P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie,

postanawia

uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka dnia 6 marca 2006 r. udzieliła innej polskiej spółce z o. o. pożyczki pieniężnej ustalonej w dolarach amerykańskich – USD. Spółka posiada indywidualne zezwolenie dewizowe na udzielenie pożyczki w walucie obcej. Aneksem z dnia 30 marca 2007 r. strony postanowiły dokonać zmiany waluty (przewalutowania) udzielonej pożyczki, ustalając jej wysokość we frankach szwajcarskich – CHF.

Kwota pożyczki w USD na dzień 1 kwietnia 2007 r. zostanie przeliczona na jej równowartość w CHF wg bieżących kursów średnich USD oraz CHF w złotych ogłoszonych przez NBP. Spłata pożyczki oraz odsetek od 1 kwietnia 2007 r. nastąpi w CHF, natomiast spłata odsetek za okres do 30 marca 2007 r. nastąpi w USD. Spółka rozlicza różnice kursowe według zasad określonych w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.).

W związku z powyższym stanem faktycznym Spółka zwróciła się do tutejszego organu podatkowego z pytaniem:

W jaki sposób liczyć różnice kursowe w momencie spłaty pożyczki udzielonej w walucie obcej pierwotnie w dolarach amerykańskich, przewalutowanej następnie na franki szwajcarskie?

Zdaniem Podatnika w momencie spłaty pożyczki należy uwzględnić różnice kursowe powstałe od momentu:

-udzielenia w/w pożyczki w dolarach do momentu przewalutowania (różnice kursowe od należności wyrażonych w USD),

-przewalutowania do momentu spłaty pożyczki (różnice kursowe od należności wyrażonych w CHF).

W ocenie Wnioskodawcy zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 4 oraz ust. 3 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku udzielenia pożyczki w walucie obcej w dniu zapłaty powstają odpowiednio dodatnie lub ujemne różnice kursowe, w zależności od tego czy wartość pożyczki w walucie obcej w dniu jej udzielenia jest wyższa lub niższa od wartości tej pożyczki w dniu jej zwrotu, przeliczona według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Powyższe uregulowania zgodnie z art. 15 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mają również zastosowanie do kapitałowych rat pożyczki.

Zdaniem Podatnika w/w przepisy pozwalają rozliczyć różnice kursowe w okresie całej historii pożyczki, tj. powstałe:

-przed przewalutowaniem (różnica między wartością pożyczki w USD w dniu udzielenia a wartością pożyczki w USD w dniu przewalutowania),

-po przewalutowaniu (różnica między wartością pożyczki w CHF w dniu przewalutowania a wartością pożyczki w CHF w dniu spłaty).

Przewalutowanie zdaniem Podatnika nie jest uregulowaniem zobowiązania o którym mowa w art. 15 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem w momencie przewalutowania nie dojdzie do zrealizowania różnic kursowych. Te różnice będzie można uwzględnić dopiero w momencie spłaty pożyczki.

Po zapoznaniu się z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, uznając stanowisko Spółki za nieprawidłowe, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wyjaśnia co następuje:

Od 1 stycznia 2007 roku w celu ułatwienia podatnikom rozliczania przez nich różnic kursowych do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. - o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 ze zm.) wprowadzono przepis art. 9b. Zgodnie z tym przepisem podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych uzyskali możliwość wyboru sposobu obliczania przez siebie różnic kursowych na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bądź też na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. - o rachunkowości (Dz. U z 2002 r., nr 121, poz. 591 ze zm.).

Jedną ze zmian jakie zostały dokonane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych jest wprowadzenie przepisów art. 15a ust. 2 pkt 4 oraz ust. 3 pkt 4 ustawy dotyczących rozliczania różnic kursowych powstałych z tytułu udzielenia pożyczki w walucie obcej. Zatem stosownie do tych przepisów różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w dniu jego udzielenia jest niższa lub wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty. Aby zatem powstały różnice kursowe dla celów podatku dochodowego od osób prawnych konieczne jest wystąpienie dwóch zdarzeń, a mianowicie pierwszym takim zdarzeniem jest udzielenie pożyczki, natomiast drugim jest otrzymanie jej zwrotu.

Ze stanu faktycznego zawartego we wniosku wynika, że Spółka udzieliła pożyczki wyrażonej w walucie USD, która następnie na skutek przewalutowania zostanie spłacona w walucie CHF. Jednocześnie w ocenie Wnioskodawcy powinien on rozliczyć różnice kursowe w momencie spłaty pożyczki powstałe od momentu udzielenia pożyczki do jej przewalutowania, oraz od momentu przewalutowania do spłaty kwoty pożyczki.

Zasadniczo przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w żaden sposób nie wskazują sposobu w jaki należy rozliczać różnice kursowe w stanie faktycznym opisanym przez Wnioskodawcę, bynajmniej przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób określenia różnic kursowych z uwagi na fakt, że przewalutowanie nie może być zdarzeniem powodującym powstanie różnic kursowych, należy uznać za nieprawidłowe.

Wobec powyższego w ocenie tutejszego organu podatkowego w zakresie określenia różnic kursowych, Spółka powinna ustalić różnice kursowe zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 4 oraz ust. 3 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy wykorzystaniu jednej wybranej przez siebie waluty tj. USD (mimo, że spłata pożyczki nastąpi w CHF) albo CHF (mimo, że pożyczka została udzielona w USD). Nie należy natomiast określać – tak jak to Spółka określa we wniosku – różnic kursowych od momentu udzielenia pożyczki do przewalutowania oraz od momentu przewalutowania do momentu otrzymania jej spłaty. Różnice kursowe w przypadku Spółki należy bowiem określać pomiędzy wartością tej pożyczki przy zastosowaniu faktycznie zastosowanego kursu waluty z dnia udzielenia pożyczki oraz faktycznie zastosowanego kursu waluty z dnia otrzymania spłaty. Przy czym kursem, o którym tutaj mowa, może być tylko kurs z dnia udzielenia i otrzymania spłaty pożyczki wyrażony w USD albo kurs z dnia udzielenia i otrzymania spłaty pożyczki wyrażony w CHF.

Jednocześnie tutejszy organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 1 oraz ust. 3 pkt 1 ustawy w związku z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy nie ustala się różnic kursowych od odsetek. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych lecz nie otrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów). Należy zatem przyjąć, że dzień powstania przychodu należnego i dzień otrzymania zapłaty w postaci odsetek pokrywają się (będzie to zawsze dzień otrzymania odsetek). Zatem ustalanie różnic kursowych od przychodu z tytułu spłaty odsetek nie znajduje uzasadnienia na gruncie obecnie obowiązujących przepisów prawa.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanawia jak na wstępie.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).