INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 05.11.2007 r. (data wpływu 12.11.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.11.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu (…) kwietnia 2007 r. sąd orzekł rozwód z żoną. W wyniku rozwodu Wnioskodawca ma również przyznaną pełną opiekę (prawa rodzicielskie) nad córką.

Tylko Wnioskodawca faktycznie utrzymuje córkę ponosząc koszty szkoły, utrzymania jak: wyżywienie ubrania, książki, leki, koszty mieszkania, w którym razem z córką Wnioskodawca jest zameldowany.

Razem z byłą żoną Wnioskodawca uważa, że w tej sytuacji on powinien rozliczyć się wraz z córką.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle powyższego stanu faktycznego Wnioskodawca nie popełni błędu rozliczając się wraz z córką jako ojciec samotnie wychowujący dziecko i za 2007 rok może rozliczyć się w ten sposób...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 6 ust. 4-10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może on za 2007 rok rozliczyć się jako osoba samotnie wychowująca dzieci. Po pierwsze, w przeciwieństwie do łącznego opodatkowania małżonków, przepis nie uzależnia posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dzieci przez cały rok podatkowy. Po drugie Wnioskodawca spełnia faktycznie wymagania ustawy precyzujące osobę samotnie wychowującą dzieci. Jako jeden z rodziców – rozwodnik, chce się w taki sposób rozliczyć. Oczywiście wyklucza to rozliczenie się w ten sposób byłej żony Wnioskodawcy.

Ponadto Wnioskodawca będzie odliczał kwotę zwolnienia na dziecko 1150 zł od swoich dochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) od osób samotnie wychowujących w roku podatkowym:

1. dzieci małoletnie,
2. dzieci, bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek pielęgnacyjny,
3. dzieci do ukończenia 25 lat uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty lub w przepisach - Prawo o szkolnictwie wyższym, jeżeli w roku podatkowym dzieci te nie uzyskały dochodów, z wyjątkiem dochodów wolnych
   
   

• podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7; z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.
  
  

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 5 ww. ustawy za „osobę samotnie wychowującą dzieci” uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dzieci. Wystarczające jest zatem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

Należy podkreślić, iż z tego typu sposobu opodatkowania może skorzystać tylko jeden z rodziców. Wynika to z istoty wskazanej instytucji oraz z definicji osoby samotnie wychowującej dziecko, zawartej w cytowanym wyżej przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 6 ust. 8 powołanej ustawy sposób opodatkowania określony w art. 6 ust. 4 nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Ponadto art. 6 ust. 10 ww. ustawy określa, że sposób opodatkowania osoby samotnie wychowującej dzieci, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Cytowane przepisy wprowadzają wyjątek od zasady dokonywania indywidualnego rozliczenia zobowiązania podatkowego podatników poprzez ustalenie preferencyjnego sposobu rozliczenia.

W konsekwencji, aby móc rozliczyć się jako osoba samotnie wychowująca dziecko należy spełniać wszystkie warunki określone w ww. przepisach .

Fakt, iż Wnioskodawca zamierza na mocy art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dokonać odliczenia od podatku dochodowego w przypadku wychowywania dzieci, nie wyklucza możliwości skorzystania z preferencyjnego sposobu opodatkowania za 2007 rok jako osoba samotnie wychowująca dzieci.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca spełnia warunki określone w art. 6 ust. 4-10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do rozliczenia dochodów uzyskanych w ciągu całego 2007 roku w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

Należy podkreślić, iż opisywane preferencyjne rozliczenie dotyczy tylko jednego z rodziców, co wynika z istoty wskazanej instytucji oraz z definicji osoby samotnie wychowującej dziecko zawartej w cytowanym wyżej art. 6 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym w przypadku, gdyby obydwoje rodzice rozliczali się w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, wówczas konieczne byłoby dokonanie ustaleń, kto rzeczywiście wychowywał dziecko i oprócz kosztów jego utrzymania ponosił również wszelkie konsekwencje wychowawcze.

W związku z powyższym należy zauważyć, iż przedmiotowa interpretacja dotyczy jedynie stanu faktycznego opisanego we wniosku, który nie musi odzwierciedlać stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, gdyż tut. Organ w ramach procedury wydawania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nie ma stosownego umocowania w przepisach prawa, umożliwiającego weryfikację przedstawionego we wniosku stanu. W konsekwencji jeżeli przedstawiony we wniosku stan różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiści zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.