Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnioskiem z dnia 28.12.2006 r. Spółka z o.o. zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Tutejszy organ podatkowy uznając, że stan faktyczny zawarty we wniosku nie został przedstawiony w sposób wyczerpujący, wezwał na podstawie art. 169 § 1 ww. ustawy Spółkę z o.o. do uzupełnienia wniosku w zakresie wyczerpującego i konkretnego przedstawienia stanu faktycznego dotyczącego formy, rodzaju i charakteru umów na podstawie, których nastąpiło nabycie przez Spółkę środków trwałych w postaci wniesionego wkładu niepieniężnego (aportu) jak i charakteru umów, na podstawie których dokonano ich zwrotu (zbycia). Wezwanie z dnia 14.02.2007 r. zostało doręczone Spółce w dniu 15.02.2007 r. W odpowiedzi na ww. wezwanie Spółka pismem z dnia 21.02.2007 r. uzupełniła stan faktyczny sprawy w żądanym zakresie przesyłając w załączeniu kserokopie aktów notarialnych (szt. 5), na które powołała się w piśmie.

Z przedstawionego we wniosku i w jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, iż Spółka w 2006 roku zamierzała dokonać podwyższenia kapitału zakładowego poprzez przyjęcie nowych udziałowców i wprowadzenie aportu rzeczowego na pokrycie podwyższenia kapitału. W dniu 6 grudnia 2005 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki z o.o. podjęło uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki w drodze utworzenia nowych udziałów. Podwyższenie kapitału zakładowego przez wspólników miało nastąpić przez wniesienie aportów w postaci mienia wodno-kanalizacyjnego (nieruchomości i ruchomości – sieci wodociągowe, kanalizacyjne, oczyszczalnie ścieków,hydrofornie). Podjęto również uchwałę, że część tj. 38,14% wartości wnoszonego aportu rzeczowego zostanie przekazana na podniesienie kapitału zakładowego a pozostała część tj. 61,86% zostanie skierowana na kapitał zapasowy. Uchwała Zgromadzenia Wspólników o podwyższeniu kapitału zakładowego została dwukrotnie zmieniana uchwałami z dnia 7 marca 2006 r. i 3 kwietnia 2006 r. W dniach 24 i 25 kwietnia 2006 r. nastąpiło przeniesienie własności wkładów niepieniężnych na Spółkę w drodze odrębnych umów (w formie aktów notarialnych), zawieranych przez poszczególnych wspólników ze Spółką. Umowy te były następstwem ww. uchwały Zgromadzenia Wspólników Spółki o podwyższeniu kapitału zakładowego, w której poszczególni wspólnicy zobowiązali się do wniesienia wkładów na podwyższony kapitał zakładowy. Obowiązek ten został wykonany przez wspólników jeszcze przed zgłoszeniem podwyższenia kapitału do rejestru przedsiębiorców.

Od miesiąca maja 2006 r. Spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych od wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, z zastrzeżeniem, że odpisy amortyzacyjne w części wprowadzonej na kapitał zapasowy (61,86%) nie stanowiły kosztu uzyskania przychodu.

Podwyższenie kapitału Spółki nie zostało jednak zarejestrowane w Krajowym Rejestrze Sądowym – postanowieniem Sądu Rejonowego w Koszalinie IX Wydziału Gospodarczego z dnia 16 sierpnia 2006 r. wniosek Spółki w przedmiotowej sprawie został oddalony ze względu na fakt, iż zmiana umowy spółki nie została skutecznie zgłoszona do sądu rejestrowego w terminie 6 miesięcy od jej dokonania. W następstwie powyższego orzeczenia nie powstały nowe udziały, na pokrycie których wniesiono wkład niepieniężny (aport) i wspólnicy zażądali zwrotu własności majątku (zniknęła podstawa prawna wniesienia wkładów ).

Z powyższego względu w dniu 4 grudnia 2006 r. umowy o przeniesienie własności nieruchomości, zawarte w dniach 24 i 25 kwietnia 2006 r. zostały rozwiązane (aktami notarialnymi) i w ich następstwie własność rzeczy została przez Spółkę zwrotnie przeniesiona na wspólników - nastąpiło zbycie środków trwałych w wartości równej wartości początkowej niepomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne. Dokonane w dniu 04.12.2006 r. czynności zbycia nieruchomości na rzecz ich poprzednich właścicieli zdaniem Spółki miały charakter odpłatny. Z uwagi na przyczynę zwrotu przedmiotów aportu, Spółka za zwrotne przeniesienie ich własności nie otrzymała od wspólników dodatkowego świadczenia.

