INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2007 r. (data wpływu 19 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu używania wynajmowanego samochodu osobowego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2007 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu używania wynajmowanego samochodu osobowego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w związku z prowadzoną działalnością użytkuje samochód osobowy na mocy umowy najmu. Umowę zawarto na czas oznaczony – 48 miesięcy. Należności czynszowe obejmują trzy zasadnicze elementy: czynsz wstępny, miesięczny oraz opłaty za pakiet usług dodatkowych (serwis obsługi kierowców, ubezpieczenie OC i AC z udziałem w kosztach naprawy, okresowe badanie stanu technicznego pojazdu). Przez cały okres obowiązywania umowy pojazd stanowić będzie wyłączną własność wynajmującego. Spółka prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy używając samochód na podstawie umowy najmu Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki z tytułu jego używania dla potrzeb działalności gospodarczej wyłącznie do wysokości wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr na zasadzie, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym czy niezbędne jest w tym celu prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu w myśl art. 16 ust. 5 ww. ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy uregulowany przepisem art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 tej ustawy. Ponadto przedmiotowa umowa nie spełnia warunków określonych w art. 17b ust. 1 pkt 2 wskazanej ustawy (suma ustalonych w umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług nie odpowiada wartości początkowej środków trwałych -przedmiotu najmu). Wobec powyższego zastosowanie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 51 ww. ustawy, a tym samym Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jedynie kwotę, jaka wynika z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr. Konsekwencją tego jest konieczność prowadzenia stosownej ewidencji przebiegu pojazdu.

W ocenie Jednostki nie sposób również zaliczyć za element opłat, o jakich mowa we wskazywanym powyżej przepisie art. 17b ust. 1 pkt 2 wynagrodzenia za dodatkowe czynności świadczone przez Wynajmującego. Wchodzące bowiem w skład pakietu usług dodatkowych wynagrodzenia za telefoniczny serwis obsługi kierowców wraz z okresowym badaniem stanu technicznego pojazdu oraz ubezpieczeniem OC i AC, które są wyodrębnione z miesięcznego finansowego czynszu najmu, należy, stosownie do art. 17j ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyłączyć z sumy opłat, o jakich mowa w przepisie art. 17b ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z gramatycznej wykładni tego przepisu wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Stosownie natomiast do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 51 omawianej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

W myśl art. 16 ust. 5 ww. ustawy przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 30 i 51, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Wysokość stawek została określona w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271 ze zm.).

Z kolei w przepisie art. 16 ust. 3b cyt. ustawy wskazano, że przepis ust. 1 pkt 51 nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1.

Przez umowę leasingu rozumieć należy umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty, o czym stanowi wskazany art. 17a pkt 1 ww. ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 17b ust. 1 tej ustawy (tzw. leasing operacyjny) opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W przypadku zaś tzw. leasingu finansowego do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
3. umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający (art. 17f ust. 1 ww. ustawy)

W przepisie art. 17j ust. 2 wskazanej ustawy zawarto dodatkowe zastrzeżenie, że do sumy opłat, o której mowa w ust. 1, nie zalicza się:

1. płatności na rzecz finansującego za świadczenia dodatkowe, o ile są one wyodrębnione z opłat leasingowych,
2. podatków, w których obowiązek podatkowy ciąży na finansującym z tytułu własności lub posiadania środków trwałych, będących przedmiotem umowy leasingu, oraz składek na ubezpieczenie tych środków trwałych, jeżeli w umowie leasingu zastrzeżono, że korzystający będzie ponosił ciężar tych podatków i składek niezależnie od opłat za używanie,
3. kaucji określonej w umowie leasingu wpłaconej finansującemu przez korzystającego.

Z opisu przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika natomiast, że przedmiotowa umowa nie spełnia warunków, o których mowa w art. 17b ust. 1 pkt 2 oraz w art. 17f ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ suma ustalonych w umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług nie odpowiada wartości początkowej środków trwałych.

Reasumując, wskazać należy, że wydatki związane z używaniem samochodu osobowego na cele prowadzonej działalności na podstawie umowy najmu, które, jak wskazała Jednostka, nie wyczerpują znamion art. 16 ust. 3b w zw. z art. 17a pkt 1 cyt. ustawy, stanowią nakłady, które można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jedynie do wysokości wynikającej z ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Innymi słowy Jednostka, aby móc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zarówno należności czynszowe, w tym opłaty związane z pakietem usług dodatkowych (wynagrodzenia za telefoniczny serwis obsługi kierowców wraz z okresowym badaniem stanu technicznego pojazdu oraz ubezpieczeniem OC i AC, które są wyodrębnione z miesięcznego finansowego czynszu najmu), jak również pozostałe wydatki z tytułu używania samochodu, obowiązana będzie prowadzić wyżej wskazaną ewidencję, z uwzględnieniem zapisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy mieć przy tym na uwadze, że stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 49 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 EURO, przeliczona na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.