Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.), art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w odpowiedzi na pismo z dnia 20.12.2006 r., znak: FK-1/108/2006 (z datą wpływu do tut. urzędu 21.12.2006 r.), w sprawie udzielenia informacji o zakresie i sposobie zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanawia uznać stanowisko Podatnika zawarte w przedmiotowym wniosku za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku z dnia 20.12.2006 r. stanu faktycznego wynika, iż Podatnik zamierza dokonać sprzedaży swojej wierzytelności, przy czym obrót wierzytelnościami nie jest przedmiotem działalności Spółki. Wątpliwości Podatnika dotyczą opodatkowania czynności sprzedaży własnej wierzytelności podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż wierzytelności własnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie stwierdza, co następuje:

Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana przepisami art. 509-517 ustawy z dnia 23.04.1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 509 § 1 wyżej cytowanej ustawy wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Kierując się § 2 cytowanego artykułu wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa (...). Przeniesienie wierzytelności następuje - w myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego - na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności. Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świadczenia, wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji, kiedy cesja miała charakter odpłatny).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług mieszczą się m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności jest skutkiem rozporządzenia tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności. W związku z powyższym, przeniesienie wierzytelności przez Spółkę na osobę trzecią zajmującą się profesjonalnie obrotem wierzytelności nie stanowi dla podatnika czynności, o których mowa w art. 7 i 8 ustawy.

Cesja taka z punktu widzenia podatnika nie jest ani dostawą towarów, ani świadczeniem usług, lecz jednym ze sposobów uzyskania przez Podatnika (dotychczasowego wierzyciela) zapłaty za wcześniej wykonane świadczenie na rzecz dłużnika. Zatem przelew wierzytelności jest tylko środkiem dla zrealizowania pierwotnie zamierzonego celu zobowiązania, nie stanowi natomiast czynności wykonywanych przez Podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując, sprzedaż własnej wierzytelności przez Wnioskodawcę na rzecz innego podmiotu gospodarczego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, bezzasadne jest rozpatrywanie kwestii zwolnienia lub zastosowania ewentualnej stawki tego podatku w stosunku do przedmiotowej czynności.