DECYZJA

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie, po rozpoznaniu zażalenia z dnia 11.01.2006 r. (data wpływu do Urzędu: 13.01.2006 r.) na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto z dnia 02.01.2006 r., nr PP-1/443-221B/06/200758/169/123/mk, w sprawie interpretacji dotyczącej zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.)

zmienia przedmiotowe postanowienie uznając, iż zawarta w nim ocena prawna stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie jest prawidłowa.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 29.09.2005 r. (wpływ do Urzędu Skarbowego w dniu 03.10.2005 r.) Spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zgodnie z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Spółka w drodze licytacji, zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania cywilnego nabyła nieruchomość. W związku z nabyciem Spółka wezwała komornika sądowego o wystawienie i doręczenie faktury z tego tytułu. Komornik odmówił wystawienia tego dokumentu. W związku z otrzymaniem pisma komornika, Spółka wezwała Sąd Rejonowy do wystawienia faktury. Prezes Sądu Rejonowego bezwzględnie uznał, iż to komornik wykonywał w tej sprawie czynności egzekucyjne i jest płatnikiem podatku od towarów i usług w przypadku przedmiotowej dostawy. Spółka dodaje, że podmiot będący dłużnikiem w odniesieniu do przedmiotowej dostawy dokonała rejestracji jako podatnik podatku od towarów i usług oraz posiada w swoim przedmiocie działalności obrót nieruchomościami.

W związku z tym Podatnik pyta:
1) kto - komornik sądowy, sąd czy Spółka będąca podatnikiem - powinien wystawić fakturę VAT w przypadku przedmiotowej dostawy i od kogo Spółka może zgodnie z przepisami domagać się jej wystawienia;
2) czy w niniejszej sprawie podmiot zobowiązany do wystawienia faktury VAT zobowiązany był wystawić faktury stwierdzające otrzymanie części należności;
3) według jakiej stawki podatku od towarów i usług powinien być wykazany w tej fakturze podatek naliczony.

Zdaniem Spółki fakturę z tytułu przedmiotowej dostawy powinien wystawić komornik sądowy jako płatnik podatku od towarów i usług. Komornik sądowy był zobowiązany wystawić faktury stwierdzające otrzymanie poszczególnych części należności. W fakturach tych podatek od towarów i usług powinien być naliczony według stawki 22%.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto w postanowieniu wydanym na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy Ordynacja podatkowa z dnia 02.01.2006 r., nr PP-1/443-221B/06/200758/169/123/mk, stwierdził, iż w zakresie pytań:
- od kogo, czy od komornika sądowego czy od sądu rejonowego Spółka może domagać się wystawienia faktury VAT tytułem nabycia nieruchomości w drodze licytacji,
- czy Spółka powinna otrzymać fakturę VAT tytułem wpłaty części kwoty na poczet tej nieruchomości,
stwierdził, iż przedstawione we wniosku stanowisko Podatnika jest nieprawidłowe.

Na powyższe postanowienie Spółka zażaliła się pismem z dnia 11.01.2006 r., w którym stwierdza, że to komornik jest płatnikiem podatku od towarów i usług, gdyż zgodnie z art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług nie wymaga się od komornika dokonania dostawy, wydania towaru lub jakiejkolwiek innej czynności. Zgodnie z tym przepisem wykonywanie czynności egzekucyjnych w rozumieniu Kodeksu postępowania cywilnego jest jedyną i wystarczającą okolicznością, aby uznać go za płatnika podatku od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji towarów będących własnością dłużnika. Według Podatnika dla przepisów art. 18 ww. ustawy nie ma znaczenia, kto podejmuje decyzję o przeniesieniu własności, kto wydaje towar, kto dokonuje dostawy w trybie egzekucji.

Po rozpoznaniu złożonego zażalenia oraz akt sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie stwierdza:

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

W przedstawionym stanie faktycznym komornik sądowy jest płatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym, gdyż zgodnie z art. 759 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego wynika, iż czynności egzekucyjne, co do zasady, są wykonywane właśnie przez niego - z wyjątkiem czynności zastrzeżonych dla sądów. Dotyczy to zarówno rzeczy ruchomych i nieruchomości.

Wykonywanie przez sąd - w przypadku egzekucji z nieruchomości - niektórych czynności, takich jak przybicie, wezwanie do złożenia do depozytu sądowego oraz przysądzenie, nie oznacza, że w przypadku egzekucji z nieruchomości komornik nie wykonuje żadnych czynności egzekucyjnych.

Warunki uznania komornika za płatnika podatku od dostawy nieruchomości dokonanej w drodze egzekucji sądowej, są zgodne z art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług spełnione również, gdy w trakcie prowadzenia egzekucji będzie on dokonywał tylko niektórych czynności egzekucyjnych. Dlatego zgodnie z § 24 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.) komornik wystawia fakturę w imieniu dłużnika i na jego rachunek, przy czym kopię faktury otrzymuje dłużnik.

Ze stanu faktycznego niniejszej sprawy wynika jednak, że płatnik nie pobrał podatku VAT od dostawy dokonanej w trybie egzekucji uznając, że nie jest do tego zobowiązany. Nie mógł więc wystawić faktury z podatkiem od towarów i usług, o którą Pełnomocnik Spółki wystąpił dnia 23.08.2005 r.

Z wyżej wymienionych względów orzeczono jak w sentencji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna.

Na decyzję służy prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Topolowa 5, z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.