Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach działając na podstawie art. 14a, § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30.01.2007 r. złożonego w tut. Urzędzie 31.01.2007 r. przez Podatniczkę uzupełnionego w dniu 03.04.2007 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczących podatku od towarów i usług stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

Wnioskiem z dnia 30.01.2007 r. złożonym w tut. Urzędzie 31.01.2007 r. i uzupełnionym w dniu 03.04.2007 r. Podatnik wystąpił do Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego z prośbą o udzielenie pisemnych wyjaśnień odnośnie stosowania przepisów podatkowych dotyczących podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie zarejestrowaną dla potrzeb podatku VAT.

Od 01.04.2005 r. Podatniczka wynajmuje lokal użytkowy w/g zawartej umowy i z tego tytułu płaci zryczałtowany podatek (dochodowy) od przychodów ewidencjonowanych. Jak wynika z pisma przychody z tytułu najmu uzyskiwane przez Podatniczkę w 2005 r. I 2006 r. nie przekroczyły kwoty 10.000 Euro. W latach poprzedzających 2005 r. Podatniczka nie uzyskiwała żadnych dochodów z tytułu najmu lokalu użytkowego. Lokal został bezprawnie zajęty przez lokatora i był przez niego używany bez zawartej umowy od dnia 05.10.2002 r. W tym też roku Podatniczka wystąpiła do Sądu Okręgowego w Kielcach z wnioskiem o eksmisję z lokalu tego użytkownika oraz o zapłatę przez niego odszkodowania. Wyrok w sprawie zapłaty odszkodowania zapadł w dniu 28.06.2006 r.

Wnioskodawca wyegzekwował odszkodowanie w dniach 03.10.2006 r. w kwocie 30.000, zł oraz 03.11.2006 r. w kwocie 18.000, zł. Omawiany lokal był używany bez zawartej umowy od dnia 05.10.2002 r. do dnia 07.01.2005 r. kiedy to komornik dokonał eksmisji lokatora bezprawnie go użytkującego.

W świetle tak przedstawionego stanu faktycznego Strona wnosi o odpowiedź na pytanie: Czy z tytułu otrzymanego odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu powstał u niej obowiązek podatkowy w miesiącu otrzymania tego odszkodowania to jest w listopadzie 2006 r. kiedy kwota obrotu przekroczyła 10.000, Euro ?

Zdaniem Podatniczki z tego tytułu nie powstał obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług ponieważ nie świadczyła ona usług najmu w okresie którego dotyczy odszkodowanie. Wnioskodawca nie zobowiązywał się do tolerowania sytuacji bezumownego korzystania z lokalu bowiem począwszy od września 2002r. wzywała lokatora do opuszczenia lokalu, a w październiku 2002 r. wniosła pozew o eksmisję.

Uzyskane przez Stronę odszkodowanie w kwocie 48.000, zł dotyczy 27 miesięcy tj. X-XII. 2002 r., I-XII. 2003 r., I-XII. 2004 r. tak więc gdyby traktować je jak otrzymywany czynsz za poszczególne miesiące wyniósłby on po 1.778, zł miesięcznie. W żadnym z tych okresów nie powstałby obowiązek podatkowy z tytułu podatku VAT.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego oraz pytania Wnioskodawcy Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach stwierdza co następuje:

Kwestie bezumownego korzystania z cudzej własności regulują przepisy art. 224, art. 225 oraz art. 674 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.). W warunkach określonych normą art. 224 i art. 225 Kodeksu cywilnego właścicielowi przysługuje roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z jego rzeczy. W tym przypadku zapłata określonej kwoty pieniężnej wiąże się z prawem żądania naprawienia wynikłej dla właściciela rzeczy szkody z tytułu bezprawnego korzystania z lokalu użytkowego. Żądane wynagrodzenie (roszczenie pieniężne) stanowi w istocie odszkodowanie. Odszkodowanie za bezumowne korzystanie z nieruchomości obejmuje spodziewane korzyści z tytułu umowy najmu czy dzierżawy, która zostałaby zawarta gdyby nieruchomość nie została zajęta. Przepisy prawa przyznają właścicielowi prawo do roszczenia o odszkodowanie, które obejmuje rekompensatę utraconych korzyści, jakie właściciel by uzyskał gdyby rzecz wynajął.

Zgodnie z przepisami art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl natomiast art. 8 ust. 1 w/w ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt. 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Artykuł ten definiuje bardzo szeroko usługi jako każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów. Aby jednak świadczenie takie podlegało opodatkowaniu musi być, co do zasady, wykonywane w zamian za wynagrodzenie. Zatem opodatkowaniu podlegają generalnie świadczenia o charakterze ekwiwalentnym (usługa w zamian za wynagrodzenie). Otrzymanie typowego odszkodowania nie spełnia tych warunków. Dlatego zasadniczo odszkodowania nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Występuje bowiem tutaj płatność, która nie jest jednak następstwem wykonania świadczenia. Jest to jedynie świadczenie płacone w celu rekompensaty za szkody wyrządzone poprzez działanie lub zaniechanie. Zapłata określonej kwoty pieniędzy z tytułu bezumownego korzystania z lokalu związana jest z obowiązkiem naprawienia szkody powstałej u właściciela na skutek bezprawnego używania rzeczy stanowiącej jego własność.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż otrzymanie odszkodowania nie stanowi ekwiwalentu za świadczone usługi, lecz rekompensatę za poniesioną przez wynajmującego szkodę polegającą na niemożliwości pobierania pożytków cywilnych, które rzecz przynosi.

Należności od najemcy z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie w sytuacji, gdy Strona wyrazi swój sprzeciw korzystaniu z nieruchomości przez najemcę w sposób wyraźny, występując w szczególności na drogę postępowania sądowego o zwrot nieruchomości.

Z taką sytuacją mamy do czynienia w stanie faktycznym przedstawionym przez Podatniczkę.

Mając powyższe na uwadze Naczelnik tut. Urzędu podzielił stanowisko Wnioskodawcy i postanowił jak w sentencji.