Przedstawiając wyżej opisany stan faktyczny Spółka stoi na stanowisku, iż kosztem uzyskania przychodów z tytułu zbycia ww. środków trwałych jest różnica pomiędzy ich wartością początkową a sumą odpisów amortyzacyjnych - zarówno naliczonych od tej części wartości początkowej, która została przekazana na kapitał zakładowy tj. 38,14% jak i od tej części, która została przekazana na kapitał zapasowy tj. 61,86%.

Zdaniem Spółki dla celów podatku dochodowego od osób prawnych kosztem uzyskania przychodu przy zbyciu środków trwałych otrzymanych w postaci aportu jest różnica pomiędzy wartością początkową środków trwałych a sumą odpisów amortyzacyjnych, przy czym suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje zarówno odpisy stanowiące jak i niestanowiące koszty uzyskania przychodów. Powyższe wynika z treści art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm).

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Szczecinku stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego:

• art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b, art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.)
• art. 15 ust. 1 i 6, art. 16 ust. 1 pkt 63 lit.d ww. ustawy.

Z analizy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w miesiącu kwietniu 2006 r. Spółka nabyła od przyszłych wspólników środki trwałe na podstawie umów (aktów notarialnych) przenoszących ich własność w postaci wkładów niepieniężnych (aportów) w zamian za udziały dla każdego z nich o wartości nominalnej stanowiącej jedynie 38,14% wartości wniesionego aportu. Umowy te stanowiły wykonanie uchwały podjętej przez Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników w dniu 6 grudnia 2005 r. ( zmienianej w dniach 7 marca 2006 r. i 3 kwietnia 2006 r.) o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki poprzez utworzenie nowych udziałów i przyjęcie nowych wspólników, którzy zobowiązali się wnieść wkłady niepięniężne (aporty) uzyskując udziały w wartości stanowiącej 38,14% wartości aportu.

W okresie od maja do grudnia 2006 r. Spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych od ww. środków trwałych nabytych w formie wkładu niepieniężnego (aportu) i zaliczała do kosztów uzyskania przychodu ich część odpowiadającą tej części wartości początkowej, która została przekazana na kapitał zakładowy tj. 38,14%. W pozostałej części tj. 61,86% odpisy amortyzacyjne nie stanowiły kosztów uzyskania przychodu (naliczone od wartości początkowej w tej części, która została przekazana na kapitał zapasowy). Przy zbyciu tych środków trwałych w miesiącu grudniu 2006 r. na podstawie umów przeniesienia własności, Spółka ustaliła koszt uzyskania przychodu z tytułu ich zbycia w wartości netto obliczonej jako różnica pomiędzy wartością początkową a sumą wszystkich odpisów amortyzacyjnych w tym tych, które nie były zaliczone do kosztów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit.a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia. Powołany w tym przepisie art. 16h ust. 1 pkt 1 stanowi, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od war tości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa sie za koszty uzyskania przychodów.

Z analizy stanu faktycznego wynika, że bez względu na to, jaka część wartości środków trwałych (aportu) została przekazana na kapitał zakładowy, a jaka na kapitał zapasowy, nastąpiła ekwiwalentność świadczeń pomiędzy stronami (w zamian za aport miały być wydane udziały), co nadaje umowom przeniesienia własności zarówno tym na nabycie jak i tym dotyczącym ich zwrotnego zbycia charakter czynności odpłatnych.

Tym samym, w momencie odpłatnego zbycia środków trwałych (rozwiązania umów przenoszących własność aportu w zamian za udziały), pozostała niezamortyzowana wartość tych środków trwałych tj. różnica pomiędzy wydatkami na ich nabycie a sumą odpisów amortyzacyjnych stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przy ustalaniu kosztu uzyskania przychodu odpłatnie zbytych środków trwałych, należy wydatki poniesione na ich nabycie pomniejszyć również o te odpisy amortyzacyjne dokonywane do czasu zbycia tych środków trwałych, które nie stanowiły dla Spółki zgodnie z zapisem art. 16 ust. 1 pkt 63 lit.d ww. ustawy kosztu uzyskania przychodu.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie – zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia stronie, za pośrednictwem Urzędu Skarbowego w Szczecinku.