Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach działając na podstawie przepisu art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 24.04.2007 r. (data wpływu do Urzędu: 26.04.2007 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, stwierdza, iż stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, na podstawie umowy agencyjnej zawartej z francuską firmą (spółką-matką) Spółka dokonuje stałego pośredniczenia w Polsce, za wynagrodzeniem prowizyjnym, przy sprzedaży wysokogatunkowych wyrobów bieliźniarskich. Podczas swoich działań ponosi pewne koszty marketingowe związane z reklamą i promocją sprzedawanych przez francuską firmę produktów. Są to na przykład koszty usług agencji public relations, czy też koszty organizacji spotkań promocyjnych, prezentacji nowych kolekcji itp. Francuską firma zgodziła się partycypować w takich wydatkach. Spółka zastosowała następujące rozwiązanie: ewidencjonuje otrzymane faktury za poszczególne usługi marketingowe na koncie 301 Rozliczenie zakupu, nie odlicza VAT naliczonego i sporządza refakturę na francuską firmę w kwocie brutto, taka sytuacja jest również neutralna dla podatku dochodowego, gdyż kwoty te nie są widoczne ani w przychodach ani w kosztach. Spółka pyta czy zastosowała prawidłowe rozwiązanie zarówno z punktu widzenia podatku od towarów i usług, jak i podatku dochodowego d osób prawnych ?

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego oraz pytania Podatnika Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach stwierdza co następuje:

Przepisy podatkowe nie definiują terminu „refakturowanie”, jednak praktyka i istniejące orzecznictwo dopuszczają taką możliwość pod warunkiem że:

• przedmiotem refakturowania są usługi,
• z usług korzysta podmiot (albo korzysta tylko w części), na którego wystawiana jest pierwotna faktura, lecz również podmiot trzeci (odbiorca finalny),
• sprzedaż (a właściwie odsprzedaż) musi być dokonana po cenie zakupu, bez jakiejkolwiek marży narzuconej przez odsprzedającego,
• podmiot, który dokonuje refakturowania wystawia na rzecz nabywcy fakturę (refakturę), z uwzględnieniem tej samej stawki podatku VAT, która widnieje na fakturze pierwotnej, wystawionej przez usługodawcę,
• w umowie między kontrahentami powinno być zastrzeżenie o odrębnym rozliczaniu (refakturowaniu) danego rodzaju czynności.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Spółka w ramach swojej działalności ponosi pewne koszty związane z reklamą i promocją produktów firmy francuskiej, jednak francuska firma zgodziła się partycypować w tych wydatkach. Mając na uwadze powyższe Naczelnik tut. Urzędu uznaje zasadność refakturowania przez Spółkę kosztów związanych z działaniami marketingowymi, jeżeli spełnione zostaną w/w warunki.

Prawidłowym rozwiązaniem będzie jednak w tej sytuacji wykazywanie nabytej usługi po stronie podatku naliczonego oraz kosztów uzyskania przychodów, natomiast po stronie podatku należnego oraz przychodów kwot wynikających z refaktury (odsprzedaży usługi). Również takie rozwiązanie będzie neutralne podatkowo, zarówno w podatku od towarów i usług, jak i w podatku dochodowym od osób prawnych.