POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) s t w i e r d z a m że stanowisko Podatnika - przedstawione we wniosku z dnia 05.02.2007r., który wpłynął w dniu 07.02.2007r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.02.2007r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez Wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie.

1. Stan faktyczny opisany przez Wnioskodawcę w sprawie:

Spółka w styczniu 2007r. zakupiła i wydała kontrahentom drobne upominki w postaci kalendarzy, krawatów, długopisów z widocznym logo firmy (logo firmy podlega ochronie).

2. Pytanie Wnioskodawcy:

W świetle przedstawionego stanu faktycznego Jednostka zwróciła się z zapytaniem czy zakupione przez nią i wręczane kontrahentom drobne upominki z widocznym logo firmy (tj. kalendarze, długopisy, krawaty, apaszki) można potraktować jako reklamę i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

3. Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie:

Zdaniem Spółki, w ramach gospodarki rynkowej, którą cechuje stale rosnąca konkurencja, jako firma, Spółka jest zmuszona do stosowania różnego rodzaju praktyk marketingowych, zmierzających do pozyskiwania nowych oraz do utrzymania dotychczasowych klientów. Wnioskodawca uważa, że przekazywanie nabywcom (ewentualnie potencjalnym nabywcom) drobnych prezentów z widocznym logo firmy, całkowicie bezpłatnie, nie jest bezinteresowne, ponieważ służy propagowaniu marki Spółki, identyfikowaniu się z nią a w konsekwencji do przekonywania klientów do zakupu produktów firmy (docelowo zwiększeniu przychodów ze sprzedaży).

Spółka stoi na stanowisku, że koszty zakupu drobnych upominków z logo firmy są bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest uzyskiwanie przychodów.

Wobec powyższego, zdaniem Spółki, zakupione i wydane przez nią drobne prezenty można uznać za koszty uzyskania przychodów.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy:

Ustosunkowując się do stanowiska Podatnika, należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika, że aby dany wydatek mógł być uznany za koszt podatkowy musi spełniać następujące warunki, a mianowicie:1. został poniesiony przez podatnika, który zamierza odliczyć go od swego przychodu,2. został poniesiony w sposób definitywny,3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,4. został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,5. został właściwie udokumentowany,6. nie jest wymieniony w katalogu wyłączeń określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wobec faktu, iż ustawodawca nie wymienia w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wydatków na reklamę, zatem należy przyjąć, iż od 01.01.2007r. wydatki na reklamę można zaliczyć w poczet kosztów uzyskania przychodów na podstawie cytowanego powyżej art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bez ograniczeń kwotowych, o ile spełniony jest ogólny warunek celowościowy ponoszonych wydatków, tzn. służył on uzyskaniu przychodów.

Jednakże przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji reprezentacji i reklamy. W tym celu należy posiłkować się definicjami zawartymi w słowniku języka polskiego „Słownik języka polskiego” pod redakcją profesora Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003r.

Reprezentacja jest definiowana jako:

- grupa osób, instytucja występująca w czyimś imieniu, reprezentująca czyjeś interesy, przedsiębiorstwo, - okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Z kolei reklama jest definiowana jako:

- działanie polegające na zachęcaniu potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów lub usług, - napis, rysunek, film, plakat itp. służące celowi, efekt czyjejś celowej działalności dotyczący własnego wizerunku w środkach trwałych opiniotwórczych (opinia).

Pojęcie „reklama” oznacza zatem wszelkie działania podmiotu gospodarczego mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach, w celu zachęcania ich do nabywania towarów właśnie od tego, a nie innego podmiotu gospodarczego. Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu (plakat, reklama świetlna, reklama w prasie, radiu, telewizji). Od strony przedmiotowej można rozróżniać: reklamę towaru, reklamę usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Reklama może dotyczyć nie tylko oferowanych towarów, ale również samej firmy i jej znaku.

Ustosunkowując się do wyżej cytowanych przepisów oraz stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę we wniosku należy stwierdzić, iż wydatki związane z zakupem upominków dla kontrahentów w postaci kalendarzy, długopisów, apaszek i krawatów opatrzonych w logo firmy można potraktować jako reklamę i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jeśli przekazanie ich przez Spółkę spełnia wyżej opisane znamiona reklamy.

Oceniając przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny na gruncie obowiązujących przepisów, stwierdzić należy, iż stanowisko Podatnika – jest prawidłowe.

Niniejsze postanowienie - na podstawie art. 143 § 2 pkt 1 w/w ustawy - Ordynacja podatkowa, wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu.