Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 z 2005, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia złożonego przez Pana Piotra O. - na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach z dnia 28 lipca 2005, znak: OG/005/98/PP2/443/32/2005 w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług - Dyrektor Izby Skarbowej w Kielcach odmawia uchylenia i zmiany postanowienia organu I instancji.

W dniu 14 czerwca 2005 roku do Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach wpłynął wniosek Pana Piotra O. o wyjaśnienie:

1. Czy wykonywane przez niego usługi na zlecenie sądów, jako biegłego sądowego są objęte podatkiem od towarów i usług, a jeśli tak to w jakiej wysokości jest stosowana stawka VAT ?

1. Czy w okresie od 1 maja 2004 r. do 31 maja 2005 r. w/w usługi były objęte VAT, a jeśli tak to jaki był wówczas moment powstania obowiązku podatkowego dla tych usług ?
2. Czy świadcząc w/w usługi mógł korzystać w 2004 r. i korzysta w 2005 r. ze zwolnienia podmiotowego, a jeśli tak to do jakiej kwoty ?
3. Czy do wynagrodzenia z tytułu wykonywania czynności biegłego wlicza się kwoty uzyskane za udział w rozprawach (koszty uczestnictwa i dojazdu) ?

Ponieważ wniosek ten był niekompletny, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach pismem z dnia 20.06.2005 r. wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Pismo w sprawie uzupełnienia zostało złożone w dniu 29.06.2005 r. oraz dodatkowo uzupełnione pismem z dnia 25.07.2005 r.

Pan O. powyższych pismach przedstawił stan faktyczny oraz zajął własne stanowisko - uważa, iż przychody jakie uzyskuje z tytułu wykonywania czynności biegłego na zlecenie Sądów i Prokuratury, nie podlegają podatkowi od towarów i usług.

Po przeanalizowaniu powyższego wniosku Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach w dniu 28 lipca 2005 r. wydał postanowienie znak: OG/OOS/98/PP2/443/32/2005, w którym stwierdził, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Na powyższe postanowienie Pan Piotr O. wniósł zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Kielcach. Pan O. nie zgadza się z dokonaną przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach, interpretacją przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), a tym samym zawartą w wydanym postanowieniu konkluzją „że świadczone usługi przez biegłego sądowego na rzecz sądu nie korzystają z wyłączenia z zakresu ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (...).”

Po rozpatrzeniu zażalenia Dyrektora Izby Skarbowej w Kielcach stwierdza, co następuje:

Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr S4, poz. 535 ze zm.) wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności, z tytułu których ,przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2 - 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), o ile jednak wykonujący te czynności są związani ze zlecającym ich wykonywanie prawnym więzami tworzącymi stosunek prawny co do warunków ich wykonywania, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego za ich wykonanie wobec osób trzecich.

Zgodnie z przepisem art. 13 pkt 6 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się m.in. przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów zlecił wykonanie określonych czynności.

Zasady ustanawiania biegłych sądowych określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych (Dz. U. z dnia 26 stycznia 2005 r.) Z przepisów tych wynika, iż biegły nie może odmówić wykonania należących do jego obowiązków czynności w okręgu sądu okręgowego, przy którym został ustanowiony, zleconych przez sąd lub organ prowadzący postępowanie przygotowawcze w sprawach karnych z wyjątkiem wypadków określonych w przepisach regulujących postępowanie przed tymi organami. Kwestia wynagrodzeń biegłych sądowych zestala uregulowana w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. 1975, Nr 46, poz. 254 ze zm.).

Aby czynności osoby fizycznej nie były uznawane za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT przewiduje spełnienie trzech kluczowych kryteriów wymienionych na stronie 2 niniejszej decyzji.

Zatem o wyłączeniu z zakresu w/w ustawy z dnia 11.03.2004 r. można mówić w przypadku gdy świadczący daną usługę tworzyć będzie ze zleceniodawcą więzi analogiczne jak w przypadku stosunku pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywaniem czynności, korzystając wyłącznie lub przede wszystkim z organizacji lub infrastruktury podmiotu na rzecz którego działalność/czynności są wykonywane, a odpowiedzialność za te czynności w stosunku do osób trzecich będzie bezwzględnie ponosił zlecający.

Zdaniem tut. organu osoby sprawujące funkcję biegłego sądowego nie mogą korzystać z wyłączenia z opodatkowania VAT na podstawie przepisów art. 15 ust. 3 plot 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z art. 13 plot 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż w stosunku prawnym łączącym sąd z wyznaczonym do wykonania określonych czynności biegłym sądowym nie występują przesłanki wymienione w przepisie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, pozwalające na wyłączenie biegłego sądowego z kręgu podatników VAT.

W konstrukcji powoływania przez prezesa sądu okręgowego biegłego sądowego, nawet przy przyjęciu, że sąd jest zlecającym wykonanie czynności, nie jest możliwe nawiązanie stosunku prawnego, którego elementem jest odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności (w tym przypadku odpowiedzialność sądu). Konstrukcja powoływania biegłego sądowego, stanowi dla tych osób nie zlecenie wykonania czynności, lecz nakaz wykonania takich czynności i na powołanych osobach, a nie na sądzie spoczywa odpowiedzialność za wykonanie tych czynności. Opinia wydana przez biegłego jest dowodem w postępowaniu sądowym, a nie usługą, której bezpośrednim odbiorcą jest uczestnik postępowania. Sąd ponosi odpowiedzialność za swoje rozstrzygnięcia.

Nie można natomiast mówić, że sąd bierze odpowiedzialność za opinie biegłego, w rozumieniu art. 15 ust. 3 pkt 3 w/w ustawy z dnia 11.03.2004 r. Sąd powierzając danej osobie wypełnienie określonych ustawowo zadań nie określa w ścisły sposób warunków wykonywania pracy, np. co do miejsca i czasu jej wykonywania. Otrzymane wynagrodzenie ostatecznie jest uzależnione od uzyskanych efektów podejmowanych działań.

W świetle powyższego uznać należy, że Pan Piotr O. wykonując czynności jako biegły sądowy, wykonuje szeroko pojętą działalność usługodawcy, zaliczoną do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, zatem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 5 cyt. ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, przez które stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 3 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Dokonując rozstrzygnięcia sprawy Pana Piotra O. wzięto także pod uwagę pismo interpretacyjne Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2005 r., znak: PP3-812-130/2005/AK/864, w którym Minister Finansów uznał, iż czynności wykonywane na zlecenie sądów przez biegłych sądowych, nie korzystają z wyłączenia z zakresu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

W świetle powyższego należało orzec jak na wstępie.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.