Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń na podstawie - art. 12 ust. 6 pkt 4 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - w przypadku zawarcia umowy o produkcję na rzecz Spółki, przy wykorzystaniu urządzeń i materiałów będących własnością wnioskodawcyuznajeza prawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

Pismem z dnia 11.06.2007r. (data wpływu 13.06.2007r.), uzupełnionym na wezwanie tutejszego organu podatkowego pismem z dnia 03.07.2007r. (data wpływu 04.07.2007r.) Spółka zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie ustalenia, czy zawarcie umowy o produkcję na rzecz Spółki, przy wykorzystaniu urządzeń i materiałów należących do Spółki spowoduje konieczność ustalania czynszu dzierżawnego - na podstawie art. 12 ust. 3c ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).
Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Zarząd Spółki podpisał umowę o współpracę z firmą posiadającą wtryskarkę tworzyw sztucznych. Spółka dostarcza wykonawcy formy wtryskowe (stanowiące jej własność) oraz wszystkie materiały konieczne do wyprodukowania produktu finalnego (podzespołów wentylatora). W umowie określono warunki współpracy, podkreślając iż formy wtryskowe mogą być użyte tylko i wyłącznie do produkcji na rzecz Spółki. Wykonawca z tytułu zleconej produkcji otrzymywać będzie ustalone w umowie wynagrodzenie.
Wątpliwość Spółki budzi okoliczność, czy nie jest konieczne podpisanie dodatkowej umowy, bądź też zawarcie stosownym aneksem do umowy, konieczności uiszczania przez wykonawcę czynszu dzierżawnego z tytułu korzystania z urządzeń Spółki. Zdaniem wnioskodawcy, ponieważ umowa dotyczy produkcji na rzecz Spółki, nie będzie konieczne ustalanie wynagrodzenia z tytułu umowy użyczenia. Wobec powyższego nie znajdą zastosowania, w opisanej sytuacji, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w szczególności art. 12 ust. 3c i ust. 6 pkt 4.

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi informuje, że stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności wartości otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.
Ponieważ ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć pod pojęciem "świadczenie nieodpłatne", konieczne jest odwołanie do przepisów prawa cywilnego, a także orzecznictwa i doktryny.
W orzecznictwie ugruntował się pogląd, iz przez nieodpłatne świadczenie rozumieć należy takie zdarzenia prawne i gospodarcze, dotyczące działalności gospodarczej, których skutkiem jest świadczenie nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku osoby prawnej, mające konkretny wymiar finansowy.
Ustalanie przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych określone zostało w art. 12 ust. 6 pkt 4 w/w ustawy, zgodnie z którym ich wartość ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Przedmiotem świadczenia nieodpłatnego mogą być zarówno usługi, jak i szeroko rozumiane składniki majątku trwałego np. maszyny, samochody, komputery, które oddawane są podstawie umowy nieodpłatnego użyczenia, czy też nieodpłatnego użytkowania.

Należy również w tym momencie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23.04.1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Z art. 710-719 Kodeksu cywilnego wynika, że przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.
Bezsprzeczna jest więc zasadnicza cecha umowy użyczenia, tj. nieodpłatność przy korzystaniu z rzeczy i osiąganiu z niej pożytków przez okres oznaczony w umowie.
Dla potrzeb ustalania przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będzie miało znaczenia samo nazwanie umowy jako "nieodpłatnej", ponieważ zasadnicze znaczenie ma jej charakter. Podstawową cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, aby otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Nie ma tutaj znaczenia, czy oba świadczenia mają taką samą, a nawet podobną wartość finansową, bowiem ważne jest przekonanie stron o ekwiwalentności tych świadczeń.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w zawartej umowie zaznaczono, iż formy wtryskowe stanowią własność Spółki. Określone również zostały warunki współpracy oraz to, że formy wtryskowe mogą być wykorzystywane przez spółkę współpracującą tylko i wyłącznie do produkcji na rzecz wnioskodawcy.
W opinii tutejszego organu podatkowego, w umowie dot. współpracy jednoznacznie określono, iż formy wtryskowe powierzone zostały w celu realizacji produkcji i nadal pozostają własnością Spółki zleceniodawcy. W związku z tym spółka współpracująca, która będzie używała maszyn tylko i wyłącznie w celu wywiązania się z zawartej umowy (nie może natomiast wykorzystywać ich do produkcji na rzecz spółek trzecich) nie uzyska przysporzenia majątkowego, które na podstawie art. 12 ust. 6 pkt 4 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlegałoby opodatkowaniu. Zatem wnioskodawca nie ma obowiązku ustalenia i pobierania od tej spółki czynszu dzierżawnego.
W świetle powyższego, tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11.06.2007r. - jest prawidłowe, stąd też postanowił jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia.
Interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14b § 1 i 2 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa.