POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Banku z dnia 24.04.2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego - Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny
postanawia
uznać stanowisko Strony za prawidłowe

U z a s a d n i e n i e
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że kontrahent Banku mający siedzibę w Portugalii przedstawił certyfikat rezydencji wystawiony przez portugalski organ administracji podatkowej w celu zaświadczenia miejsca jego siedziby. Dokument został potwierdzony poprzez umieszczenie na nim podpisu (faksymile). Dodatkowo, na certyfikacie umieszczono dane pozwalające na uwierzytelnienie autentyczności dokumentu, poprzez podanie stosownego hasła i kodu dostępu, dzięki którym na stronach internetowych odpowiedniego organu podatkowego można dokonać weryfikacji certyfikatu w zakresie jego zgodności ze stanem faktycznym.
Zdaniem Banku otrzymany dokument spełnia niezbędne warunki potrzebne do uznania go za certyfikat rezydencji w rozumieniu art. 4a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj:
1.został wydany przez odpowiednie organy portugalskiej administracji podatkowej,
2.poświadcza miejsce siedziby dla celów podatkowych kontrahenta Banku.
Wątpliwości wg Banku może nasuwać jedynie fakt, czy umieszczenie na dokumencie jedynie faksymile podpisu czyni zadość wszelkim wymogom stawianym dla certyfikatu rezydencji i w konsekwencji może zostać uznany za oryginał dokumentu.
W ocenie Banku dokument spełnia wszelkie wymogi, aby zostać uznanym za certyfikat rezydencji, ponieważ umieszczone na certyfikacie dane zostały potwierdzone i zabezpieczone w sposób nie budzący żadnych wątpliwości, co do ich autentyczności (faksymile oraz kod dostępu z hasłem do wiarygodnego źródła danych).
W związku z tym, płatnik posiadający tak sporządzony dokument otrzymany przez kontrahenta zagranicznego jest uprawniony do zastosowania przepisów właściwej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu przedstawione przez Podatnika własne stanowisko w sprawie jest prawidłowe.
Zgodnie z art 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.
Zgodnie z art. 4a pkt 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) określenie certyfikat rezydencji - oznacza zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.
Certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym w formie zaświadczenia (poświadczenia) przez administrację podatkową, właściwą dla rezydencji podatnika będącego odbiorcą należności, potwierdzającym dla celów podatkowych miejsce jego zamieszkania lub siedzibę. Miejsce siedziby podatnika do celów podatkowych, które ma poświadczać certyfikat rezydencji należy rozumieć jako państwo, w którym dana osoba (prawna bądź fizyczna) jest traktowana jako podatnik podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tzn. jest opodatkowana z każdego źródła dochodu wskazanego przez to państwo, niezależnie od źródła pochodzenia tego dochodu.
Odnosząc się do zapytania Wnioskodawcy, czy dokument opatrzony faksymile podpisu spełnia wymogi, aby zostać uznanym za certyfikat rezydencji w rozumieniu powołanego art. 4 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Naczelnik tut. Urzędu zauważa, że przepis art. 26 ust. 1 ww. ustawy posługuje się pojęciem „udokumentowania” (udowodnienia) miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, z którym związane są inne rygory i skutki, niż z pojęciem uwiarygodnienia.Zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem, a na mocy art. 194 § 1 tej samej ustawy dokumenty urzędowe sporządzone w określonej formie stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.
Płatnik, na którym spoczywa obowiązek potrącenia podatku dochodowego osiąganego przez nierezydentna w prawidłowej wysokości, powinien żądać od podatnika dokumentu oryginalnego, gdyż w świetle wyżej przywołanego art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa do celów podatkowych za dowód uznać można oryginalny dokument.
Przedstawiony w stanie faktycznym dokument nie spełnia wymogów bycia oryginałem dokumentu, gdyż został potwierdzony przez faksymile podpisu. Wg Słownika Języka Polskiego PWN „faksymile” oznacza m.in. pieczątkę, kliszę odtwarzającą własnoręczny podpis.
Z przytoczonej wyżej definicji wynika, że faksymile podpisu nie może być uznana za oryginał podpisu. Jednocześnie należy się zgodzić ze Spółką, że dokument opatrzony faksymile nie został powielony i w stanie oryginalnym został przedłożony Spółce jako płatnikowi. W takim stanie faktycznym, jeżeli oryginalność tak sporządzonego dokumentu nie budzi wątpliwości Spółki, i jednocześnie Spółka potwierdza zgodność danych na nim zawartych przy pomocy wskazanego kodu dostępu, może uznać tak sporządzony dokument za certyfikat rezydencji podatnika.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że stanowisko zaprezentowane przez Spółkę – jest prawidłowe.
Ponadto nadmienia się, iż w trakcie rozpatrywania wniosku o udzielenie interpretacji na podstawie art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa, nie podlegają badaniu dokumenty źródłowe przedłożone przez Wnioskodawcę, a jedynie opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku, zgodnie z przepisem art. 14a § 2 wyżej cytowanej ustawy.
Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.