POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 216 § 1 w związku z art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu po rozpatrzeniu wniosku Stron z dnia 25 kwietnia 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży części gospodarstwa rolnego nabytego w drodze darowizny – stwierdza, że stanowisko Podatników jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 25 kwietnia 2007 r. w kancelarii tut. Urzędu Skarbowego złożono wniosek z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami) w kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży części gospodarstwa rolnego.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku

Strony są współwłaścicielami połowy gospodarstwa rolnego o powierzchni 1,375 ha położonego w X, nie prowadzącymi działalności gospodarczej. Ww. grunty nie są objęte planami zagospodarowania przestrzennego. Traktując powyższe grunty rolne jako majątek prywatny Podatnicy sprzedali ich część, tj. 3 działki o powierzchni 0,4157 ha. Działki nabyto w drodze darowizny 4 lata temu w celach rolnych.

W związku z powyższym Strony zwracają się z zapytaniem czy sprzedaż ww. działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Podatników

Ponieważ sprzedaż części gospodarstwa rolnego jest okazjonalna i jednorazowa, to – zdaniem Stron – w świetle przepisów ustawy o VAT oraz orzecznictwa sądowego nie będzie ona podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Według wnioskodawców nawet sprzedaż wielu działek budowlanych, jeżeli tylko stanowią one majątek odrębny podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w VAT. Jeżeli zatem podatnik nie dokonał nabycia działek w celu ich odsprzedaży i stanowią one jego majątek osobisty, należy uznać, że ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dokonując oceny prawnej przedstawionego stanowiska Stron w ich indywidualnej sprawie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego w piśmie wyjaśnia co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust.1 pkt.1 ustawy z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz.535 ze zmianami) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatna dostawa towarów na terenie kraju. Za towary w świetle art. 2 pkt. 6 rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Zgodnie z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych

Z definicji zawartej w art. 15 ust. 2 powołanej ustawy wynika więc, że działalność gospodarcza w rozumieniu podatku od towarów i usług to przede wszystkim profesjonalny obrót gospodarczy, realizowany w sposób zorganizowany, a co za tym idzie ciągły. Z ww. przepisów wynika więc, iż dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy sprzedawcy można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „zamiar” jak również nie precyzuje pojęcia „sposób częstotliwy”, w każdym przypadku należy badać, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo – prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (czyli więcej niż jednokrotnie). Zatem, przez zamiar częstotliwego prowadzenia działalności gospodarczej należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności.

Jak wspomniano powyżej niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Z przedstawionego przez Strony stanu faktycznego wynika, że grunt, będący przedmiotem dostawy stanowi majątek osobisty i nie został nabyty w celu dokonania dalszej odsprzedaży.

W świetle powyższego, jeżeli osoba fizyczna dokona sprzedaży działek rolnych ze swojego majątku osobistego w warunkach wskazujących, że czynność ta nie ma charakteru zorganizowanego i nie będzie kontynuowana, a przedmiotowy grunt nie został nabyty tylko i wyłącznie w celu jego dalszej odsprzedaży, czynność ta nie będzie uznana za element prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 20 października 2006 r. (sygn. akt I SA/Wr 830/06) „zasady wykładni gramatycznej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT prowadzą do wniosku, że działalnością gospodarczą jest nawet pojedyncza czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar wykonywania w sposób częstotliwy (czyli stały i powtarzalny). Przy czym czynność ta winna być wykonana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód”. Tymczasem czynności podlegające opodatkowaniu wykonane przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika (nawet jeżeli jest on podatnikiem w odniesieniu do innych czynności) pozostają poza zakresem opodatkowania. Potwierdził to WSA we Wrocławiu również w rozstrzygnięciu z 16 maja 2007 r. (I SA/Wr 153/07).

Tezę taką na gruncie VI Dyrektywy wyraził także Europejski Trybunał Sprawiedliwości np. w wyroku w sprawie C-291/92 (Ambrecht), ETS podkreślił, że „w przypadku, gdy podatnik sprzedaje część swojego składnika majątkowego, którą zdecydował się zachować do użytku osobistego, nie działa on w odniesieniu do tej sprzedaży jako podatnik w rozumieniu art. 2(1) Dyrektywy”. Stanowisko to zachowuje aktualność także w odniesieniu do przepisów obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112. Na gruncie wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie ulega wątpliwości, że ustawodawca za działalność gospodarczą uważa jedynie działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Reasumując, Naczelnik tut. Urzędu stwierdza, że Strony sprzedając ww. działki nie będą miały statusu podatnika podatku od towarów i usług. Nie jest bowiem działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż nawet kilkukrotna przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu.

Zatem zbycie (nawet w częściach) należących do Stron gruntów rolnych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego tut. organ podatkowy dokonując oceny prawnej stanowiska Stron zawartego we wniosku stwierdza, że jest ono prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego i postanawia jak w sentencji.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje:
- iż przedmiotowa informacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i w stanie prawnym obowiązującym na dzień zaistnienia omawianego zdarzenia;
- interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 1 i art. 236 § 2 pkt 1 oraz art. 239 w związku z art. 223 § 1 powołanej ustawy Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie służy zażalenie, które wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego postanowienia.