Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 22 maja 1992 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r. Nr 125, poz. 569),

Minister Finansów uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie dotyczącej ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce w 2006 r. i w latach następnych w związku z przeniesieniem rezydencji podatkowej do Rosji.

Uzasadnienie

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Podatnik jest obywatelem polskim, który do końca 2005 r. rozliczał się w Polsce jako osoba o nieograniczonym obowiązku podatkowym. Z dniem 31.10.2006 r. rozwiązał stosunki pracy dotychczas łączące go z podmiotami w Polsce i z dniem 01.11.2005 r. podjął pracę na terytorium Rosji. Podatnik zawarł ze spółką rosyjską umowę o pracę na okres co najmniej trzech lat, z możliwością jej przedłużenia. Został on zatrudniony na stanowisku dyrektora, wiceprezesa ds. marketingu. Z tytułu tej umowy o pracę podlega w Rosji ubezpieczeniom społecznym. Podatnik oświadcza, iż z początkiem 2006 r. uzyskał rosyjską rezydencję podatkową. Podatnik informuje, iż na terytorium Rosji mieszka w wynajmowanym mieszkaniu razem ze swoją rodziną, która dołączyła do niego w grudniu 2005 r. Podatnik stwierdza, iż w Polsce nie posiada zarówno majątku ruchomego jak i nieruchomego. Ocenia, iż jego obecność w Polsce w 2006 r. i w latach następnych będzie incydentalna. Podatnik podaje, iż posiada w Polsce rachunek bankowy, który zamierza zachować jedynie w celu dokonywanie ewentualnych rozliczeń na terytorium Polski. Ponadto Podatnik oświadcza, iż w przypadku nie skorzystania przez niego z opcji przedłużenia umowy o pracę z obecnym pracodawcą, rozważa dalszą pracę na terytorium Rosji lub przeniesienie się do innego kraju. W chwili obecnej zamierzeniem Podatnika nie jest powrót do Polski.

Podatnik stawia pytanie, czy będzie on podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w 2006 r. oraz w kolejnych latach, w których będzie przebywał i wykonywał pracę poza granicami Polski. Zdaniem Podatnika w 2006 r. oraz w następnych latach powinien on podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny, zważono co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. – w brzmieniu obowiązującym w 2006 r.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Stosownie do art. 1 ust. 2 polsko-rosyjskiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce jej stałego pobytu, miejsce zarejestrowania osoby prawnej albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jeżeli dochód jest osiągany przez spółkę jawną, to miejsce zamieszkania ustala się w miejscu pobytu osoby podlegającej opodatkowaniu od takiego dochodu.

Rozstrzygające znaczenie w kwestii opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródeł położonych na terytorium danego państwa ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania Podatnika.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązujących w 2006 r., pojęcie „miejsca zamieszkania” nie było zdefiniowane. Definicja miejsca zamieszkania znajduje się w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w określonej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż w 2006 r. i w latach następnych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny) Podatnik podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Na powyższe rozstrzygnięcie nie ma wpływu zmiana art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 2a oraz art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.