do uiszczenia na rzecz finansującego wstępnej raty leasingowej oraz 36 rat leasingowych. Rata wstępna i pierwsza powinny zostać zapłacone w terminie 5 dni od początku leasingu, następne zaś w kolejnych miesiącach w ustalonym terminie. Według postanowień umowy, dochodzi ona do skutku z chwilą łącznego spełnienia czterech warunków: jej podpisania, zakupu przedmiotu leasingu przez finansującego, wniesienia przez Spółkę zaliczki na poczet wstępnej raty leasingowej, dokonania przez nią wymaganych zabezpieczeń. Weszła ona w życie, wobec spełnienia przez Spółkę wskazanych wymogów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy uiszczoną wstępną ratę leasingową należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w całości w momencie jej zapłaty, czy też proporcjonalnie do długości okresu trwania umowy leasingowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na okoliczność, że wstępna rata leasingowa nie stanowi warunku koniecznego do rozpoczęcia realizacji umowy leasingowej i jest, obok opłat określonych w umowie mianem miesięcznych rat leasingowych, wynagrodzeniem należnym finansującemu za używanie i pobieranie przez Spółkę pożytków z przedmiotu leasingu, należy ją uznać za koszt uzyskania przychodów potrącalny w całości w dacie jego poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W ocenie Spółki, nie dotyczy ona okresu przekraczającego rok podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 17a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

W przypadku, gdy umowa ta spełnia warunki określone w art. 17b ust. 1 wskazanej ustawy, czyli:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
   - opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego, która czyni zadość wymogom z art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że opłaty ponoszone przez korzystającego, ustalone w treści umowy będą dla niego kosztami uzyskania przychodów. Z uwagi na fakt, że wydatków tych nie można bezpośrednio przypisać do uzyskiwanych przez Spółkę przychodów podatkowych, należy je uznać za tzw. koszty pośrednie.

Na mocy przepisu art. 15 ust. 4d omawianej ustawy, tego rodzaju koszty są potrącalne w dacie ich poniesienia, a jeżeli dotyczą one okresu przekraczającego rok podatkowy i nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się przy tym dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e tej ustawy).

Wstępna opłata leasingowa, podobnie jak pozostałe raty, których obowiązek zapłaty wynika z zawartej przez Spółkę umowy są należnościami za używanie przedmiotu leasingu. Jej zapłata – w omawianym przypadku zapłata zaliczki na poczet tej opłaty - warunkuje jednak samo zawarcie umowy i rozpoczęcie jej realizacji. Ma ona zatem charakter samoistny i dotyczy całości okresu, na jaki została zawarta umowa (36 miesięcy).

Podatnik korzystający z przedmiotu leasingu powinien wobec tego zaliczać wartość uiszczonej opłaty wstępnej do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do okresu obowiązywania umowy, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.