POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r, Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki z o. o. z miesiąca kwietnia 2007r. żądającego udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego.

Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy podane we wniosku jest nieprawidłowe.

Firma przedstawiła we wniosku następujący stan faktyczny:

Spółka zajmuje się sprzedażą wysokozaawansowanych technologicznie systemów rur dla ciepłownictwa i transportu paliw oraz jest producentem muf elektrycznie zgrzewanych -Ewelcon, służących do izolowania złączy preizolowanych rurociągów ciepłowniczych.

Spółka dokonuje wyłącznie sprzedaży opodatkowanej.

Spółka nabywa, związane wyłącznie z prowadzoną działalnością upominki reklamowe z nadrukowanym trwale logo. takie jak : długopisy, notatniki, kalendarze, zegarki, pióra, noże. pendrive, kamizelki ostrzegawcze, płyty CD z nagranymi katalogami towarów Spółki itp.

Nabyte przez Spółkę materiały są następnie przekazywane nieodpłatnie, obecnym lub przyszłym kontrahentom, w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa. Przekazanie to wiąże się ze sprzedażą opodatkowaną, a jego celem jest pozyskanie większej liczby kontrahentów i zwiększenie obrotów

Spółka prowadzi ewidencję osób, którym przekazuje drobne upominki, która zawiera następujące dane: imię. nazwisko, firma, rodzaj przekazanego upominku, data przekazania.

Pytania Podatnika dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych:

1.Czy zgodnie ze zmianami ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, wydanie klientom kalendarzy oraz innych upominków (np.: długopisy, pióra, notesy, kamizelki ostrzegawcze, torby) z uwidocznionym logo Spółki jest kosztem uzyskania przychodu jako reklama?

2.Czy za moment poniesienia kosztu, w przypadku zakupów dokonanychpo 01-01-2007, uznaje się nabycie reklamowych gadżetów czy też moment ich wydania klientom?

3.Czy w przypadku wydania klientowi materiału reklamowego, nabytegoi przyjętego na magazyn materiałów reklamowych przed 01-01-2007za moment poniesienia koszu uważa się datę wydania ?

Stanowisko Spółki:

1) Spółka stoi na stanowisku, iż materiały reklamowe z logo nie stanowią reprezentacji, z uwagi na ich reklamowy charakter, nie można bowiem uważać faktu posiadania drobnych przedmiotów opatrzonych logo firmy jako wzmacniających prestiż.

2) Spółka uważa przedmioty, opatrzone logo spółki, za reklamowe, z prawem zaliczenia w koszty uzyskania przychodu w momencie ich zakupu (poniesienia kosztu), z uwagi na to iż nie są one towarami handlowymi, nie jest istotny moment wydania gadżetu a jedynie jego nabycie w określonym celu: zwiększenia liczby klientów nabywających towary Spółki co przyczynia się do wzrostu obrotów opodatkowanych.

3) Dla materiałów reklamowych nabytych przed 01-01-2007 i przyjętych do magazynu za moment poniesienia kosztu uważa się ich wydanie klientowi.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego, Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza się co następuje:

Zgodnie z definicją kosztów uzyskania przychodów określoną w art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) obowiązującą z dniem 1 stycznia 2007r. są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów

Od 1 stycznia 2007r. na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 w/w ustawy, nie zalicza do kosztów uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W katalogu tych wyłączeń nie wymieniono wydatków związanych z reklamą.Z tego względu wydatki te mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości pod warunkiem, że spełnione są przesłanki wymienione w art. 15 ust. 1 w/w ustawy.

Ponieważ przepisy w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy, należy przy kwalifikacji danych wydatków odnieść się do definicji słownikowych.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego Polskiego PWN z 1996r. Tom 3 (str 37 i 45) reklamą jest wszystko, co zawiera dodatkowe informacje o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwości nabycia. Natomiast według Słownika Polskiego pod red. W. Doroszewskiego, tom VII Warszawa 1965r. (str. 901 i 902) reklama to rozpowszechnianie informacji o usługach, towarach i możliwościach nabycia towarów zwykle za pomocą ogłoszeń w radio, telewizji, itp.

W świetle powyższych definicji słownikowych „reklamy” za najistotniejszą jej cechę można przyjąć to, że są to zawsze informacje o konkretnych towarach, o ich zaletach, wartości i możliwościach nabycia, przekazywane bliżej nieokreślonemu kontrahentowi, mające na celu zachęcenie do kupna potencjalnego klienta.

Natomiast „reprezentacja” zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego oznacza „ okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związana ze stanowiskiem lub pozycją społeczną. W odniesieniu do działalności gospodarczej reprezentacja jest rozumiana jako kształtowanie i utrwalanie korzystnego wizerunku firmy, poprzez np. Jej wystrój, kontakty oficjalne i handlowe z innymi podmiotami gospodarczymi, sposób podejmowania kontrahentów, wręczanie upominków. Z powyższego wynika, że o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacjach z kontrahentami, gośćmi i potencjalnymi klientami.

W świetle powyższych pojęć słownikowych „reklama” i „reprezentacja”, stwierdza się w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, że:

- wydatki na zakup kalendarzy, długopisów, notatników, zegarków, piór, noży. pendrive, kamizelek ostrzegawczych i innych gadżetów z logo firmy są związane z reprezentacją, gdyż przekazanie takich upominków wpływa na pozytywny wizerunek firmy w oczach kontrahentów. Nie stanowią one reklamy, gdyż np. kalendarz z logo Spółki w żaden sposób nie zachęca do nabywania określonych towarów lub korzystania z określonych usług poprzez pozyskanych już kontrahentów

To celem reprezentacji jest w sposób pośredni utworzenie pozytywnego wizerunku firmy i jego produktów, a nie reklamy jak wskazuje Wnioskodawca. Taki cel ma właśnie wręczanie drobnych upominków z logo firmy (np. kalendarzy, długopisów itp.), które wzbudzają pozytywne skojarzenia.

Dlatego wymienione wydatki na nabycie upominków z nadrukowanym trwale logo przekazywanych przez Spółkę nieodpłatnie, obecnym lub przyszłym kontrahentom jako koszty reprezentacji, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na zasadzie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy.

Natomiast wydatki na zakup płyt CD z nagranymi katalogami towarów Spółki są związane z reklamą, gdyż zawierają informacje o konkretnych towarach i mają na celu zachęcenie do kupna potencjalnego klienta. Dlatego wydatki na zakup przedmiotowych płyt CD jako koszty reklamy mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na zasadzie art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W stanie prawnym obowiązującym do 31.12.2006r. w odniesieniu do kosztów ponoszonych na reklamę i reprezentację w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop ustawodawca przewidział pewne ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków na niepubliczną reklamę i reprezentację. Zgodnie z ww. przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 % przychodów, chyba że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

W orzecznictwie i doktrynie ugruntowało się stanowisko, że podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów podatkowych wszelkie poniesione koszty, jeżeli wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, przy czym celem poniesionych kosztów musi być zarówno osiągnięcie jak i zabezpieczenie oraz zachowanie źródła przychodów. Poniesiony koszt musi być racjonalnie uzasadniony i w granicach zdrowego rozsądku. Nie może to być również koszt wymieniony w art. 16 ust 1 updop jako nieuznany za koszt uzyskania przychodu.

Należy podkreślić, że podatkowa kategoria kosztów ponoszonych przez podatnika, na określenie której prawo podatkowe utworzyło własny termin „koszty uzyskania przychodów”, jest odrębną kategorią kosztów, której nie należy w żadnym wypadku wprost wiązać z kategorią kosztów w prawie rachunkowym i w nauce ekonomii.

Pod względem związku z uzyskanymi przychodami, koszty podatkowe podlegają podziałowi na koszty bezpośrednie i pośrednie. :

Koszty bezpośrednie to koszty związane z możliwością zarówno uzyskania jak i zwiększania przychodów, przy czym nie jest wymagane aby był to przychód realnie uzyskany, może to być przychód potencjalny. Wśród kosztów bezpośrednich możemy rozróżnić:

1.koszty bezpośrednie, które można w sposób niewątpliwy powiązać z przychodami konkretnego roku podatkowego (np. koszty zakupu towarów handlowych),

2. koszty bezpośrednie ale związane z przychodem roku podatkowego, którego nie można jednoznacznie określić (nie możliwe do ustalenia jest w sposób niewątpliwy którego roku podatkowego przychodów dotyczy koszt).

Do kosztów pośrednich natomiast zaliczane są koszty, które wprawdzie związane są z prowadzeniem działalności przez podatnika, ale nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach. Koszty te mają na celu zabezpieczenie oraz zachowanie źródła przychodów.

Biorąc pod uwagę potrącalność kosztów w czasie z art. 15 ust. 1 updop wynika zasada ogólna, iż uznanie kosztu za podatkowy winno mieć miejsce w ujęciu kasowym, tzn. że kosztami uzyskania przychodów (kosztami podatkowymi) są koszty faktycznie poniesione. Zatem okresem właściwym do rozpoznania kosztu jest rok (miesiąc) jego poniesienia, chyba że inne przepisy wyraźnie wskazują na odmienny sposób rozliczania tych kosztów np.: art. 15 ust. 4, czy też art. 16 ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka przed 01.01.2007r. ponosiła koszty reprezentacji i reklamy, których niewątpliwie nie da się powiązać z konkretnymi przychodami danego roku podatkowego, zatem wydatki na powyższe cele Podatnik może zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

W stanie prawnym obowiązującym od 01.01.2007r. zmieniono regulacje dotyczące zaliczania do kosztów wydatków na reprezentację i reklamę. Na podstawie art.16 ust.1 pkt 28 updop, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodu kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów,w tym alkoholowych

Z przedstawionego we wniosku stanu fatycznego wynika, że Spółka po 01.01.2007r. poniosła wydatki na zakup gadżetów, które jako wydatki na reprezentację - w opinii tutejszego organu podatkowego - na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 , nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast wydatki związane z reklamą nie zostały wymienione w katalogu wyłączeń, wobec czego mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości pod warunkiem, że spełnione są przesłanki wymienione w art. 15 ust. 1.

Poniesione wydatki na zakup płyt CD z nagranymi katalogami towarów Spółki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach i są zaliczane do kosztów pośrednich.

Stosownie do art. 15 ust. 4d znowelizowanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie zaś z art. 15 ust. 4e za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

Przepisy w/w wskazują, iż w przypadku zakupów materiałów dotyczących reklamy (płyty CD z nagranymi katalogami towarów Spółki) - zaliczanych do kosztów pośrednich - momentem poniesienia kosztu jest dzieńich poniesienia (zaksięgowania) w księgach rachunkowych.Reasumując postanowiono jak w sentencji.