Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu hurtowego i detalicznego olejami silnikowymi. Wnioskodawca planuje wręczać klientom gadżety w postaci czapek, kubków, smyczy, kurtek, plecaków, długopisów, zapalniczek itp. Gadżety te opatrzone będą w logo przedsiębiorstwa, dane teleadresowe i logo producenta sprzedawanych produktów. Podatnik zwrócił się z pytaniem, czy wydatki na nabycie w/w przedmiotów, jako wydatki związane z reklamą stanowią koszty uzyskania przychodów? Wnioskodawca zajął stanowisko, iż wręczanie wyżej opisanych gadżetów ma charakter działań reklamowych, wspierających sprzedaż, a nie reprezentacyjnych, w związku z czym ma prawo do uznania wydatków na ich nabycie za koszty uzyskania przychodów. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Poznaniu informuje, że zgadza się z przedstawionym stanowiskiem, o ile stan faktyczny zgodny jest ze stanem rzeczywistym.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000r. poz. 176 ze zmianami), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 23 wyżej powołanej ustawy, nie uważa sie za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, a w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. W rezultacie dokonanych zmian od 2007r. wydatki poniesione na reprezentację (w tym na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, m.in. alkoholowych) w ogóle nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast wydatki poniesione na reklamę, w tym również na reklamę niepubliczna, skierowaną do zamkniętego kręgu odbiorców, w pełnej wysokości podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te pozostają w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika.

Zauważyć należy, iż ustawodawca nie zdefiniował dotychczas w sposób jednoznaczny pojęcia reklamy. Wobec braku definicji pojęcia reklamy należy w tym względzie odwołać się do znaczenia tego terminu w potocznym języku polskim. Reklama według „Słownika polskiego” opracowanego pod redakcją W. Doroszewskiego, Warszawa 1965, tom VII, to : „rozpowszechnianie informacji o usługach, towarach, miejscach i możliwościach nabycia towarów, o uzdrowiskach, wycieczkach itp.” W świetle natomiast objaśnień zawartych w „Słowniku języka polskiego” opracowanym pod redakcją M.Szymczaka, tom III, reklama to: ”rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi”. Istotne znaczenie przy kwalifikowaniu wydatków na cele reprezentacji lub reklamy ma również orzecznictwo sądów administracyjnych. W wyroku z dnia 10 listopada 1999r. (sygn. akt I SA/Lu 1030/98) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że pojęcie „reklama” oznacza „wszelkie działania podmiotu gospodarczego mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach, w celu zachęcenia ich do nabywania towarów właśnie od tego, a nie innego podmiotu gospodarczego”.W literaturze podatkowej podaje się, że można oddziaływać na nabywcę za pomocą różnych środków wyrazu. Można mówić o reklamie towaru, reklamie usługi, reklamie marki, reklamie samej firmy (przedsiębiorcy).

W rozpatrywanym przypadku umieszczenie na rozdawanych klientom prezentach informacji teleadresowych czy logo firmy przesądza o tym, iż dany upominek jest nośnikiem treści o charakterze informacyjno-reklamowym, a zatem spełnia funkcję reklamową. W takim przypadku wydatki na zakup takich gadżetów reklamowych stanowią wydatki na reklamę, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości. Tutejszy organ informuje, że interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego. Niniejsza interpretacja jest aktualna według stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia i do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego.