DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 w związku z art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), po przeprowadzeniu postępowania wszczętego z urzędu postanowieniem z dnia 30 maja 2007r. Nr 1401/PH-I/006/14-1219/06/EN w sprawie zmiany postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 29.09.2006r., nr 1471/NTR1/443-262a/06/AW, dotyczącego udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego na wniosek X, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

-zmienić postanowienie organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 28.06.2006r. (data wpływu do urzędu 30.06.2006r.) Strona wystąpiła w trybie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie między innymi w kwestii ujmowania w ewidencji i wykazywania w deklaracjach podatkowych podatku od towarów i usług z odpraw importowych dokonywanych na Jej rzecz przez Jej przedstawiciela podatkowego w Hamburgu połączonych z bezpośrednią dostawą do Polski. Zadane pytanie dotyczyło następującego stanu faktycznego–Strona wprowadza na obszar celny Unii Europejskiej (w Hamburgu) importowane towary z Chin za pośrednictwem przedstawiciela podatkowego. Z Hamburga towar jest przemieszczany na terytorium RP.

Postanowieniem z dnia 29.09.2006r. nr 1471/NTR1/443-262a/06/AW Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. Zdaniem organu pierwszej instancji przedstawiony przez Stronę stan faktyczny nie odpowiada hipotezie normy prawnej wynikającej zarówno z art. 9 ust.1 i ust.2, jak i art. 11 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 z późn. zm.), a co za tym idzie czynność polegająca na przemieszczeniu przez Nią towaru, uprzednio zaimportowanego (przez Stronę) z terytorium Niemiec na terytorium Polski dla potrzeb prowadzonej na tym terytorium działalności nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Biorąc powyższe pod uwagę organ pierwszej instancji nie udzielił Stronie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii ujmowania w ewidencji i wykazywania w deklaracjach podatkowych podatku od towarów i usług z odpraw importowych dokonywanych na Jej rzecz przez Jej przedstawiciela podatkowego w Hamburgu połączonych z bezpośrednią dostawą do Polski, uznając że wyżej opisana czynność jako nie podlegająca opodatkowaniu VAT nie powinna być uwzględniana przy dokonywaniu rozliczenia podatku od towarów i usług.

Postanowieniem nr 1401/PH-I/006/14-1219/06/EN z dnia 30.05.2007r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wszczął z urzędu postępowanie w sprawie zmiany w/w postanowienia, ze względu na fakt, iż po dokonaniu jego weryfikacji należało dokonać analizy, czy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego rażąco nie narusza prawa.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z aktami sprawy zważa, co następuje:

W myśl art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...), na pisemne zapytanie podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zgodnie z art. 14a §4 w/w ustawy udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stosownie do art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy w drodze decyzji zmienia lub uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 z urzędu, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż w orzecznictwie sądowo-administracyjnym utrwalił się pogląd o formalnym rozumieniu pojęcia „rażące naruszenie prawa”. Sprowadza się on do stwierdzenia, że rażące naruszenie prawa zachodzi wówczas, gdy w niewątpliwym stanie prawnym, istnieje oczywista sprzeczność pomiędzy treścią przepisu, a wydanym przez organ rozstrzygnięciem.

Według Słownika Języka Polskiego /Warszawa 1993, t. III s. 24/ „rażący” to dający się łatwo stwierdzić, wyraźny, oczywisty, niewątpliwy, bezsporny.

Przedstawione rozumienie pojęcia „rażące naruszenie prawa”, prowadzi do wniosku, że Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego, wydając przedmiotowe postanowienie naruszył prawo w sposób wskazany powyżej.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Strona jest importerem towaru z Chin. Towar ten jest przez Stronę odprawiany w Hamburgu za pośrednictwem przedstawiciela podatkowego, zarejestrowanego dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego na terenie Niemiec. Strona płaci cło w Niemczech, natomiast jest zwolniona z VAT, ponieważ towar ten bezpośrednio po odprawie opuszcza terytorium Niemiec i jest przewożony do Polski.

