POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 i art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 10.04.2006r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania art. 22 ust. 4, ust. 5 oraz ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w indywidualnej sprawie - Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów postanawia uznać stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku – za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.04.2006r. wpłynął do tut. organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania art. 22 ust. 4, ust. 5 oraz ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w indywidualnej sprawie. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług finansowych. Zdarzenia gospodarcze dotyczące prowadzonej działalności gospodarczej ewidencjonowane są w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, z zastosowaniem zasady potrącania kosztów uzyskania przychodu w momencie poniesienia wydatku tj. według metody zwanej „kasową”. Jednocześnie Wnioskodawca poinformował, że nie dokonuje rozliczania kosztów w czasie i nie prowadzi w tym zakresie osobnej ewidencji.

Mając na uwadze opisaną we wniosku sytuację, Wnioskodawca wyraża stanowisko, że ma prawo do potrącania kosztów uzyskania przychodu tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, bez względu na to jakiego okresu sprawozdawczego one dotyczą.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów dokonując oceny stanu faktycznego i stanowiska wnioskodawcy przedstawionego we wniosku w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, stwierdza co następuje:

Pojęcie kosztu określone zostało w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.), który stanowi, że kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła, są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. W wymienionej powyżej ustawie funkcjonują dwie metody zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodu: metoda „kasowa” (art. 22 ust. 4) oraz „memoriałowa” (art. 22 ust. 5). Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 4 w/w ustawy, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Z powyższego przepisu wynika, że dla podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów momentem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu będzie dzień faktycznego poniesienia danego wydatku. Sformułowanie „koszty poniesione” wskazuje bowiem na czas dokonany, czyli taką sytuację, w której nastąpiło obciążenie kosztem nie tylko w sensie ewidencyjnym, ale przede wszystkim w znaczeniu realnym tj. w faktycznym poniesieniu wydatku. Powyższa zasada określona została jako metoda „kasowa”. Ustawa o podatku dochodowym wprowadza odstępstwa od w/w zasady na rzecz metody „memoriałowej”. W myśl art. 22 ust. 5 powołanej ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe (handlowe) koszty uzyskania przychodów objętych tymi księgami są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącane także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku w którym zostały poniesione. Stosownie do zapisu art. 22 ust. 6 w/w ustawy zasada określona w ust. 5 (tzw. metoda „memoriałowa”) ma zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że podatnik prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów może wybrać jedną z dwóch metod ewidencjonowania kosztów tj. albo ewidencję kosztów w momencie ich poniesienia, albo dokonywanie zapisów w okresie, w którym uzyskiwany jest przychód związany z danym kosztem. Zaznaczyć jednakże należy , że ustawodawca zastrzegł w art. 22 ust. 6 w/w ustawy, że raz przyjęta metoda ewidencji kosztów powinna być stosowana przez podatnika konsekwentnie w każdym roku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w odniesieniu do wszystkich kosztów. Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca nie dokonuje rozliczenia kosztów w czasie, jak również nie prowadzi podatkowej księgi przychodów i rozchodów w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania odnoszących się tylko do danego roku podatkowego, zasadnym jest ewidencjonowanie kosztów w dacie ich faktycznego poniesienia.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku jest prawidłowe.

Powyższa interpretacja odnosi się jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.