W dniu 25 października 2006r. została zawarta umowa pożyczki w wysokości 2.000.000USD pomiędzy „R” sp. z o.o z siedzibą w P D a „N ” sp. z o.o. z siedzibą w L. Udzielona spółce „N” przez spółkę „R” pożyczka zdaniem wnioskodawcy jest związana z prowadzoną przez pożyczkobiorcę działalnością gospodarczą. Środki uzyskane na podstawie umowy pożyczki spółka „N” przeznaczyła na zakup udziałów w spółce kapitałowej. W ocenie spółki „N"zakup udziałów jest inwestycją, która w przyszłości przyniesie spółce dochody w postaci wypłacanej dywidendy. Zdaniem wnioskodawcy w orzecznictwie sądowym przyjmuje się, iż prowadzenie działalności gospodarczej rozumie się jako działanie zmierzające do uzyskania przychodów, czyli zakup udziałów w spółce kapitałowej powinien być traktowany jako aspekt działalności gospodarczej który w świetle art. 9 pkt 10 lit. g ustawy z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. z 2005r. Dz, U. Nr 41 poz. 399 z późn. zm.) stanowi przesłankę do zwolnienia umowy pożyczki od podatku od czynności cywilnoprawnych.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Piasecznie stwierdza co następuje:

W opisanym przez podatnika stanie faktycznym zastosowanie mają następujące przepisy prawa podatkowego:

- art. 1 ust. 1 pkt 1 lit b ustawy z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. z 2005r. Dz. U. Nr 41 poz 399 z późn. zm.), zgodnie z którym podatkowi podlegają umowy pożyczki,
- art. 9 pkt 10 lit g powołanej ustawy, który stanowi, iż zwalnia się od podatku pożyczki udzielone na rozpoczęcie lub prowadzenie działalności gospodarczej, pod warunkiem udokumentowania, że pieniądze będące przedmiotem pożyczki zostaną przeznaczone na pokrycie wydatków poniesionych na rozpoczęcie lub prowadzenie działalności gospodarczej w ciągu 12 miesięcy od dnia zawarcia umowy albo wykorzystania w tym okresie rzeczy oznaczonych co do gatunku, stanowiących przedmiot pożyczki,
- art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. z 2005r. Dz. U. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.), stanowiący, iż ilekroć w ustawie mowa jest o działalności gospodarczej – rozumie sie przez to każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywaniu wolnego zawodu, a także każdą inna działalność zarobkową wykonywaną we własnym zakresie i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność – do przedsiębiorców,
- art 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004r. Nr 173 poz. 1807 z późn. zm.), który stanowi, iż działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje;
Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych, stosownie do przepisu art. 9 pkt 10 lit g, zwalnia z opodatkowania pożyczki udzielone na prowadzenie działalności gospodarczej, pod warunkiem udokumentowania, że pieniądze będące przedmiotem pożyczki zostaną przeznaczone na pokrycie wydatków poniesionych na prowadzenie działalności gospodarczej w ciągu 12 miesięcy.
Powyższy przepis nie wprowadza ograniczeń zakresu zwolnienia ze względu na rodzaj podmiotów będących stronami umowy, ani też nie wymienia katalogu wydatków, które miałyby stanowić podstawę zwolnienia. Podstawowym warunkiem zastosowania zwolnienia jest kryterium celów:1.przeznaczenie pieniędzy (bądź rzeczy oznaczonych co do gatunku) na pokrycie wydatków związanych z rozpoczęciem bądź prowadzeniem działalności gospodarczej pożyczkobiorcy,2.wykorzystanie pieniędzy (bądź rzeczy oznaczonych co do gatunku) na powyższe cele w ciągu 12 miesięcy od dnia zawarcia umowy,3.udokumentowanie wydatków na wskazane w przepisie cele ze środków pochodzących z pożyczki.Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie formułuje własnej definicji działalności gospodarczej, zasadnym zatem jest sięgnięcie do art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173 poz. 1807 z późn. zm.), zgodnie z którym działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, czy też do art. 3 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa, który rozszerza zakres czynności uznanych za działalność gospodarczą o wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inna działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność – do przedsiębiorców. Dlatego też, przy rozstrzyganiu wątpliwości podatkowych, przyjąć należy, że definicja z ogólnego prawa podatkowego jest bardziej właściwa, niż definicja z aktu prawa gospodarczego czy handlowego.