POSTANOWIENIE

Na podstawie art.216, art.14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm./ po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20.11.2006 r. (data wpływu do Urzędu 22.11.2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w części dotyczącej pytania nr 7, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Praga

stwierdza, że wyrażone we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Wnioskiem z dnia 20.11.2006 r. Strona wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług pośrednictwa finansowego.

Pytanie nr 7 dotyczy określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT w przypadku cesji wierzytelności definitywnej.Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że P. Sp. z o.o. (dalej P.) świadczy usługi sklasyfikowane wg PKWiU jako pozostałe pośrednictwo finansowe PKWiU 65.23.Z oraz działalność pomocnicza finansowa, gdzie indziej niesklasyfikowana PKWiU 67.13.Z. P. podpisuje m.in. z klientami cesje przelewu wierzytelności gdzie dochodzi do definitywnego przeniesienia wierzytelności z pierwotnego wierzyciela (sprzedawcy) na wnioskodawcę, zajmującego się również obrotem wierzytelnościami. P. wskazuje, iż usługi nabycia wierzytelności są klasyfikowane jako usługi pośrednictwa finansowego (PKWiU 65.23.10). Podstawowym celem tej usługi jest uwolnienie sprzedawcy wierzytelności od ciężaru jej egzekwowania. Ryzyko niewypłacalności dłużnika obciąża P., jako cesjonariusza. Zakup wierzytelności ma na celu jej windykację we własnym zakresie lub następuje w celu dalszej odsprzedaży. Ponadto wnioskodawca podnosi, iż nabywanie wierzytelności nie ma charakteru stałego w stosunku do sprzedawcy wierzytelności, nie wskazuje też na ciągłą współpracę między stronami.

W przedmiotowej sprawie P. przedstawia stanowisko, iż w przypadku cesji wierzytelności definitywnej obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi, czyli z chwilą ściągnięcia długu lub z chwilą dalszej odsprzedaży.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Praga stwierdza, że stanowisko podatnika w tej sprawie jest nieprawidłowe i jednocześnie wyjaśnia:Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm./ obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi,z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jednakże zgodnie z ust. 4 ww. artykułu jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Podmiot nabywający wierzytelność firmy w celu jej wyegzekwowania lub dalszej sprzedaży świadczy na rzecz sprzedawcy wierzytelności własnej usługę pośrednictwa finansowego, której podstawowym celem jest uwolnienie sprzedawcy wierzytelności od ciężaru jej egzekwowania. Zawarcie umowy w tym zakresie jest objęte działaniem ustawy o VAT. W przypadku usług świadczonych przez P. związanych z definitywnym nabyciem wierzytelności w drodze ich cesji, za moment wykonania usługi należy uznać dokonanie cesji wierzytelności na rzecz faktora (podpisanie umowy), w tym momencie ma bowiem miejsce usługa polegająca na uwolnieniu cedenta od czynności zmierzających do odzyskania długu. Ponieważ wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT wykonanie powyższej usługi na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą powinno zostać udokumentowane fakturą VAT, zaś obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej wystawienia, nie później niż 7 dnia licząc od dnia wykonania usługi.Biorąc pod uwagę powyższe Naczelnik Urzędu postanowił jak w rozstrzygnięciu. Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego na dzień zaistnienia zdarzenia i nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej–do czasu jej zmiany lub uchylenia–zgodnie z art. 14b §1 i 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art.236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).Zgodnie z art. 222 Ordynacji podatkowej zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.