Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jaśle działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U.z 2005r. Nr 8,poz.60 z późn.zm.), oraz art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.z 2000r. Nr 14,poz.176 z późn.zm.) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 14.06.2007r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku Pana własne stanowisko w sprawie jest prawidłowe.

W dniu 14.06.2007r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego Pana wniosek o udzielenie w jego indywidualnej sprawie interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedmiocie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu odbywania podróży służbowych. Przedstawiając stan faktyczny wskazał Pan, że prowadzi działalność gospodarczą świadcząc usługi kierowcy samochodem ciężarowym o masie 40 ton, który jest własnością firmy dla której świadczy Pan usługi. Działalność polega na systematycznych wyjazdach poza teren kraju głównie do Hiszpanii, Francji, Włoch, Niemiec.

Wniosek sprowadza się zatem do udzielenia interpretacji, czy w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług kierowcy przysługuje prawo zaliczania przedmiotowych wydatków w koszty uzyskania przychodu. Przedstawiając własne stanowisko w sprawie uważa Pan, iż powyższe wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu biorąc pod uwagę treść art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jaśle po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku stwierdza co następuje:

Podstawowe znaczenie przy ustaleniu czy poniesiony wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu ma treść art. 22 i art. 23 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.z 2000r.Nr 14,poz.176 z późn.zm.).

W myśl art. 22 ust. 1 w/w ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych taksatywnie w art. 23. Biorąc pod uwagę powyższe, istotnym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest ustalenie związku przyczynowo-skutkowego ze źródłem przychodu, oraz stwierdzenie czy wydatek mieści się w tzw. negatywnym katalogu kosztów wynikającym z treści art. 23 ustawy. Diety przeznaczone na pokrycie kosztów wyżywienia mają bezpośredni związek z podróżami służbowymi.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Odnośnie zagranicznych podróży służbowych odrębnymi przepisami są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002r.w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz.U. Nr 236,poz.1991 z późn.zm.). Podróże służbowe odbywane na obszarze kraju reguluje natomiast rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002r.w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz.U. Nr 236,poz.1990).

Zatem zgodnie z treścią powyżej zacytowanego art. 23 ust. 1 pkt 52, ustawodawca wyłączył z kosztów wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom. Jeśli więc ponoszone wydatki służą osiąganiu przychodów w myśl art. 22 ust. 1 ustawy i nie przekraczają kwot o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy, wówczas przysługuje prawo zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, przysługuje prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych w ramach zakreślonego powyższymi przepisami limitu tj. do wysokości diet przysługujących pracownikom pod warunkiem, że wykonywane przez Pana czynności nie mieszczą się w dyspozycji wynikającej z treści art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.