W tym miejscu organ drugiej instancji wskazuje, iż zgodnie z art. 11 ust.1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust.1 pkt 4 cyt. ustawy, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Jednocześnie art. 12 ust.1 w/w ustawy określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust.1 powyższej ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Biorąc powyższe pod uwagę organ odwoławczy stoi na stanowisku, że w zaistniałym stanie faktycznym mamy do czynienia z sytuacją, gdy podatnik podatku od towarów i usług dokonuje w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa importu towarów w innym niż Polska państwie członkowskim, a następnie dokonuje przemieszczenia zaimportowanych towarów z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Należy także podkreślić, iż przemieszczenie to stanowi czynność odpowiadającą dostawie towarów w państwie członkowskim, w którym dokonano importu i z którego towary te są przemieszczane. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w/w podatnik dla tej transakcji działał w tym innym państwie członkowskim w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. W tym miejscu należy wskazać, że o tym czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) czy też nie, nie decyduje fakt, czy dany podmiot zarejestrował się dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. W powyższym przypadku chodzi o czynność przemieszczenia towarów własnych z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, dokonaną w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej) podatnika. Nie ma przy tym znaczenia, czy podatnik dokonując importu towaru na terytorium danego państwa członkowskiego UE, a następnie przemieszczając w/w towar z terytorium tego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego UE dopełnił wszystkich warunków wynikających z przepisów dotyczących podatku VAT w państwie członkowskim, w którym dokonano odprawy celnej, w szczególności tych dotyczących rejestracji na potrzeby podatku od wartości dodanej.

Mając powyższe na uwadze organ drugiej instancji stoi na stanowisku, iż w przedstawionym stanie faktycznym przemieszczenie zaimportowanych towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W tym miejscu Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podkreśla, że zgodnie z art. 5 ust.1 pkt 4 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Natomiast stosownie do art. 86 ust.2 pkt 4 w/w ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust.3-7 kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Jednocześnie organ odwoławczy zauważa, że w myśl art. 106 ust.7 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust.2 i art. 8 ust.2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie.

Ponadto organ drugiej instancji wskazuje, iż w/w faktura wewnętrzna powinna być wystawiona zgodnie z § 25 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz.798).

Biorąc powyższe pod uwagę, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, że Strona w deklaracji podatkowej VAT-7 (której wzór określono rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 19 września 2005r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług – Dz. U. Nr 185, poz.1545) powinna wykazać zarówno podatek należny, jak i podatek naliczony (równy kwocie podatku należnego) z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W tym miejscu organ odwoławczy podkreśla, iż w myśl art. 100 ust.1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9-12 lub wewnątrzwspólnotowej dostawy w rozumieniu art. 13, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąc następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – w przypadku informacji podsumowujących dotyczących wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów.

Jednocześnie organ drugiej instancji zauważa, że wzór w/w informacji podsumowującej został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 13 października 2005r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów (Dz. U. Nr 201, poz.1665).

Należy także wskazać, że stosownie do art. 100 ust.3 w/w ustawy, informacja podsumowująca powinna zawierać w szczególności następujące dane:

1. nazwę lub imię i nazwisko podmiotu, o którym mowa w ust.1 lub 2, oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust.9;
2. właściwy i ważny numer identyfikacyjny kontrahenta nadany mu w państwie członkowskim, z którego dokonywane jest wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów lub do którego jest dokonywana wewnątrzwspólnotowa dostaw towarów;
3. kod kraju, z którego jest dokonywane wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów lub do którego jest dokonywana wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów;
4. łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wyrażoną zgodnie z art. 31, oraz łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów.

Ponadto zdaniem organu drugiej instancji, jeżeli podatnik jest zarejestrowany dla celów VAT w innym państwie członkowskim, to w informacji podsumowującej poda on numer, pod którym jest zidentyfikowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej w tym innym państwie członkowskim.

Tym samym organ pierwszej instancji wskazując, iż zaistniały stan faktyczny nie odpowiada hipotezie normy prawnej wynikającej zarówno z art. 9 ust.1 i ust.2, jak i art. 11 ust.1 ustawy o VAT, a co za tym idzie czynność polegająca na przemieszczeniu przez Stronę towaru, uprzednio zaimportowanego z terytorium Niemiec na terytorium Polski dla potrzeb prowadzonej na tym terytorium działalności nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w związku z czym nie powinna być uwzględniana przy dokonywaniu rozliczenia podatku od towarów i usług, rażąco naruszył prawo.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak w sentencji decyzji.